«Μία φωτογραφία ενός ανθρώπου με βερμούδα στο Προεδρικό Μέγαρο δημιούργησε για πολλές ώρες ένα ντελίριο καυστικής κριτικής στα social media. Και όχι μόνο. Η «διαλεκτική» των «αγανακτισμένων» πολιτών μεταφέρθηκε και σε ιστότοπους, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις!Όχι, τελικά ο εικονιζόμενος άνθρωπος που φορούσε βερμούδα δεν ήταν καλεσμένος στη «Γιορτή της Δημοκρατίας». Ήταν εργαζόμενος μουσικός –που στη συνέχεια άλλαξε– και η φωτογραφία τραβήχτηκε μία ώρα πριν προσέλθουν οι καλεσμένοι.
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη της αναδημοσίευσης, της αναμετάδοσης και της αναπαραγωγής θέσης στο διαδίκτυο, που σπανίως κάποιος ελέγχει το μήνυμα. Όχι μόνο ο ανώνυμος - ανεύθυνος χρήστης των social media αλλά και ο «υπεύθυνος» επαγγελματίας δημοσιογράφος.Αν πάρουμε στα σοβαρά τον Όργουελ, δεν αρκεί να αφορίσουμε τον αμοραλισμό ενός διανοητικά ανεπαρκούς χρήστη που «πέταξε» μια φωτογραφία στο facebook.
Το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό, δεδομένου πως στις περισσότερες περιπτώσεις ο «αυτουργός» γνωρίζει πολύ καλά τι διοχετεύει στο internet και την σκοπιμότητα της «έμπνευσής» του.Δημιουργήσαμε επομένως ένα μαζικό σύστημα χειραγώγησης και προπαγάνδας που την βρώμικη δουλειά δεν την κάνει το «διευθυντήριο» μιας σκοτεινής εξουσίας αλλά ο ίδιος ο «ανυποψίαστος και αγνός λαός».Το πρόβλημα ίσως βρίσκεται στην ανάγκη και όχι στην πρόκληση. Στην δίψα του εθισμένου στα σχόλια και την κριτική χρήστη, ο οποίος αισθάνεται «υποχρεωμένος» να πει κι αυτός κάτι, αποθεώνοντας την πληροφορία , την είδηση ή τηνκαταδίκη του.
Πριν αλυσοδεθούμε όλοι ως δεσμώτες στη σπηλιά του Πλάτωνα, θα πρέπει
να λάβουμε μέτρα προστασίας της ίδιας μας της αξιοπρέπειας. Οι πολίτες από ένα
σοβαρό σχολείο που θα βάλει τα social media στην εκπαιδευτική διαδικασία και οι
θεσμικοί "υπηρέτες" της δημοσιογραφίας από ένα σοβαρό όργανο ελέγχου
και αυτοπροσδιορισμού της ευθύνης τους.
(Α.Ζαμπούκας- ATHensvoice)
«Νά ποὺ μετὰ ἀπὸ σχεδὸν 50
χρόνια ὑπηρέτης τῆς τέχνης ἔγινα
διάσχημος γιὰ μιὰ
παντόφλα. Εἶδες ποὺ τελικὰ κανεὶς δὲν
γνωρίζει τὴν τύχη του! Γιὰ τὰ ψιλὰ
γράμματα:
1) Δὲν ὑπῆρξα
προσκεκλημένος στὴν ἑορτὴ τῆς ἀποκαταστάσεως
2) Ἦλθα πράγματι ἀπὸ τὴν παραλία
ἀπ' εὐθείας στὴν (ἐργολαβικὴ) ἐργασία
μου, μὲ ὁδικὸ ταξίδι
1,5 ὥρας μέσα
στὴν ντάλα
γιὰ νὰ εἶμαι στὴν ὥρα μου
3) Δὲν θὰ φόραγα τὸ (κατὰ τὰ ἄλλα ὄμορφο)
κοστούμι ἐργασίας διότι εἶναι ἀπὸ χονδρὸ χειμερινὸ ὑφασμα καὶ κοντὰ στὰ 60 μου δὲν ἀντέχω καὶ πολὺ τὴν ζέστη
καὶ τὴν ὑγρασία. Ἄλλωστε ἂν τὸ φόραγα ἀπὸ πρὶν ἴσως νὰ
τσαλακωνόταν ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα.
4) Ὅταν φθάσαμε δὲν εἶχε κανεὶς σκεφθεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ διψᾶμε. Μετὰ ἀπὸ ὥρα ἔφεραν νερὸ. Δυστυχῶς τὸ ἐναπόθεσαν
στὴν
νοτιοανατολικὴ πλευρὰ τοῦ κήπου, ἴσως 1
χιλιόμετρο μακρυὰ ἀπὸ τὰ
καμαρίνια τῶν «ἐργατῶν». Ἐκείνη τὴν πορεία
πρὸς τὸ νερὀ
κατέγραψε ὁ φακὸς, ὥρα ποὺ ὁ χῶρος -πλὴν ἐλαχίστων-
δὲν εἶχε ἀκόμη
δεχθεῖ ἐπισκέπτες.
Θὰ ἔβγαινα νὰ ἀγοράσω
νεράκι ἀπ' ἔξω, ἀλλὰ γιὰ λόγους ἀσφαλείας
τὰ ΑΔΤ μας
κρατοῦσε ἡ ἀσφάλεια εἰσόδου, ἄρα δὲν μποροῦσα οὔτε νὰ βγῶ οὔτε νὰ ξαναμπῶ, μὴν μάλιστα
γνωρίζοντας ποῦ εἶναι
Κυριακάτικα κάτι ἀνοικτό. (Δὲν εἶμαι
κάτοικος Ἀθηνῶν)
5) Σήμερα τὸ πρωῒ
διαπίστωσα πὼς μοιάζω μὲ γνωστὸ
δημοσιογράφο-συντάκτη ἐπίσης γνωστῆς ἐφημερίδας,
ποὺ ὁ ἄνθρωπος
βρῆκε τὸν μπελά
του (ἐκτὸς τὸ δικό μου
σοκ)
6) Λυποῦμαι ποὺ ἔγινα ἀφορμὴ γιὰ τὸση
ταραχή, δικαιολογημένη μερικῶς ἐὰν κανεὶς δὲν γνωρίζῃ πὼς ἡ
φωτογραφία ἐλήφθη ἀρκετὰ πρὶν τὴν ἔναρξι τῆς ἐκδηλώσεως.
7) Λυποῦμαι ἐπίσης ποὺ ἔγινα ἀφορμὴ νὰ χυθῇ τόσο
λεκτικὸ
δηλητήριο στὸ διαδίκτυο. Μὴν ἀνησυχῇτε ὅμως, τὰ
κοστούμια μου εἶναι ὑπεράριθμα
καὶ δὲν ὁδηγεῖς μὲ
λουστρίνια, ἀλλὰ τὰ φέρνεις
μαζί καὶ ντύνεσαι
ὅταν
πρέπει ὅπως
πρέπει .Ἄ! καὶ κάτι ἄλλο, τὴν
Δημοκρατία δὲν τὴν κάνουν
τὰ ροῦχα. Ρωτῆστε τὸν
Κλεισθένη καὶ τὸν Περικλῆ γιὰ τὸ ποιά
μάρκα κοστούμια προτιμοῦσαν. (Βέβαια ὡς
σημειώνει ἀγαπητός, ὀρθότερον ἡ «Ἀθηναϊκὴ
Πολιτεία») Ἐγὼ εἶμαι πιὸ κοντὰ μὲ τὴν
σαγιονάρα... Καὶ ὄχι, δὲν πῆγα νὰ κάνω
κάποια πολιτικὴ δήλωσι ἢ πρότασι.
Εἶμαι
μικρός καὶ ἱκανοποιημένος.
Ioannis Stratakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου