Περί Παιδείας...

«Ενας 15χρονος έλληνας μαθητής έχει περίπου τις γνώσεις και τις ικανότητες του μέσου 12χρονου μαθητή από τη Σιγκαπούρη. Και ένα παιδί που φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο, είναι δύο χρόνια μπροστά από τους συνομηλίκους του των δημόσιων σχολείων. Συζητάμε για αξιολόγηση ΑΕΙ, αλλά τα τροφοδοτούμε με φοιτητές που υστερούν στα βασικά... »

                                                                     (Κ. Γιαννακίδης – Protagon)

«Στην Παιδεία η αριστερά στην Ελλάδα έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της. Απλά και ξεκάθαρα.Εβαλε τα χέρια της γιατί ακολούθησε και στην Παιδεία αυτό που ακολουθεί και στην οικονομία : Ανέλαβε εργολαβικά την 'υπεράσπιση των δικαιωμάτων' των εργαζομένων και αδιαφόρησε γιά το αποτέλεσμα της παραγωγής των εργαζομένων. Ξέχασε ότι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας υπάρχει ο καταραμένος ιδιώτης επιχειρηματίας ο οποίος θα νοιαστεί γιά το αποτέλεσμα της παραγωγής , ενώ στην Παιδεία δεν υπάρχει κανένας να νοιαστεί γιά το επίπεδο της παρεχομένης εκπαίδευσης. 

Ετσι όλοι οι 'αγώνες' έγιναν γιά τα δικαιώματα ( και 'δικαιώματα') των εκπαιδευτικών. Στα οποία 'δικαιώματα' φυσικά περιέχεται και το να μην ελέγχεται τίποτε από ότι κάνουν ή δεν κάνουν καθότι ένας έλεγχος μπορεί να εντοπίσει κάποιους που δεν κάνουν την δουλειά τους όπως πρέπει, και συνεπώς να υποστούν κυρώσεις. 

Οι προστάτες ήταν πάντα εδώ γιά να προσφέρουν ακριβώς αυτό, προστασία από κάθε είδους ποινή, από απλή παρατήρηση μέχρι απόλυση, στους προστατευόμενους.Και φυσικά τα κατάφεραν σε αυτό που επεδίωκαν. Κανείς δεν διανοείται να ελέγξει κανέναν στην εκπαίδευση. Οποιος έχει προσωπικό, κάτι κάνει, όταν φυσικά δεν καταδιώκεται γιατι 'χαλάει την πιάτσα'. Οποιος δεν έχει μπορεί και να μην κάνει απολύτως τίποτε, και δεν τρέχει τίποτε.Τον κατάφερε τον στόχο που έθεσε η αριστερά. Και φυσικά την πάτησε αγρίως. 

Γιατί διαλύοντας κάθε έννοια ελέγχου ποιότητας στο δημόσιο σχολείο, το υποβάθμισε τόσο πολύ ώστε έκανε την εκπαίδευση καθαρά ταξικό θέμα και έδωσε απίστευτη προπορεία σε όποιον έχει λεφτά. Οποιος μπορεί να πληρώσει μπορεί να έχει καλύτερη παιδεία και με το ιδιωτικό σχολείο και με το ιδιαίτερο μάθημα. Οποιος δεν έχει αναγκαστικά θα ζήσει με το υποβαθμισμένο προιόν του δημόσιου σχολείου. Αντί το δημόσιο σχολείο να δίνει ευκαιρίες και στα φτωχά παιδιά γιά κοινωνική κινητικότητα, η υποβάθμισή του καταδικάζει τον φτωχό να μείνει φτωχός γιατί αναγκαστικά θα μείνει και αμόρφωτος. 

Δεν ήταν έτσι στα χρόνια μας. Τότε στα ιδιωτικά πήγαιναν μόνο οι 'μπουμπούνες' γιά να πάρουν 'ένα χαρτί'. Ηταν περίπου ομολογία ηλιθιότητας να πηγαίνεις σε ιδιωτικό σχολείο ( εξαιρούνται τρία τέσσερα ελιτίστικα). Το δημόσιο σχολείο είχε πολύ μεγαλύτερο κύρος από το ιδιωτικό, γιατί έδινε πολύ καλύτερη παιδεία. Αποτέλεσμα , πάρα πολλοί από τους σημερινούς επιστήμονες, επαγγελματίες, κλπ είναι άνθρωποι από φτωχά σπίτια που τέλειωσαν δημόσια σχολεία. 

Οσοι έρχονται όμως να τους διαδεχτούν, όλο και πιό πολύ είναι γόνοι εύπορων οικογενειών, απόφοιτοι ιδιωτικών σχολείων, που προχώρησαν περισσότερο ακριβώς γιατί ξέφυγαν από την υποβάθμιση που εγγυάται το δημόσιο σχολείο. Ετσι έβγαλε η αριστερά τα μάτια της : Διέλυσε το δημόσιο σχολείο με την στενόμυαλη επικέντρωση στα 'δικαιώματα' των εκπαιδευτικών και εξασφάλισε ότι τα πλουσιώτερα στρώματα θα αναπαράξουν τον έλεγχο της κοινωνίας. 

Διότι απλούστατα τη "διαφορά" δεν την κάνει ούτε η σχέση εργασίας ιδιωτικού-δημοσίου ούτε το επίπεδο σπουδών των εκπαιδευτικών, αφού η δεξαμενή άντλησής τους είναι ίδια.  Για σκέψου μήπως την διαφορά την κάνει η αξιολόγηση του ιδιωτικού τομέα και η απουσία στο δημόσιο. Και στην πρόσληψη και στην καθημερινότητα του εκπαιδευτικού».

                                      (Αποψη αναγνώστη στο κείμενο του κ.Γιαννακίδη)