Έκκληση για το... αυτονόητο

«Την ερχόμενη Τρίτη, 15 Οκτωβρίου, δικάζεται στον Άρειο Πάγο η υπόθεση της έκδοσης της Σαραρέ Κχαντεμί, μιας νέας ιρανής γυναίκας που ήρθε στον τόπο μας με την εξάχρονη κόρη της Ντιάνα, για να γλυτώσει από έναν βάρβαρο δυνάστη σύζυγο και ένα καθεστώς όπου τα δικαιώματα της γυναίκας είναι ανύπαρκτα. Το Ιράν, όπου ισχύει ο νόμος της Σαρία, ζητά την έκδοση τους, μάνας και κόρης. Η βάση είναι μήνυση του συζύγου της, που κατηγορεί την Σαραρέ για απαγωγή (κατά τον ιρανικό νόμο) ανηλίκου- της κόρης της. 

Η Σαραρέ και η κόρη της είχαν υπάρξει επανειλημμένα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, έχοντας και οι δύο υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς από τον σύζυγο/πατέρα. Ανάμεσα στα πολλά άλλα, ο άνδρας της έσπασε το χέρι της Σαραρέ, πράγμα που τεκμαίρεται ακόμη και από το ιρανικό αίτημα έκδοσης, που γράφει το εξής αμίμητο: ότι στο Ιράν υπάρχει δικαιοσύνη, γιατί ναι μεν ο άνδρας της Σαραρέ της έσπασε το χέρι, αλλά της έδωσε μια μικρή οικονομική αποζημίωση! 

Σύμφωνα με τον νόμο της Σαρία, οι γυναίκες θεωρούνται κατώτερα όντα, κάτι ανάλογο από νομικής πλευράς με ζώα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εξουσία του άνδρα-αφέντη τους. Η μοιχεία τιμωρείται με θάνατο δια λιθοβολισμιού, όπως βέβαια και κάθε αντικαθεστωτική δράση.

Σύμφωνα με τον ιρανικό νόμο, η πράξη της Σαραρέ, να πάρει την κόρη της, θεωρείται απαγωγή και τιμωρείται με ελάχιστο δεκαπέντε έτη φυλάκισης. Αλλά τα πράγματα είναι χειρότερα για εκείνη: ο άνδρας της την έχει κατηγορήσει στο Ιράν για συμμετοχή σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, πράγμα που μπορεί να τιμωρηθεί μέχρι και με την ποινή του θανάτου. (Φυσικά, αυτό δεν γράφτηκε στους λόγους έκδοσης, γιατί δεν θα περνούσε το φίλτρο της Ίντερπολ - αλλά θα ισχύει αν ου μη γένοιτο η Σαραρέ εκδοθεί).  

Επιπλέον, και ακόμα χειρότερο, οι ιρανοί πολίτες που ζητούν άσυλο σε ξένη χώρα και τελικά εκδίδονται, θεωρούνται με την επιστροφή τους αυτοδικαίως "προπαγανδιστές κατά του καθεστώτος και εχθροί του", κατηγορίες που έχουν σχεδόν σίγουρη τη θανατική καταδίκη. Είναι απλό το θέμα δυστυχώς: αν η Σαραρέ εκδοθεί στο Ιράν, κατά πάσα πιθανότητα θα εκτελεστεί. 

Όσο για τη μικρή Ντιάνα, θα περάσει στην "επιμέλεια" του βασανιστή- της πατέρα, ο οποίος έχει το δικαίωμα, μόλις η μικρή κλείσει τα εννιά της χρόνια, να την παντρέψει (!) με γαμπρό που θα διαλέξει ο ίδιος. 

Η πρώτη, εφετειακή απόφαση, που βγήκε στην Κομοτηνή, για λόγους κατ' εμένα ακατανόητους, έκρινε ότι η Σαραρέ πρέπει να εκδοθεί, με επιχειρήματα που -ο Θεός να με συγχωρέσει- μου θύμιζαν περιρσσότερο ιρανικό παρά ελληνικό δικαστήριο. Έτσι, αυτή τη στιγμή η Σαραρέ κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού, και η μικρή Ντιάνα σε ένα "κέντρο φιλοξενίας". Την Τρίτη θα οδηγηθεί στον Άρειο Πάγο, όπου πέντε έλληνες ανώτατοι δικαστές θα αποφασίσουν για τη μοίρα των δύο ανυπεράπιστων συνανθρώπων μας.

Ο Άρειος Πάγος είναι πλέον το μόνο τείχος δικαιοσύνης και ανθρωπιάς, που μπορεί να εμποδίσει ενά εφιαλτικό μέλλον για τη Σαραρέ και τη Ντιάνα. Είναι αυτός ο ίδιος, ελληνικός Άρειος Πάγος, που με την απόφαση της μη-έκδοσης των οκτώ τούρκων αξιωματικών, παρά τη μανία του Ερντογάν και τη φιλική σε αυτόν στάση της τότε κυβέρνησης μας, τίμησε την Ελληνική Δικαιοσύνη. 

Με τη γενναία, υψηλόφρονη και -πάνω από όλα- δίκαιη απόφασή του, υπερασπίστηκε με τον καλύτερο τρόπο της αξίες του κράτους δικαίου, των ελληνικών και των ευρωπαϊκών αξιών--τελικά της ανθρωπιάς. Θέλω να ελπίζω ότι η ίδια λαμπρή παράδοση θα συνεχιστεί με την απόφαση για τη Σαραρέ και τη Ντιάνα, θύματα ενός βάρβαρου, απάνθρωπου και βέβαια μισογυνικού καθεστώτος.

Φίλες και φίλοι, όσες και όσοι νοιάζεστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσες και όσοι έχετε δημόσια φωνή, είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύθωσης, είτε τα ΜΜΕ, διαδώστε και υποστηρίξτε το αίτημα της Σαραρέ. Φίλες και φίλοι του Facebook, αν το νομίζετε, αναπαράγετε και διαδώσετε αυτή την ανάρτηση, καθώς και κάθε άλλη σχετική με το θέμα.Κι όσο για μένα, εδώ είμαι. Και βέβαια θα επανέλθω».

                                                                                     (Απ.Δοξιάδης)