Απόψεις...

«Η συζήτηση για το δικαίωμα να ψηφίζουν οι εκτός Ελλάδος Ελληνες στον τόπο διαμονής τους, όπου υπάρχουν προξενεία, περιορίζεται σε όσους έχουν αναγκαστεί να φύγουν τα τελευταία χρόνια. Οι κατσαπλιάδες της κυβερνητικής πλειοψηφίας το αρνούνται. 

Κάποιος σχολιαστής έγραψε για το άρθρο μου «Γκαϊντούρια» ότι όσοι ζουν εκτός Ελλάδος δεν δικαιούνται να έχουν αντίληψη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κάτοικος της χώρας. Ναι, ύστερα από πόσο χρονικό διάστημα; Και μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ελληνας γιατρός που πήγε στο Μόναχο δεν ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα, άρα δεν μπορεί να ψηφίζει, ο μετανάστης όμως που έχει περάσει δύο χρόνια στη Μόρια δικαιούται να ψηφίζει; Βλακεία, κουτοπονηριά, επαρχιωτισμός, μικροπρέπεια; 

Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο γιος ή ο εγγονός κάποιου που μετανάστευσε στο Σικάγο, στη Μελβούρνη ή στο Αννόβερο και κρατάει την ελληνική υπηκοότητα, αν του το επιτρέπει η δεύτερη υπηκοότητα που έχει εν τω μεταξύ αποκτήσει, άρα μπορεί να εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους, να μην έχει δικαίωμα να ψηφίσει στον τόπο του; 

Είναι λιγότερο Ελληνας από μένα; Εκτός κι αν αυτό επιδιώκουμε, να απαλλαγούμε από τους ανά τον κόσμο Ελληνες, να κάνουμε καμιά συναυλία πού και πού και να απαιτούμε να μας συμπαρασταθούν για τη Μακεδονία. Κατά τα λοιπά, μακριά και αγαπημένοι, διότι αυτοί έχουν μολυνθεί από τον ιό του έξω κόσμου».

                                              
                                                     (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μέσα στη μιζέρια, στην πολιτική διαίρεση και στον αδυσώπητο πόλεμο συμφερόντων που χαρακτηρίζει την παγκόσμια τάξη, η συγκλονιστική επιχείρηση διάσωσης στην Ταϊλάνδη έδωσε σε όλο τον πλανήτη μια βαθιά ανάσα ανθρωπιάς και ένα σημαντικό μήνυμα συνεργασίας. Οι 12 μικροί «Αγριόχοιροι» βγήκαν νικητές απ’ τον χειρότερο εφιάλτη. Κλεισμένοι 18 μέρες στο σκοτάδι, εγκλωβισμένοι τρία χιλιόμετρα βαθιά στο δαιδαλώδες σπήλαιο Ταμ Λουάνγκ, άντεξαν τους χειμάρρους λάσπης, τον μουχλιασμένο λιγοστό αέρα και το κρύο. Και επέστρεψαν ξανά στη ζωή. 

ΥΣ. Το 2000, μαρτυρικό θάνατο βρήκαν στη θάλασσα του Μπάρενς 118 ναυτικοί, όταν το ρωσικό υποβρύχιο «Κουρσκ» βυθίστηκε από έκρηξη. Το πλήρωμα έμεινε επί μέρες ζωντανό, παγιδευμένο στο ατσάλινο κουφάρι. Τα πλοία που έσπευσαν στην περιοχή άκουγαν τους ναυτικούς να ζητούν βοήθεια χτυπώντας με μεταλλικά αντικείμενα το κύτος. Η Ρωσία, όμως, αρνήθηκε τη διεθνή συνεργασία για τη διάσωση του πληρώματος».

                                                       (Ν.Παπαδόπουλος –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)