Σφαλιάρες... στο Χόλλυγουντ

 

«Ένα αστείο με αφορμή κάποιο μη ελεγχόμενο, εγγενές χαρακτηριστικό μπορεί να κάνει το άτομο εις βάρος του οποίου στρέφεται, να υποφέρει. Δεν είναι το ίδιο να σχολιάζει κανείς ένα φόρεμα (που βγαίνει και πετιέται) με το να σχολιάζει την απώλεια μαλλιών (που επηρεάζει την εικόνα και την ψυχική διάθεση ακούσια, επιθετικά και καθοριστικά). Το αστείο του Chris Rock προς τη Jada Pinkett Smith ήταν μία παρωχημένη χυδαιότητα, από αυτές που σου προκαλούν επώδυνη αμηχανία και σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί εκείνη τη στιγμή. 

Ε, ο Will Smith μάς έδωσε την απάντηση: να δείρεις εκείνον που είπε το αστείο. Η μάτσο αρρενωπότητα, το πρότυπο του άντρα που λύνει τις διαφορές του με μπουνιές και "υπερασπίζεται την τιμή της γυναίκας του" λες και η γυναίκα είναι άβουλο αντικείμενο μειωμένων ικανοτήτων, ο ναρκισσισμός τού να μετατρέπεις σε προσωπικό σου θέμα την προσβολή κάποιου άλλου και η αποποίηση της ευθύνης με κάτι απαρχαιωμένες φαιδρότητες  ένα βίαιο κράμα ηθικής και συμπεριφορικής υπανάπτυξης, πολύ πιο επικίνδυνο από τα κακά αστεία. Τα κακά αστεία δεν σε εμποδίζουν να τα αγνοήσεις ή να προτιμήσεις καλά αστεία. 

Η σωματική βία, αντίθετα, βάλλει κατά του δικαιώματός σου στην υγεία και στην ακεραιότητα, ενώ η ηρωική της κανονικοποίηση, όπως τη λάνσαρε ο Will Smith πριν λίγες ώρες, δημιουργεί ένα πολύ δυσοίωνο δικαιολογητικό έρεισμα για τους κάθε λογής τραμπούκους (λες και δεν είχαν ήδη αρκετά). Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι με αυτή του την πατάτα, ο ηθοποιός έχασε την ευκαιρία να κάνει, αξιοποιώντας και το βήμα που του έδωσε το Όσκαρ του, ένα πολύ δυνατό statement κατά του κακοποιητικού δημόσιου λόγου, θεραπεύοντας τον λόγο με λόγο. 

Μέσα σε ένα λεπτό και έχοντας όλο τον κόσμο στο πλευρό του, ο Will Smith θα μπορούσε να κάνει σκόνη τον Chris Rock επισημαίνοντάς του το αυτονόητο στα σύγχρονα ήθη: δεν χτυπάμε ποτέ κάποιον για κάτι που δεν διάλεξε και που ίσως τον κάνει να αισθάνεται ήδη χτυπημένος. Αντ' αυτού, έκανε ό,τι χειρότερο μπορούσε να κάνει: επέτρεψε σε μία μεγάλη κακία να συνεχίσει, αλώβητη από ουσιαστική επιχειρηματολογία, να προστατεύεται από το προκάλυμμα του χιούμορ, έθεσε σε κίνδυνο την ελευθερία του λόγου και προώθησε σε εκατομμύρια ανθρώπους τη βία ως ενδεδειγμένο τρόπο διευθέτησης της διαφωνίας. Κερδισμένο βγήκε μόνο το κακό».

                                                    (George Athanasios Tsoukaladakis-f/B)