Απόψεις...

«Να αρχίσω με το αυτονόητο. Όλες οι κυβερνήσεις φέρουν την πολιτική ευθύνη για τις καταστροφές που γίνονται κατά την θητεία τους. Στην Ιαπωνία οι υπουργοί κάνουν χαρακίρι, στην Ευρώπη παραιτούνται, στην σημερινή Ελλάδα ζητούν και τα ρέστα. Δυστυχώς, η πλειοψηφία των πολιτών αυτούς ψήφισε. Αντιθέτως κυβερνητικά στελέχη και τα «γιουσουφάκια» τους ασχολούνται με την επικοινωνιακή διαχείριση της καταστροφής. 

Πρώτο μέλημα τους ο περιορισμός της πολιτικής ζημίας για την κυβέρνηση, δεύτερο μέλημα τους η θυματοποίηση της. Δηλαδή, η απόδοση της καταστροφής σε κέντρα που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της. Εύπεπτα και απλοϊκά σενάρια, που κεντρίζουν την φαντασία του κόσμου. Άλλωστε, πάντα οι συνωμοσιολογικές ερμηνείες των γεγονότων κερδίζουν κατά κράτος τις ορθολογικές ερμηνείες. Αν το 2007 ήταν η CIA, σήμερα είναι οι Ρώσοι πράκτορες ή οι...βωξίτες.                            

                                                                     (Σ.Μουμτζής- liberal.gr)

Kραυγαλέα ανυποψίαστος για την πιθανή φοβερή τροπή των πραγμάτων, βρέθηκε (εκτέθηκε) ο πρωθυπουργός σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Προσβάλλοντας τη νοημοσύνη και του τελευταίου Ελληνα, σημείωνε στο μπλοκάκι του την ταχύτητα των ανέμων, τις εστίες του κακού κ.ά., σαν να επρόκειτο αυτός ο ειδήμων –και στις πυρκαγιές– να δώσει, εφαρμόζοντας κάποιο μαθηματικό τύπο, ταχεία λύση. 

Πλάι του, μια κουστωδία ασύμμετρων υπουργών και μια περιφερειάρχης (ευρύτερα γνωστή μετά τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα). Εως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν επιβεβαιώνονταν πληροφορίες για παραιτήσεις υπό το αβάσταχτο φορτίο –όχι ευθυνών– της θλίψης. Μην αμφιβάλλετε ότι σκέφτηκαν και αυτό. Σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τον θερινό όλεθρο του 2007, ο Κ. Καραμανλής ανανέωνε θριαμβευτικά την πρωθυπουργική του θητεία.

                                                        (T.Θεοδωρόπουλος –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)