«Το κύριο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με τις καταλήψεις των σχολείων δεν είναι τα κόμματα της Αριστεράς, οι ιδεοληψίες τους και η ομόθυμη υποστήριξή τους στο «κίνημα», ούτε βεβαίως η χωρίς αμφιβολία αντιδραστική συντεχνία της ΟΛΜΕ που εκπροσωπεί ένα πολύ μικρό μέρος μόνο των εκπαιδευτικών.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η μεγάλη κοινωνική νομιμοποίηση των καταλήψεων στα μάτια των άμεσα ενδιαφερομένων, των γονιών και των μαθητών στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Ο βασικός υποκινητής των καταλήψεων είναι... η ολοκληρωτική αποτυχία του θεσμού του Λυκείου, όπως ισχύει, σε συνδυασμό με την αυξημένη ζήτηση για μια θέση στο Πανεπιστήμιο.
Με τις καταλήψεις οι μαθητές βρίσκουν απλώς μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μην πάνε στο Λύκειο, το οποίο όχι μόνο δεν τους προσφέρει τίποτε αλλά αντιθέτως σπαταλά πολύτιμο χρόνο από το διάβασμά τους. Μου έλεγε πρόσφατα γονέας με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ότι περίμενε πώς και πώς να γίνει κατάληψη στο Λύκειο που πηγαίνει ο γιος του, προκειμένου αυτός να βρει χρόνο να διαβάζει απερίσπαστος για τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα σκεφτείτε ότι στη Β΄
Λυκείου τα μαθήματα γενικής παιδείας διδάσκονται 30 ώρες την εβδομάδα και τα
μαθήματα προσανατολισμού μόλις 5 ώρες ενώ στην Γ΄ Λυκείου η διδασκαλία των
εννέα μαθημάτων γενικής παιδείας απαιτεί 15 ώρες ή το 50% του χρόνου των
παιδιών στο σχολείο. Κανένας μαθητής στην Γ΄Λυκείου δεν διαβάζει τα μαθήματα
γενικής παιδείας με παρότρυνση μάλιστα τόσο των γονέων όσο και των καθηγητών».
(Απόσπασμα άρθρου του Τ.Αβραντινη από το liberal.gr)
«Σενάριο πρώτο: Πέντε ή δέκα «παιδιά» αποφασίζουν σε ένα σχολείο 300 μαθητών να δοκιμάσουν τις αντοχές των συμμαθητών τους, των καθηγητών τους και των γονιών. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν; Η εμπειρία λέει πως ναι! Κάνουν στο τέλος αυτό που θέλουν. Τοποθετώντας μερικά θρανία και καρέκλες στην είσοδο μπορούν να κλείσουν το σχολείο μέχρι να βαρεθούν. Χωρίς να κινδυνεύουν να τιμωρηθούν, αφού δεν κάνει να πειράξει κανείς τα «παιδιά».
Το
μάθημα δημοκρατίας αφορά τα υπόλοιπα 290
παιδιά. Μπορούν να αφήσουν δέκα «μάγκες» να ρυθμίζουν την ζωή τους; Σήμερα
αυτοί οι δέκα, αύριο ποιοι; Έχουν ή δεν έχουν ευθύνη γι' αυτό το φαινόμενο;
Φυσικά και έχουν. Οι ίδιοι! Ψηφίζουν και αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας
πριν καλά – καλά τελειώσουν το σχολείο, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να
αποφασίσουν για την ίδια την ζωή τους.
Σενάριο δεύτερο: Η πλειοψηφία των μαθητών αποφασίζει να προχωρήσει σε κατάληψη! Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει και πάλι ευθύνη. Βαραίνει τα παιδιά που θα καταλάβουν έναν χώρο που δεν τους ανήκει και τους γονείς τους που τόσα χρόνια δεν τους έμαθαν τα στοιχειώδη για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Το εξής απλό, δηλαδή: Οι καταλήψεις βλάπτουν σοβαρά την Παιδεία. Και το δημοκρατικό δικαίωμα της αντίδρασης;
Εδώ αρχίζουν τα ωραία! Αντίδραση με κατάληψη και εξέγερση; Ναι, σε ένα ανελεύθερο καθεστώς. Έχουμε χούντα και δεν το ξέρουμε; Το… εθιμικό δίκαιο των καταλήψεων πρέπει να τελειώνει. Αυτή η κατάσταση που ένα μεγάλο πλήθος μαθητών καταδικάζεται στην αμάθεια επειδή κάποιοι κομματικοποιημένοι συμμαθητές τους θέλουν να επιβάλλουν το μπάχαλο στην κοινωνία, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και αυτά τα πράγματα δεν σταματούν με εκκλήσεις και «διάλογο».
Πρέπει να υπάρξουν συνέπειες. Τέτοιες που
να κόψουν τον βήχα σε όσους θελήσουν στο μέλλον να επαναλάβουν την …
«παράδοση». Πρέπει να κάνουμε και ως κοινωνία ό,τι απαιτείται. Ακόμη κι αν
χρειαστεί να χαθεί μία ολόκληρη χρονιά, σε περίπτωση «μαζικών αντιδράσεων». Με
άλλα λόγια, δεν πάει άλλο…»
(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Μαυρίδη από το Liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου