Απόψεις...

 

«Ήταν ίσως από τους λίγους Έλληνες που ποτέ δεν πίστεψε ότι η περίοδος των πολέμων είχε οριστικά τελειώσει. Περίμενε για δεκαετίες το γύρισμα της μοίρας, τον βρήκε στα ογδόντα του. Ο μονόλογος που ακολουθεί είναι δικός του. Είναι απάντηση στην απλή-απλούστατη ερώτηση «πως τα βλέπεις τα πράγματα κυρ-Μιχάλη;»  

«Πόλεμος παιδί μου, πώς να τα δω; Λειψός πόλεμος βέβαια, στον προηγούμενο που θυμάμαι κάθε σπίτι είχε και από έναν σκοτωμένο ή πεθαμένο. Ενώ τώρα, χωρίς να έχει σκοτωθεί κανείς μας, έχουμε μεγαλύτερο πανικό απ’ αυτόν που είχε ο κόσμος τότε. Μυστήριο πράγμα. Κλαίνε όλοι για το ψωμί. Μέρα νύχτα οι τηλεοράσεις, φωνάζουν για το ψωμί. Εγώ λοιπόν, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Παίρνανε τη φρατζόλα το ψωμί ένα ευρώ, τώρα θα την παίρνουν ένα δέκα ή ένα είκοσι. Με μια φρατζόλα τρώει μια τετραμελής οικογένεια την ημέρα. Είναι τώρα αυτό κόστος για να φωνάζουν; 

Και έπειτα, αυτός που σκούζει πάει κάθε μέρα στο περίπτερο και πληρώνει πέντε ευρώ για τσιγάρα. Εκεί τα δίνει, δεν τον πιάνει πανικός.Αμ το ηλιέλαιο; Ανάθεμα το για ηλιέλαιο. Από πότε δηλαδή το ηλιέλαιο έγινε είδος πρώτης ανάγκης, για να μας πιάνει άγχος επειδή ακρίβυνε ή επειδή χάθηκε από τα ράφια; Και γιατί να τρέξει ο άλλος να αγοράσει πέντε μπιτόνια ηλιέλαιο για το σπίτι του; Μη χειρότερα δηλαδή».

                                                                       (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

«Εχουμε πόλεμο. Τον πρώτο και τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο. Ομως, μακριά από το μέτωπο, στις όποιες συζητήσεις «της παρέας», σοβαρές και τεκμηριωμένες απόψεις γενικά δεν ακούγονται. Λείπει το διάβασμα. Η σοβαρή μελέτη. Αντικαθίστανται από τα «άκουσα ότι», «μου είπε ο τάδε» ή «είδα σε μια ανάρτηση».

                                                                    (Χρ.Μιχαηλίδης- protagon.gr)

 «Είναι λοιπόν προφανές πως στην Ουκρανία υπάρχουν νεοναζί. Δεν είναι ούτε περισσότεροι ούτε και πιο επικίνδυνοι από τους ενεργούς νεοναζί που επιχειρούν πολιτικά και κοινωνικά στη Ρωσία του Πούτιν. Βεβαίως και έχουν εντοπιστεί οργανώσεις νεοναζί αλλά και άλλων ακροδεξιών εκφράσεων του ουκρανικού εθνικισμού. Δεν είναι ούτε πολυπληθέστεροι ούτε και λιγότερο μαχητικοί από εκείνους που δρουν σήμερα στη Ρωσία. 

Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που ένα κομμάτι της ελληνικής συστημικής Αριστεράς και σχεδόν το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς αναδεικνύουν ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό του πολέμου στην Κεντρική Ευρώπη τη σύγκρουση με το νεοναζιστικό στοιχείο της Ουκρανίας; Πρόκειται προφανώς για επιχείρηση ιδεολογικής κάλυψης. 

Πίσω από αυτό το ιδεολόγημα κρύβεται μία παραδοσιακή μεν, ανιστόρητη δε και κυρίως ανορθολογική ταύτιση ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας (και μέρους της επιχειρηματικής ελίτ) με τον ρωσικό παράγοντα».

                                                                  (Ν.Γεωργιάδης-ΑΤΗensvoice)