Το παραμύθι... συνεχίζεται

 

«Συνεδρίασε λέει η συντονιστική επιτροπή των καταλήψεων για να αποφασίσει –τι άλλο;– τη συνέχεια των κινητοποιήσεων. Σύμφωνα με τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, που αναδημοσιεύθηκε αυτούσιο σε όλους τους δικτυακούς τόπους, 

«Μαθητές από περισσότερα από 180 σχολεία παρευρέθησαν στη σαββατιάτικη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής της Αθήνας, στην Γκράβα. (…) Οι μαθητές καλούν τους καθηγητές να μην εφαρμόσουν τις “τηλε-απουσίες”, όπως χαρακτηρίζουν και την τηλε-εκπαίδευση στα σχολεία, τα οποία τελούν υπό κατάληψη. Κάλεσαν, μάλιστα, τους μαθητές από όλα τα σχολεία να πραγματοποιήσουν Γενικές Συνελεύσεις προκειμένου να οργανωθούν».

Ποιος εξουσιοδότησε αυτούς τους μαθητές από τα 180 (στρογγυλός αριθμός) σχολεία για να εκπροσωπήσουν το γυμνάσιο ή το λύκειό τους; Να σημειώσουμε επιπλέον ότι, σύμφωνα με τις έρευνες της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, πέρυσι υπήρχαν στην Αττική 1.122 σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τα εικαζόμενα 180 σχολεία είναι το 6,3% του συνόλου των μονάδων.

Υπάρχουν όμως και πρότερα του Συντονιστικού ερωτήματα.Με δεδομένο ότι οι καταλήψεις ξεκίνησαν την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς, πώς προκύπτει «το δημοκρατικό των διαδικασιών μας μέσα από τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις»; Πότε πρόλαβαν οι μαθητές να κάνουν γενικές συνελεύσεις, πότε αποφάσισε η πλειοψηφία ώστε να μπει λουκέτο στα σχολεία;

Οι «επιτροπές κατάληψης» –και δευτερογενώς το Συντονιστικό τους– είναι απλώς βαρύγδουπα ονόματα, κενά δημοκρατικής νομιμοποίησης. Αποτελούν ένα από τα τερτίπια της ελληνικής Αριστεράς για να επιβληθεί η μειοψηφία επί του συνόλου των γονέων και μαθητών. Αφού λοιπόν τα κατάφεραν μια χαρά σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, γιατί να μη συνεχίσουν το παραμύθι;»

                (Απόσπασμα άρθρου του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)