Απόψεις...

@ Με τον νέο νόμο για την ψήφο των αποδήμων, θα πρέπει κάθε κόμμα να στείλει ψηφοδέλτια σε ΟΛΕΣ τις πρεσβείες και τα ελληνικά προξενεία στον κόσμο. Πρόκειται για εκατοντάδες σημεία! Και μάλιστα ο αριθμός των ψηφοδελτίων θα πρέπει να είναι ο αριθμός ΟΛΩΝ των αποδήμων συν 20%, μολονότι θα πάει τελικά να ψηφίσει ένα πολύ μικρό ποσοστό. Όλα αυτά με κόστος εκτύπωσης και αποστολής του κόμματος. 

Τα μεγάλα κόμματα με τις πολλές κρυφές πηγές χρηματοδότησης και με τα δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες θα το καλύψουν μια χαρά. Τα μικρά τι θα κάνουν; Φαντάζομαι να αντιλαμβάνεστε ότι το κόστος αποστολής ψηφοδελτίων στην Καστοριά διαφέρει από αυτό στο Τορόντο. 

Ερώτηση: ακόμα και με αυτή την δήθεν συμβιβαστική λύση περί αυτοπρόσωπης παρουσίας του αποδήμου δεν θα μπορούσαν οι πολίτες να εκτυπώνουν το ψηφοδέλτιο που τους ενδιαφέρει από το διαδίκτυο, από τον ιστότοπο του ΥΠΕΣ, να μπαίνουν στο παραβάν, να το βάζουν στον φάκελο και να το ρίχνουν στην κάλπη του προξενείου; Δεν θα μπορούσε το ίδιο να γίνεται στους ετεροδημότες και στο εσωτερικό; Γιατί αυτός ο τόσο απλός και φτηνός τρόπος ούτε καν προτάθηκε από τη ΝΔ; Παρακαλώ μόνο σοβαρές απαντήσεις.

@ Εντελώς μπουνταλάδες αυτοί οι Ιταλοί. Επιχείρησαν να μπουκάρουν με τα όπλα από τα σύνορα. Ενώ αν ερχόντουσαν με βαρκούλες άοπλοι και το έπαιζαν κατατρεγμένοι ναυαγοί, θα τους φιλοξενούσαμε στα στρατόπεδα και θα τους συντηρούσε ο ίδιος ο στρατός.

@ Φυσικά η εποποιία του '40 είχε κινητήρια δύναμη την "ελληνική ψυχή". Μήπως όμως παραβλέπουμε - αθέλητα ή σκόπιμα - την εκ βάθρων ανασυγκρότηση των ενόπλων δυνάμεων και τα τεράστια οχυρωματικά έργα της κυβέρνησης Μεταξά; Ο Μεταξάς βρήκε έναν στρατό που μετά την μικρασιατική καταστροφή ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Μέσα σε 4 χρόνια ολοκλήρωσε την οχυρωματική "Γραμμή Μεταξά" εξόπλισε τις ΕΔ και στις 28/10/1940 είχαμε 140 αεροπλάνα, τα 100 τελευταίας τεχνολογίας. 

Στους πολέμους πολεμούν άνθρωποι με ψυχή αλλά μόνη της η ψυχή δεν αρκεί. Χρειάζεσαι όπλα, υλικό, οργάνωση, εκπαίδευση, σχέδιο. Τα έχουμε σήμερα;

                                                                (Θ.Τζήμερος-Δημιουργία Ξανά)