Απόψεις...

 

«Βλέπω πολλούς που χαίρονται επειδή οι συνδικαλιστές των αστικών συγκοινωνιών σφάχτηκαν μεταξύ τους και τελικά, παρά την εξαγγελθείσα απεργία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς κυκλοφόρησαν κανονικά. Διαβάζω πολλούς επίσης που πανηγυρίζουν διότι οι συμμετοχές σε απεργίες ή στάσεις εργασίας στον δημόσιο (πάντα) τομέα, έχουν αστεία ή και σχεδόν μηδενική συμμετοχή. Συμμετέχω κι εγώ κατά περίπτωση στην χαρά τους, με μία όμως προϋπόθεση. 

Δεν θέλω να ζήσω σε μια χώρα όπου ο συνδικαλισμός δεν υφίσταται και οι συνδικαλιστές λιθοβολούνται ως μαφιόζοι. Δεν επιθυμώ να ζω σε μια χώρα όπου η απεργία θα είναι συνώνυμη της εγκληματικής πράξης και η στάση εργασίας θα θεωρείται βαριά αντικοινωνική συμπεριφορά. Κοντολογίς, προσπαθώντας να θεραπεύσουμε όσα τραγικά επισώρευσε ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός στην χώρα, στην οικονομία και στην κοινωνική νοοτροπία, δεν θέλω να φτάσουμε στο άλλο άκρο».

                                                           (Δ.Kαμπουράκης-liberal.gr)

 «Σε όσους γκρίνιαζαν ότι η κυβέρνηση δεν κάνει μεταρρυθμίσεις έρχεται να απαντήσει ο κ. Τάκης Θεοδωρικάκος. Με διάταξη –που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την απόκτηση ιθαγένειας– προβλέπεται ότι όλα τα έσοδα των νεκροταφείων –μέρος των οποίων μέχρι τώρα πήγαιναν στους δήμους– θα τα καρπώνονται πλέον οι εκκλησίες που βρίσκονται εντός των κοιμητηρίων. Προφανώς είναι συνέχεια της άλλης μεγάλης μεταρρύθμισης που υποσχέθηκε τον περασμένο Ιούνιο στον Αρχιεπίσκοπο για τις προσλήψεις 1.000 ανθρώπων σε μητροπόλεις, στο πλαίσιο των Προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας. 

Να σημειώσουμε ότι στον ίδιο νόμο («περί ιθαγένειας» θυμίζουμε) προβλέπεται ότι «τα οχήματα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής που διατίθενται για την κίνηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του ν.δ. 2396/1953 (Α’ 117)».Κάποιοι θα πουν ότι αυτά δεν είναι μεταρρυθμίσεις αλλά «παλαιορρυθμίσεις. Με αυτά και μ’ αυτά, ο Δήμος Αθηναίων χάνει ένα εκατ. ευρώ ετησίως, οι Θεσσαλονικείς περί τις 500.000 και οι άλλοι δήμοι αθροιστικώς πολλά περισσότερα. Αλλά τι να κάνουμε; Η εκλογή ή η επανεκλογή των υπουργών πάντα κόστιζε πολλά. Στους φορολογουμένο.

                                                           (Π. Μανδραβέλης- liberal.gr)

«Όταν μια δημοκρατική κοινωνία ανέχεται την πολιτική βία, οδηγείται στη βαρβαρότητα. Όταν διαβρώνεται από την αδικία και τη διαφθορά, οδηγείται στη βαρβαρότητα. Όταν απαξιώνει την ιστορία και τους θεσμούς της, οδηγείται στη βαρβαρότητα. Όταν αναζητά δικαιολογίες για κάθε είδους τρομοκρατία, οδηγείται στη βαρβαρότητα. Η πολυβαρβαρότητα σηματοδοτεί το δικό της ζοφερό μέλλον».

                                                             (Λ.Καστανάς-ΑΤΗesvoice)

«Την περίοδο 2010-15, όποιος προλάβαινε κατέθετε στη Βουλή κι ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Κάθε Κοινοβουλευτική Ομάδα δημοσιοποιούσε το δικό της. Το ΠΑΣΟΚ από το 2011 κατέθεσε τρία, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα, ακόμη και η Χ.Α. κατέθεσε πρόταση νόμου αντιμετώπισης του ρατσισμού κατά των... Ελλήνων».

                                                    (Π. Μανδραβέλης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Για εργοστάσιο παραγωγής ψευδών ειδήσεων κατηγορεί η Βρετανία τη Ρωσία, η οποία φαίνεται να ξεκίνησε εκστρατεία δυσφήμησης του εμβολίου της Οξφόρδης. Μάλιστα, κάποιοι εικονογράφησαν ακόμη και τον βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον σαν... γέτι».

                                                                           (Protagon Team ) 

«Οι Τούρκοι έχουν ένα πλεονέκτημα. Ακόμα κι αν σε μια ναυμαχία γύρω από το «Oruc Reis» υπερισχύσουμε, στη συνέχεια έχουμε να φυλάξουμε 100 νησιά, ενώ η Τουρκία έχει να καταλάβει μόνο ένα. Μια βασική παράμετρος, όμως, για τον Πρωθυπουργό είναι η κοινή γνώμη: μια απρόβλεπτη από την τριπλή κρίση κοινή γνώμη, που συχνά πολεμά... από το facebook».

                                                                     (Δ. Ευθυμάκης – liberal.gr) 

«Υπάρχει διέξοδος στα Ελληνοτουρκικά χωρίς σύγκρουση ή υποχωρήσεις; Η κυβέρνηση καλείται να σταθμίσει το εθνικά ωφέλιμο, αλλά και τη διάθεση του λαού. Πρόκειται για αντίρροπες δυνάμεις. Η κοινή γνώμη δεν επιθυμεί εθνική περιπέτεια. Από την άλλη δεν αποδέχεται εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;»

                                                                       (Κ.Γιαννακίδης- liberal.gr) 

«Μία φρεσκοτυπωμένη «βιογραφία» του βρετανού πρωθυπουργού επικαλείται πλήθος «ψυχολογικών προβλημάτων» κατά την παιδική ηλικία, τα οποία διαμόρφωσαν την εξεζητημένη ιδιοσυγκρασία του. Αυτά υποτίθεται ότι ευθύνονται και για τις κορυφαίες πολιτικές επιλογές του Τζόνσον, όπως είναι το Brexit».

                                                                               (Protagon Team)