Απόψεις...

 

«Είναι ο εθισμός στην υποκρισία. Καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, συνάδελφοι συγγραφείς και δημοσιογράφοι. Ολοι αυτοί που δεκαετίες τώρα μάς έχουν συνηθίσει να παρεμβαίνουν σε όλα και για όλα. Από το Κυπριακό, τον Οτσαλάν, τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, τη συμφωνία των Πρεσπών, τον λιμό της Αιθιοπίας, το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Και τώρα δυσκολεύονται να πουν μια λέξη αλληλεγγύης για την Ουκρανία – με τιμητικές εξαιρέσεις τον Σαββόπουλο, τον Πορτοκάλογλου και τον Δρογώση. Πόθεν ο εθισμός στην υποκρισία;

Η Ελλάδα μετά το 1974 δεν έχει βρεθεί αντιμέτωπη με πραγματική απειλή. Αν όμως κάποιος κάνει τον κόπο να απογράψει τις συναυλίες, τις συλλογές υπογραφών και τη μεγαλοστομία των δημόσιων παρεμβάσεων σε όλες αυτές τις δεκαετίες, θα πίστευε πως η Ελλάδα, το «ανάδελφον Εθνος», ζει σ’ έναν κόσμο εχθρικό που απεργάζεται τον αφανισμό της. Τα περισσότερα απ’ αυτά ήσαν ανύπαρκτα προβλήματα που τα διόγκωναν υποκριτικά όσοι έχουν ανάγκη από δημόσιο λόγο για να αποδείξουν τη χρησιμότητά τους. Οταν δικάζεις τον Κλίντον στην πλατεία Συντάγματος, δίνεις ρεσιτάλ υποκρισίας. 

Η «αλληλεγγύη σε όλους» είναι το σύμπτωμα. Ο εθισμός στην υποκρισία είναι η ασθένεια που ακυρώνει κάθε δυνατότητα ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου».

                                                      (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σε όλη την Ελλάδα ακούστηκε η αγανακτισμένη διαμαρτυρία της μητέρας Τοπολούδη για την τέταρτη συνεχόμενη αναβολή της δίκης ενώπιον του Εφετείου Αθηνών για την ειδεχθή δολοφονία της κόρης της, που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και για το ότι το οικονομικό βάρος για το ταξίδι από την Κομοτηνή και τη διαμονή στην Αθήνα για την ίδια και τους μάρτυρες είναι αβάστακτο.

Η ενώπιον του δικαστηρίου κατάθεση των μαρτύρων συντελεί στην ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης, αλλά στο τέλος, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές της δίκης, οι μάρτυρες είτε γιατί αδυνατούν είτε γιατί έχουν κουραστεί είτε γιατί πιστεύουν ότι η υπόθεση θα αναβληθεί και πάλι, δεν προσέρχονται και η υπόθεση εκδικάζεται χωρίς την πολύτιμη μαρτυρία τους.

Την κρίσιμη αυτή παράμετρο κανείς αρμόδιος μέχρι τώρα δεν ενδιαφέρθηκε να επιλύσει, γιατί συνέχεται άμεσα με το ζήτημα του περιορισμού των αναβολών δικασίμου με λήψη κάποιων μέτρων, όπως είναι η επέκταση της λειτουργίας του ακροατηρίου της δίκης επί δίωρο, στα οποία αντιτίθενται οι συνδικαλιστικές ενώσεις δικηγόρων, δικαστών και δικαστικών γραμματέων».

                                                            (Λ.Τ. Ρακιντζής από το liberal.gr)