Ιστορίες γυναικών...

Είχε όνειρα για την ζωή, ήθελα πρώτα να σπουδάσει και μετά να παντρευτεί, εξάλλου ήταν μόλις 21 ετών η Nikita Tomar από το Faridabad της Ινδίας . Ωστόσο η μοίρα (ή κοινωνία σωστότερα) της επιφύλασσε μια σύντομη ζωή και ένα άδικο τέλος. Το πρωί της Τρίτης, όντας πολύ χαρούμενη αφού μόλις που είχε τελειώσει επιτυχώς την εξέταση ενός μαθήματος της στο Πανεπιστήμιο και αποχωρούσε μαζί με τις συμφοιτήτριες της. Στην είσοδο της σχολής, όμως της είχε στήσει καρτέρι ένας νεαρός μουσουλμάνος γείτονας της ο οποίος την πίεζε εδώ και 1 χρόνο να αλλαξοπιστήσει (από Ινδουίστρια που ήταν), να αφήσει το Πανεπιστήμιο και να τον παντρευτεί, κάτι που η Nikita Tomar δεν επιθυμούσε να πράξει. 

Έτσι με το που βγήκε από την σχολή, της επιτέθηκε, την έσυρε από τις φίλες της και την πυροβόλησε κατευθείαν στο κεφάλι επειδή θεωρούσε πως είχε αυτό το δικαίωμα αφού δεν ενέδιδε στις "γαμήλιες" προτάσεις του. Το όλο συμβάν που διήρκεσε μόλις 10 δευτερόλεπτα καταγράφηκε από κάμερα καταστήματος και κυκλοφόρησε στο ίντερνετ. Δυστυχώς αυτά που είναι δεδομένα ως ανθρώπινα δικαιώματα για κάποιες χώρες του κόσμου, σε κάποιες άλλες δεν θεωρούνται καν δικαιώματα. Στην Ινδία ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενώ η αστυνομία κατάφερε και συνέλαβε τον δράστη ο οποίος και ομολόγησε την δολοφονία.

Πόσοι αθώοι πρέπει να πεθάνουν για να το καταλάβουμε ότι δεν είναι ο φανατισμός που οπλίζει το χέρι των τζιχαντιστών. Είναι η πίστη. Σκέτη. Το "φανατικός" και "μη φανατικός" πιστός είναι δυτικές έννοιες. Για τον μουσουλμάνο υπάρχει πιστός και άπιστος. Τι κάνει ο πιστός; Ακολουθεί τις εντολές της θρησκείας του σφάζοντας απίστους. Τι κάνει ο άπιστος; Δεν τις ακουλουθεί. Δηλαδή ο εκκοσμικευμένος μουσουλμάνος (υπάρχουν κι αυτοί) κινδυνεύει να σφαγεί από τον ομόθρησκό του, αν φανεί μετριοπαθής με τους απίστους, όπως εκείνος ο μπακάλης στη Γλασκώβη 

(όλη η ανατριχιαστική ιστορία εδώ: https://www.iefimerida.gr/…/moysoylmanos-eyhithike-kalo-pas….)

                                                       (Σιδηρόπουλος Στέφανος - Ψυχολόγος)

 

@ Δύο ηρωίδες - και κουκλάρες - που έχουν τους αδένες να τα βάλουν με την ισλαμική τρομοκρατία, μέσα στη φωλιά της. Η Zeinab συνελήφθη 5 φορές γιατί θέλησε να μπει σε γήπεδο (είναι απαγορευμένο στις γυναίκες). Ο ΟΗΕ αρκείται στο να εκδίδει ψηφίσματα και τα τσιράκια του, οι ΜΚΟ, σηκώνουν το σύμπαν όρθιο στην τσιρίδα, αν στραβοκοιτάξεις κανέναν τζιχαντιστή που περνάει δίπλα σου, στην Ευρώπη. Για τις ισλαμικές χώρες που ή έννοια των ατομικών δικαιωμάτων για γυναίκες, παιδιά και μειονότητες, απλά δεν υπάρχει, σφυρίζουν αδιάφορα. Έχουμε ένα σάπιο, διεφθαρμένο μέχρι το κόκκαλο διεθνές σύστημα εξουσίας που θέλει γκρέμισμα εκ θεμελίων και χτίσιμο από την αρχή.Στην Ισλαμική "Δημοκρατία" του Ιράν, οι γυναίκες δεν έχουν υπόσταση ούτε εν ζωή ούτε μετά θάνατον. Απαγορεύεται να φαίνεται το πρόσωπο μιας γυναίκας, ακόμα και στο ταφικό της μνημείο. Αλλά οι εδώ "φεμινίστριες" δεν είδαν, δεν άκουσαν. 

 

@Μια ανήλικη 17χρονη Βόσνια, από μουσουλμανική οικογένεια μετανάστες στη Γαλλία, ερωτεύθηκε έναν 20χρονο ορθόδοξο Σέρβο.Οι γονείς και άλλα μέλη της οικογένεια της κοπέλας εξοργίστηκαν, όταν το έμαθαν • αποφάσισαν να διαλύσουν το δεσμό και, για να τιμωρήσουν την κοπέλα, την κούρεψαν και την ξυλοκόπησαν.Τότε επενέβησαν οι γαλλικές αρχές και ενήργησαν ως εξής: Αφαίρεσαν την άδεια παραμονής από 5 μέλη της οικογένειας της ανήλικης και τους απέλασαν. Η κοπέλα θα λάβει άδεια μόνιμης παραμονής στη Γαλλία και θα μπορεί να συνεχίσει το δεσμό με το νεαρό Σέρβο, εφόσον το επιθυμεί.

@ «Το όνομά μου είναι Hevrîn Xelef. Βιάστηκα και λιθοβολήθηκα από μισθοφόρους της Τουρκίας στις 12 Οκτωβρίου 2019 στη Rojava επειδή δούλευα για μια δημοκρατική, φεμινιστική και πλουραλιστική Συρία. Όλος ο κόσμος είδε τη δοκιμασία μου χάρη στους εκτελεστές μου που μαγνητοσκόπησαν ολόκληρη τη σκηνή και το μοιράστηκαν στα κοινωνικά δίκτυα. Μόνο ένα από τα παπούτσια μου παρέμεινε ανέγγιχτο από τη φρίκη που βίωσα. Είναι αυτό το παπούτσι που αγκάλιασε η μητέρα μου, αντί για το σώμα μου που έκαναν κομμάτια οι δήμιοι μου...και ήταν στον τάφο μου, όταν η μητέρα μου έσβησε τα 35 κεριά μου ένα μήνα μετά το θάνατό μου, στις 15 Νοέμβριος 2019. 

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που πέθανα. Αλλά δεν έχει γίνει τίποτα εναντίον των δολοφόνων μου, διότι ενήργησαν υπό τις διαταγές της Τουρκίας, μέλους του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Εθνών, ενώ είμαι μέρος του απάτριδος Κουρδικού λαού, που έμεινε πίσω από τις παγκόσμιες δυνάμεις και περιοχές που εγκρίνουν την κατοχή του Κουρδιστάν από τα αποικιακά κράτη της περιοχής: Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν.

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που μπήκα στη μακρά πομπή που αποτελείται από κουρδικά / Γιαζίντι, Αρμενικά, Ασσύρια κορίτσια και γυναίκες...βιάστηκαν και σκοτώθηκαν από τουρκικές ή τζιχαντιστικές δυνάμεις στα εδάφη μας για έναν αιώνα επειδή είχαμε την ατυχία να μην είμαστε Τούρκος / Σουνίτης.

Η Χαβρίν Χάλαφ, γενικός γραμματέας του κόμματος Μέλλον της Συρίας, δολοφονήθηκε από τουρκικές κρατικές συμμορίες στις 12 Οκτωβρίου 2019, ενώ το τουρκικό κράτος και οι μισθοφόροι του συνέχισαν τις επιθετικές επιθέσεις τους στη Ροκάβα».

                                                                            (Δ. Σταματάκης- F/B)