Η Γερμανία, εμείς και η Τουρκία...

@ H Γερμανία ενδιαφέρεται πολύ για τη Λιβύη γιατί είναι το σημείο εξόδου μεταναστών προς την Ιταλία κι από ΄κει στη Γερμανία. H Γερμανία θέλει, η Λιβύη να μη λειτουργεί όπως η Τουρκία, να μην "ξεφορτώνει" συνεχώς μετανάστες σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Οι δίοδοι προς Ευρώπη είναι τρεις: τα τουρκικά παράλια, η Λιβύη και η Ισπανία-Γιβραλτάρ. Η 2η και 3η έξοδος έχουν σφραγιστεί λοιπόν και μένει η Tουρκία. 

Θα έπαιρναν κι εδώ μέτρα, αλλά....επειδή το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό είναι πολύ πρόθυμο, συμφώνησε να λειτουργεί ως φράχτης .....όχι στην είσοδο, αλλά στην έξοδο. Οι Γερμανοί διασφάλισαν ότι από Γιβραλτάρ δεν μπαίνει κανένας, από Λιβύη προς Ιταλία πολύ δύσκολα κι από Τουρκία μπαίνει όποιος θέλει, αλλά οι καλοί Έλληνες σφράγισαν πολύ αποτελεσματικά τα σύνορά τους προς την υπόλοιπη Ευρώπη και θα κρατήσουν τους μετανάστες για πάντα εδώ.

                                                                                        (makpress.gr)

«Ειδικά σε οικονομικό επίπεδο, πάντως, οι αριθμοί είναι αδιαμφισβήτητοι: 

 

Η Γερμανία, για του λόγου το αληθές, είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος της Τουρκίας, με το διμερές εμπόριο να αγγίζει σε αξία τα 35 δισ. δολάρια ετησίως και να αυξάνεται διαρκώς. Παράλληλα, περισσότερες από 7.000 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων (θυγατρικές ή κοινοπραξίες με τουρκικές) δραστηριοποιούνται στην τουρκική αγορά και μάλιστα σε ιδιαιτέρως κρίσιμους τομείς. Επίσης, οι άμεσες επενδύσεις από τη Γερμανία προς την Τουρκία αντιπροσωπεύουν το 7-8% των συνολικών προς τη χώρα και η ροή συνεχίζεται.

Την ίδια στιγμή, σχεδόν 75.000 τουρκικές επιχειρήσεις – κυρίως μικρές και μεσαίες – λειτουργούν στη Γερμανία, έχοντας ιδρυθεί από μέλη της πολυπληθούς κοινότητας των 3 και πλέον εκατ. Τούρκων που ζουν στη χώρα. Ο κύκλος εργασιών τους ξεπερνά τα 35 δισ. ευρώ ετησίως και συνεισφέρει σημαντικά στο γερμανικό ΑΕΠ.Σημαντικός είναι και ο αριθμός των Γερμανών τουριστών που επισκέπτεται την Τουρκία, ο οποίος τείνει να φτάσει τα 4 εκατ. σε ετήσια βάση, προσφέροντας έσοδα πολλών δισ. στον προϋπολογισμό της. 

Αλλά και σε επίπεδο εξοπλισμών, η αξία των γερμανικών εξαγωγών προς την Τουρκία το 2019 άγγιξαν τα 300 εκατ. ευρώ.Πέρα από όλα αυτά, φυσικά, ρόλο-κλειδί για την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στο Βερολίνο και την Άγκυρα έχει παίξει η προσφυγική κρίση. Η κορύφωσή της, το 2015, κλόνισε την κυβέρνηση Μέρκελ και την ανάγκασε να πρωταγωνιστήσει για την υπογραφή μιας συμφωνίας ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία, κάτι που έγινε τον Μάρτιο του 2016.

Έκτοτε και παρά τις κατά καιρούς σοβαρές αναταράξεις που γνώρισαν οι διμερείς σχέσεις – όπως συνέβη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, όταν το Βερολίνο αρνήθηκε να εκδώσει τους αντιπάλους του Ερντογάν που είχαν ζητήσει άσυλο (υπηρετούσαν κυρίως στις υπηρεσίες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη) – η γερμανική πλευρά προάσπισε ως κόρη οφθαλμού αυτή τη συμφωνία.

Η ίδια δε η καγκελάριος φρόντισε να μην κόψει ποτέ τους δεσμούς της με τον Ερντογάν, έστω κι αυτός συχνά είχε περάσει… γενεές δεκατέσσερις την Γερμανία, κατηγορώντας την ακόμη και για περίθαλψη «τρομοκρατών», δηλαδή γκιουλενιστών και Κούρδων αντικαθεστωτικών».

                                                              (Γ. Παυλόπουλος -liberal.gr)