«Πίστευαν ότι...»

«Από τις 4 το μεσημέρι που έπιασε η φωτιά μέχρι τις 8.00 που κάηκε ο κόσμος σε Ραφήνα και Μάτι είναι 4 ώρες! Χρόνος υπεραρκετός για να εκκενωθεί ακόμα και η Αθήνα αν χρειαστεί. Η δικιολογία της κυβέρνησης ότι η φωτιά έπεσε ξαφνικά με σφοδρότητα και δεν προλάβαινε κανείς να κάνει τίποτε είναι για κλάματα. Γιατί; 

Ο δήμος Αθηναίων πρόλαβε πολύ έγκαιρα και εκκένωσε με δική του πρωτοβουλία και με απόλυτη τάξη τις κατασκηνώσεις του με πάνω από 600 παιδιά στην περιοχή. Επειδή ο δήμος δεν ρίσκαρε τη ζωή των παιδιών σε μια φωτιά που έκαιγε στο βουνό πάνω από Βουτζά, Ραφήνα, Μάτι. Σκέφτηκε και έδρασε υπεύθυνα.

Επιπλέον, οι καλόγριες ενός ιδρύματος της περιοχής, που περιθάλπουν επίσης παιδιά, εκκένωσαν το Λούρειο Ίδρυμά τους νωρίς, με δική τους πρωτοβουλία, κάνοντας κι αυτές το αυτονόητο του δήμου της Αθήνας, χωρίς να έχουν συνεννοηθεί μαζί του. Απλώς, κι αυτές δεν ρίσκαραν. Σκέφτηκαν και έδρασαν υπεύθυνα.

Ακούσαμε αυτές τις μέρες διάφορους καρεκλοκένταυρους να λένε ότι δεν σήμαναν συναγερμό γιατί πίστευαν (!!!) ότι η φωτιά δεν θα κατέβει σε Ραφήνα- Μάτι, αλλά θα πάει προς Διόνυσο! Και τα έλεγαν αυτά υποτίθεται υπεύθυνοι δημοτικοί άρχοντες, κυβερνητικά στελέχη και στελέχη του υπουργείου Προστασίας! Σκεπτόμενοι σαν εγκληματίες επιπόλαιοι, ρισκάροντας τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων σε μια ζαριά του μυαλού τους! «Πίστευαν ότι»! 

Είχαν το θράσος μάλιστα αυτοί οι συνυπεύθυνοι εγκληματίες να επιχειρηματολογούν λέγοντας στα σοβαρά ότι δεν κινητοποιήθηκαν «γιατί κι άλλες φορές είχε πιάσει φωτιά στο Βουτζά, αλλά ποτέ δεν κατέβηκε στο Μάτι»!  Αντί να είναι σε συναγερμό, με προειδοποίηση ισχυρών ανέμων, και με τη γνώση ότι κι άλλες φορές έχει πιάσει φωτιά ο Βουτζάς, αυτοί εφησύχασαν με το κλασικό νεοελληνικό ελαμωρετώρα και κάθονταν να βλέπουν τη φωτιά «που ήταν μακριά», αλλά από πάνω τους!

Από τις 4 το μεσημέρι μέχρι τις 6 που κατέβηκε η φωτιά στον Βουτζά και στις 8 που κατέβηκε η φωτιά στο Μάτι υπήρχε υπεραρκετός χρόνος για να γίνει οργάνωση και εκκένωση των οικισμών. Με τάξη και με ασφάλεια. Αν ο κρατικός μηχανισμός είχε την υπευθυνότητα και την ευαισθησία του δήμου της Αθήνας και των καλογριών του Λούρειου Ιδρύματος. Κάθε δικιολογία ρωμέϊκη «πού να το φανταστούμε», «δεν έχει ξαναγίνει», «δεν προλάβαμε», «ήρθε ξαφνικά» και τέτοια, είναι για να παίρνεις τους υπεύθυνους στο κυνήγι.

Είναι οι ίδιες δικιολογίες που ακούμε κάθε χρόνο, κάθε μέρα, στο δόμο, στη δουλειά και στις υπηρεσίες από καθέναν που κοιτάζει μόνο το τομαράκι του και δεν δουλεύει το μυαλό του για τίποτε που να αφορά και τους διπλανούς του ή η δουλειά του. Είναι ένα νεοελληνικό καρκίνωμα. Και είναι και το καρκίνωμα της απουσίας πρόβλεψης, πρόληψης και της απέχθειας σε κάθε τι που είναι επίπονο και θέλει πολύ κόπο. 

Όλα αυτά τα σιχαίνεται πρώτα από όλα το ελληνικό δημόσιο. Το εγκληματικό. Και επειδή, λοιπόν, χρόνος και τρόπος να σωθεί όλος ο κόσμος υπήρχε, αλλά, κανείς δεν τον σκέφτηκε από εκείνους που εκλέγονται και πληρώνονται για να υπηρετούν τον κόσμο και όχι να τον καίνε με τις περιουσίες του, καλά θα κάνουν όλοι οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος να βγάλουν το σκασμό και να μας αδειάζουν τη γωνιά.

Και να βγάλει το σκασμό και να μας αδειάζει τη γωνιά και ο υπουργός Άμυνας, που διαδίδει ψέματα στα ξένα Μέσα ότι ο στρατός έδρασε ακαριαία, ενώ μισοκαμένοι άνθρωποι κολυμπούσαν και 5 (πέντε!) ώρες αβοήθητοι, και σώθηκαν από ιδιωτικά φουσκωτά και καϊκια μέχρι να εμφανιστούν τα κανόνια του Ναβαρόνε. 

Τεκμηριωμένα όλα αυτά. Και να βγάλει το σκασμό για το φταίξιμο που έριξε ξεδιάντροπα χτες στους καμένους κατοίκους ότι δήθεν αυτοί εγκλωβίστηκαν και κάηκαν μέσα στον οικιστικό ιστό από σπίτια που έφτιαξαν παράνομα. Προφανώς ο συγκυβερνήτης και συνένοχος στο έγκλημα δεν ξέρει ότι οι πολίτες δεν μπορούν να κάνουν τίποτε αν δεν τους το επιτρέψει το κράτος. Τίποτε απολύτως. Το κράτος επιβάλλει τους όρους. Με την ισχύ των οργάνων του και των νόμων. Όποιος χτίσει μια παράγκα μπορεί να τη διατηρήσει μόνο αν το κράτος κάνει τα στραβά μάτια. Αλλιώς, σαν αυθαίρετο γκρεμίζεται επί τόπου.

Κι όποιος πει ότι οι πολίτες πιέζουν τους πολιτικούς να νομιμοποιήσουν τις αυθαιρεσίες τους η απάντηση είναι απλή. Οι πολιτικοί κλείνουν το μάτι στους πολίτες να χτίζουν αυθαίρετα σε περιοχές που αποχαρακτηρίζει και με νόμους που νομιμοποιούν κάθε τόσο τα παράνομα χτίσματα. Και, στο τέλος, επειδή το κράτος έχει το προνόμιο της νόμιμης βίας, κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν πολιτικό παράγοντα να υποκύψει στις ψηφοφορικές πιέσεις των πολιτών. Ο πολιτικός που είναι υπεύθυνος και αγαπάει τη χώρα του κάνει αυτό που συμφέρει το κοινωνικό σύνολο και δεν ξαναεκλέγεται. Τόσο απλό.

Αλλά, οι πολιτικοί συνάδερφοι το κ Καμμένου όχι μόνο ψηφοθηρούν με τα αυθαίρετα, αλλά και συχνά διαπλέκονται με τα κυκλώματα, που κερδοσκοπούν με τα αυθαίρετα και τις παρανομίες. Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί. Αστυνομία και δασαρχεία είναι στο ίδιο πνεύμα και συχνά στο κόλπο.Ο υπουργός έχει θητεύσει σε κυβερνήσεις που ρουσφγετολογούσαν με τα αυθαίρετα χωρίς τότε να ενοχλείται. Τώρα τα ανακάλυψε τα αυθαίρετα και τις ευθύνες των κατοίκων; 

Δεν τον είδαμε να διαμαρτύρεται όταν συνυπέγραφε με τις τότε κυβερνήσεις και ψήφιζε τα σχετικά νομσχέδια. Ας βγάλει κι αυτός το σκασμό, λοιπόν, που έχει το θράσος να κατηγορεί τα θύματα για τις βρωμιές που σπέρνει και αναπαράγει το σινάφι του στη χώρα. Εκτός των άλλων διαφθείροντας τις συνειδήσεις γενεών πολιτών.

Αυτοί κι όμοιοί τους έχουν διαφθείρει και καταντήσει το λαό εδώ που κατάντησε. Καίγοντάς τον κι όλας. Και ενοχοποιώντας αυτούς που πέθαναν ουρλιάζοντας και αγκαλιασμένοι με τα παιδιά τους. Ας βγάλουν το σκασμό και ας ξεκουμπιστούν. Είναι το λιγότερο που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο».

                        (Αρθρο του Γ.Παπαδόπουλου- Τετράδη από το liberal.gr)