Απόψεις...

«Οταν χαθεί η δυνατότητα να ξεχωρίσεις το σοβαρό από το κωμικό, δεν χάνει μόνον η σοβαρότητα. Χάνει και το κωμικό, αφού το κωμικό υπάρχει μόνον ως αντίστιξη στο σοβαρό. Οταν κάποιοι καίνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Εξαρχείων και το θεωρούν επαναστατική πράξη, δεν προκύπτει μόνον ζήτημα αλητείας ή δημόσιας τάξης. Προκύπτει ζήτημα ψυχικής βλάβης. Το ίδιο και όταν κάποιοι παρομοιάζουν τη γέννηση του Χριστού και τη φυγή στην Αίγυπτο με τους καταληψίες και τους μετανάστες. 

Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς αποκαθίσταται η ψυχική βλάβη και ποιοι είναι οι κατάλληλοι για να τη διαχειρισθούν; Πώς δηλαδή μπορεί να αποκατασταθούν στοιχειωδώς οι όροι του δημόσιου διαλόγου; Μεγάλη παγίδα η ιδεολογία. Σου φτιάχνει ένα σύστημα σκέψης που σε καθοδηγεί από το παρελθόν στο παρόν και προδιαγράφει το μέλλον. Ταλαιπώρησε κοινωνίες ολόκληρες, άφησε πίσω εξαθλιωμένους πληθυσμούς και νεκρούς. Και τώρα, έχοντας χάσει πολιτικά, στοχεύει στην απονέκρωση των νευρώνων του εγκεφάλου».

                                             (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

@ «Θα θυμάμαι τον Θάνο Μικρούτσικο για μερικά αθάνατα τραγούδια του, που τα τραγούδησα με θέρμη και θαυμασμό, που άλλες φορές έπαιζα τις συγχορδίες τους τραγουδώντας τούς βιωματικούς στίχους του Καββαδία και άλλων ποιητών. Μόνο για αυτά. 

Αυτά μόνο θα ήθελα να δείξω στα παιδιά μου εν σχέσει με εκείνον, ώστε να λάβουν ένα γόνιμο ερέθισμα να εμπνευστούν: από το ότι κάποιος άνθρωπος επένδυσε τον εαυτό του και τα ταλέντο του με αφοσίωση σε κάτι που τον εξέφραζε, από το αποτέλεσμα έργου που μπορεί να καρποφορήσει η προσήλωση σε αυτό που αγαπάς και το κάνεις με μεράκι. Και για να τους δείξω ότι το να είσαι πολύ καλός σε κάτι, επ’ ουδενί σε κάνει καλό σε όλα. Ότι για κάθε τι, θα πρέπει να προσπαθείς ξεχωριστα. 

Να τους δείξω ότι άνθρωποι που αδιαφορούν να αναστοχαστούν και να επανεξετάσουν, αλλά συνεχίζουν να αναμασάνε τις ίδιες αναλλοίωτες φαντασιακές ιδέες από την εφηβεία ως τα γεράματά τους, είναι άνθρωποι που δεν κρατάνε μόνο τον εαυτό τους αγκυλωμένο, αλλά συντελούν στο να παραμένει η κοινωνία τους στάσιμη. Αυτό θα ήθελα να δείξω στα παιδιά μου. 

Και, δυστυχώς, αυτό θα ήθελα να δείξω -και θα ήθελα να ήταν σε θέση να μπορούν να δουν- όσοι ακόμα και σήμερα κρατάνε τις τύχες τής Ελλάδος στα (άτολμα και αδέξια) χέρια τους, νοιαζόμενοι μόνο για το πώς θα κρατάνε τις κοινωνικές μάζες αποναρκωμένες προς χάριν μικροπολιτικών ωφελείων».

                                                                   (Ioannis Papadopoulos F/B)

@ Αν σκεφτείς ότι τέτοια μέρα πέρυσι είχαμε Αλ6 ΠΘ, Μπάνο Ανταφτού (όχι διορθώσεις παρακαλώ), Ζουράρι, Κονιόρδου, Κουίκ, Τόσκα, Φλαμπουράρη κ.λπ. είναι απολύτως βέβαιο πως η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη. Για το αν θα είναι καλή δεν παίρνω όρκο. 

Όπως και να έχει, ελπίζω να είμαστε περισσότερο της ουσίας και λιγότερο της συσκευασίας, περισσότερο της ευαισθησίας και λιγότερο της γλυκεράδας, περισσότερο της λογικής και λιγότερο της παρόρμησης, περισσότερο της δράσης και λιγότερο του σχεδιασμού. Ελπίζω να καταλάβουμε πως θα πάρουμε το τραίνο της ανάπτυξης αν μπορέσουμε να το φτιάξουμε οι ίδιοι.

                                                            (Θ.Τζήμερος- «Δημιουργία ξανά»)