Ποια κανονικότητα;

«Ακούμε αυτές τις ημέρες ότι στις 20 Αυγούστου 2018 η χώρα επανέρχεται στην κανονικότητα. Οι κυβερνητικοί παράγοντες ετοιμάζουν μάλιστα φιέστες και παράτες. Αντιθέτως, οι βουλευτές και τα στελέχη των κομμάτων του Δημοκρατικού Τόξου διακηρύσσουν ότι η χώρα επανέρχεται στην κατάσταση του 2014 και τίποτα περισσότερο. Θεωρώ αυτού του τύπου τις δηλώσεις αν όχι λανθασμένες, τουλάχιστον άστοχες και ελλιπείς. Η χώρα δεν επανέρχεται στην κανονικότητα του 2014, αλλά σε μία δύσκολα ανατρέψιμη κατάσταση.

Η Ελλάδα δυστυχώς θα βρεθεί προ μιας πρωτοφανούς πραγματικότητας με υψηλή φορολογία, δυσβάστακτες εισφορές, ανύπαρκτα κεφάλαια κίνησης για τις επιχειρήσεις, αφελληνισμένες τράπεζες, υποβαθμισμένα και υποστελεχωμένα νοσοκομεία και ανεργία στα ύψη. Όσον αφορά στην έπαρση της υπουργού Εργασίας, η οποία μας τονίζει καθημερινά την πτώση της ανεργίας, θα της υπενθυμίσω ότι η πτώση αυτή οφείλεται στη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν αναζητούν πλέον εργασία, διότι άρχισαν μία νέα ζωή στην αλλοδαπή.

Επιπλέον, η λήξη του Τρίτου Μνημονίου Οικονομικής και Τεχνικής Βοήθειας θα βρει την Ελλάδα με ένα τεράστιο μειονέκτημα και μία δύσκολα επανορθώσιμη αναπηρία. Σταχυολογώντας κάποια από τα συστατικά της αναπηρίας αυτής, αναφέρω τα ακόλουθα:

1. Καταργημένα τα Πρότυπα Σχολεία και την Αριστεία χαρακτηρισμένη ως ρετσινιά, δηλαδή ανεξίτηλο σημάδι αναπηρίας.

2. Στο πυρ το εξώτερο την Αξιολόγηση σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης και του Δημόσιου Τομέα.

3. Πανεπιστημιοποιημένα ΤΕΙ και πλήρη αλλοίωση της έννοιας της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

4. Επαναφορά 176.000 αιωνίων φοιτητών με αποτέλεσμα τη μείωση της ποιότητας εκπαίδευσης.

5. Μεγάλη αύξηση των εισακτέων στα ΑΕΙ με αποτέλεσμα την παραγωγή ανέργων δικηγόρων, οικονομολόγων, μηχανικών, γιατρών και άλλων επιστημόνων και, συγχρόνως, δραστική μείωση των νέων, που θα εκπαιδευτούν σε τεχνικά και χρήσιμα επαγγέλματα. Όπως θα έλεγε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος (προγραμματικές δηλώσεις του 1928), δημιουργούμε ένα προλεταριάτο θεσιθήρων.

6. Τα πανεπιστήμια να λαμβάνουν το 25% της επιχορήγησης του 2014 με αποτέλεσμα την αδυναμία σχεδιασμού της εκπαίδευσης και της διατήρησης των εκπαιδευτικών και ερευνητικών εργαστηρίων.

7. Εκατοντάδες ικανών καθηγητών των πανεπιστημίων έχουν μεταναστεύσει στην αλλοδαπή, αναζητώντας καλύτερες αποδοχές και ευνοϊκές συνθήκες εργασίας.

8. Ένα άκρως ασφυκτικό νομικό πλαίσιο στη διαχείριση των χρημάτων που προέρχονται από τρίτες πηγές για έρευνα, αλλά και κατ’ ουσίαν κατάργηση των περιζήτητων Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών με δίδακτρα, τα οποία προσήλκυαν εκατοντάδες αλλοδαπών φοιτητών, κυρίως εκτός Ε.Ε. και έδιναν πρόσθετες απολαβές στους ικανούς ερευνητές.

9. Αλλοιωμένη την έννοια της Αξιοκρατίας, στα πρότυπα της Νέας Γλώσσας του George Orwell.

10. Ένα κομματικό Κράτος με δεκάδες χιλιάδες ανίκανων και άνευ προσόντων κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαστε σε σημείο που η επαναφορά στο 2014 θα πάρει χρόνια και τεράστια προπάθεια. Γι’ αυτό ας είμαστε προσεκτικοί, όταν μιλάμε για επαναφορά στην κανονικότητα στο τέλος του 2018. Η κανονικότητα είναι τόσο οικονομική και δημοσιονομική, όσο και ηθική και ποιοτική. Και στο τελευταίο όχι μόνον απέτυχε οικτρά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προκάλεσε μία ανεπανόρθωτη –τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια– ζημία.

Ας αντιληφθούν λοιπόν και ας το κατανοήσουν όλοι οι «πρόθυμοι» για ένα δήθεν Προοδευτικό Μέτωπο με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ: η οιαδήποτε σύμπραξη κάθε προοδευτικού και φιλελεύθερου πολίτη με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί συγκάλυψη του ηθικού εγκλήματος, που διετέλεσε από το 2015 έως σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε στα 3,6 χρόνια, που κυβερνά, ότι δεν ανήκει στο Δημοκρατικό Τόξο, αλλά αντιθέτως απεχθάνεται τις ηθικές αξίες της Ευρωπαϊκής Αστικής Δημοκρατίας».

                (Απόσπασμα άρθρου του Ι.Γρυσπολάκη από την ΑΤΗensvoice)