Απόψεις...

«Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πού βρισκόταν αυτό το έθνος τον 19ο και τους προηγούμενους αιώνες και πετάχτηκε έτσι ξαφνικά στις αρχές και στα μέσα του 20ού αιώνα; Αν και φαίνεται αστείο να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, θα προσπαθήσουμε πάλι να αποδείξουμε τα αυτονόητα. 

Κατά την απογραφή που έγινε από τις αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επί Χιλμή Πασά, το 1904 στα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσυφοπεδίου η σύσταση του πληθυσμού ήταν: Μωαμεθανοί (1.729.000), Ελληνες (647.932), Βουλγαρίζοντες (527.784), Σέρβοι (167.601), Εβραίοι (48.270) και Ρουμανίζοντες Βλάχοι (30.116). 

Δηλαδή, οι πολίτες των περιοχών αυτών δήλωσαν ελεύθερα την εθνική τους ταυτότητα και μεταξύ των πολιτών της Μακεδονίας και των Σκοπίων ΔΕΝ υπάρχουν Μακεδόνες. Επίσης, δεν έχει καταγραφεί κάποια πολιτική καταπίεσης των οθωμανικών Αρχών, εξαιτίας της οποίας θα φοβούνταν να δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα οι «Μακεδόνες», αν υπήρχαν ως εθνικό φύλο στην περιοχή.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο «μακεδονισμός» εφευρέθηκε σε εργαστήρια γεωπολιτικών σχεδιασμών, τον υιοθέτησαν στην αρχή η 2η Διεθνής, στη συνέχεια η 3η Διεθνής, μετά ο Τίτο και εσχάτως το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, η επίσημη θέση των οποίων ήταν η εξής: 

«Η (αμερικανική) κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές, όπως μακεδονικό “έθνος”, μακεδονική “πατρίδα” ή μακεδονική “συνείδηση”, συνιστούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας».

                                                                                 (Σ.Καλεντερίδης)

«Η μοναδική απόλυτη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι χειροπόδαρα δεμένη για τις επόμενες δεκαετίες. Παίζοντας κανείς με τους δικούς τους κανόνες δεν έχει μία πιθανότητα να βγει από την καλοστημένη παγίδα που μας έχει στηθεί. Οι άθλιοι μιλούν ακόμη για καθαρή έξοδο, όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εισιτήριο για την Κόλαση, άνευ επιστροφής. 

Έχουμε σχεδόν βγει από τα μνημόνια και η χρηματιστηριακή αγορά παρατηρεί σχεδόν αδιάφορη τα τεκταινόμενα. Ουδείς πιστεύει τις ανοησίες που σερβίρονται προς τέρψη των αδαών. Η Ελλάδα μοιάζει με έναν ασθενή που βρίσκεται σε καταστολή μέχρι το 2032, όταν και οι ξένοι θα αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν εκ νέου το θέμα του χρέους.

Υπάρχουν δύο πράγματα που είναι όπως ακριβώς φαίνονται: Η χώρα είναι χρεοκοπημένη και οι δανειστές το γνωρίζουν. Το να ζητά κανείς αυτά που ζητούν οι δανειστές από την Ελλάδα μοιάζει σαν να ζητάει κανείς από κάποιον που δεν έχει αθληθεί ποτέ να σπάσει το ρεκόρ των Ολυμπιακών Αγώνων στα 100 μέτρα».

                                                                         (Θ. Μαυρίδης –liberal.gr)