Συμφέροντα...

«Θυμάμαι τι έλεγε κάποτε ο Μπουτάρης που κάποιον χειμώνα, του πάγωσε το αλάτι στις αλατιέρες... «Δίνω μάχες για να τους βάλω να δουλέψουν και αν το παρακάνω, μου την πέφτουν από παντού οι υπόλοιποι»! Νεοεκλεγείς πριν πέντε χρόνια, δήμαρχος στα νότια της Αθήνας, όταν ανέλαβε, μετά βίας έπεισε τους εργαζόμενους ότι δεν επιτρέπεται να μπαίνουν facebook την ώρα της εργασίας. Ήταν τόσο πολύ διαδεδομένο που θεωρούνταν φυσιολογικό κεκτημένο για όλους!

Μα, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποχή από την αποκομιδή των σκουπιδιών στις γιορτές. Τα τριήμερα, οι κάδοι ξεχειλίζουν επειδή δεν επαρκεί το προσωπικό! Σαν να μας λένε, μέχρι να περάσουν οι γιορτές, φάτε τα σκουπίδια γιατί εμείς πάμε σπίτια μας!

Σε κάθε δήμο και ειδικά στους μεγάλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, υπάρχουν πανίσχυρα δίκτυα, όπου δεν μπορεί να επέμβει ούτε ο δήμαρχος ούτε οι υπόλοιποι αιρετοί. Τα ελέγχουν οι συνδικαλιστές των μόνιμων υπαλλήλων που τελικά υποχρεώνουν και τους αντιδημάρχους να ενταχθούν αναγκαστικά στην «ομερτά». Έτσι κι αλλιώς, ψήφους μαζεύουν κι αυτοί για τις επόμενες εκλογές...

Ποια θα μπορούσε να είναι η διέξοδος;  Η συμβολή των ιδιωτών στην καθαριότητα και σε πολλές υπηρεσίες των δήμων. Και μόνο η απειλή μιας τέτοιας προοπτικής, θα δημιουργούσε ένα δέος και μία αίσθηση ευθύνης απέναντι στους υπόλοιπους.Η κυβέρνηση ενθαρρύνει θεσμικά και νομοθετικά μία τέτοια εξέλιξη αλλά οι ομάδες συμφερόντων παραμένουν πανίσχυρες. 

Μπορεί οι δήμαρχοι να αντιδρούν, μπορεί το Σύνταγμα να μην επιτρέπει, το Μνημόνιο να αποκλείει και το Ελεγκτικό Συνέδριο να μην εγκρίνει αλλά το κράτος είναι πάντα εδώ για να δικαιολογεί κάθε αδράνεια του συστήματος εις βάρος των δημοτών. Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί που έχουν καθημερινότητα. Αν ο προϊστάμενος ενός συστήματος ρίχνει την ευθύνη στους από κάτω του, σημαίνει πως δεν μπορεί να το διοικήσει. Φύσει και θέσει όμως εκλέχτηκε για να παίξει αυτόν ακριβώς το ρόλο. Αν δεν μπορεί, τότε η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει θεσμικά τον ίδιο και όχι τους άλλους.

Μόνη λύση είναι αυτή που πρότεινε ο Στέφανος Μάνος επίσημα και που όλοι οι νοήμονες έχουν στον νου τους: Αυτονομία των δήμων με κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και απευθείας είσπραξη μέρους των φόρων από τους δημότες! Μόνο τότε ο δήμαρχος θα ξεμπερδέψει με το «κράτος- προαγωγό» που συναλλάσσεται με τους εργαζόμενους.

Όλα κάποτε παίρνουν τον δρόμο τους. Αλλά και οι δήμαρχοι έπρεπε να είναι περισσότερο μαχητικοί στις διεκδικήσεις τους. Εκτός κι αν και στους ίδιους αρέσει να κρύβονται πίσω από τις αμαρτίες του κράτους. Ο νέος πρόεδρος της ΚΕΔΕ επικοινωνεί συχνά με τον Στέφανο Μάνο. Είναι καιρός να τα ξαναπούν για άλλη μία φορά. Και ίσως, τώρα, με πιο συγκεκριμένο ορίζοντα δράσης…»

                     (Απόσπασμα άρθρου του Α.Ζαμπούκα από το liberal.gr)