Τα Σκόπια... και το Σύνταγμά τους

Εδώ και μήνες που συζητιέται ξανά το Σκοπιανό, όλο το πολιτικό σύστημα συμφωνεί σε ένα σημείο: απαραίτητη προϋπόθεση για την αποδοχή του ονόματος είναι η αλλαγή του Συντάγματός τους. Κάποιοι το κάνουν σαφέστερο: να αλλάξουν τα αλυτρωτικά άρθρα του.Δεν σου κάνει εντύπωση, όμως, το ότι κανένας πολιτικός και κανένας δημοσιογράφος δεν βρέθηκε να πει: “να, αυτό το άρθρο του σκοπιανού Συντάγματος μας ενοχλεί και θα θέλαμε αυτήν την αλλαγή”; 

Ασχολούμαστε με μια πασαρέλα ονομάτων (που δεν είναι και πολλά), τα συζητάμε σε κάθε τους παράμετρο, αλλά για την… απαραίτητη προϋπόθεση, ούτε κουβέντα. Γιατί; Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχουν αλυτρωτικά άρθρα στο Σύνταγμα των Σκοπίων! Ναι, όπως το ακούς: Κι επειδή, σ΄αυτή τη χώρα έχουμε ταλέντο στο να συζητάμε για πράγματα που δεν ξέρουμε, ιδού το Σύνταγμα των Σκοπίων:http://www.hri.org/docs/fyrom/fyrom-const.html

Διάβασε το, κι αν βρεις αλυτρωτικό άρθρο, τρύπησε μου τη μύτη. Τα μόνα άρθρα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ύποπτα αλυτρωτικών διαθέσεων ήταν τα άρθρα 3 & 49 στην αρχική τους, πριν την αναθεώρηση του 1992, μορφή:

Διαβάζοντας κάποιος ολόκληρο το Σύνταγμα των Σκοπίων μπορεί να διαπιστώσει ότι είναι πολύ πιο μοντέρνο, πιο λειτουργικό και με μεγαλύτερο σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη από το δικό μας. Για παράδειγμα, προβλέπει την ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου (εμείς δεν έχουμε) και δίνει τη δυνατότητα πρότασης νόμου σε κάθε πολίτη, αρκεί να συγκεντρώσει 10.000 υπογραφές (άρθρο 71). 

Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διενεργήσει δημοψήφισμα αν το ζητήσουν 150.000 πολίτες (άρθρο 73). Ο χρόνος προφυλάκισης ορίζεται αυστηρά στις 90 μέρες το πολύ, κι όχι στους 18 μήνες χωρίς δίκη που ισχύει σε μας. Γι΄ αυτά και άλλα πολλά, τα Σκόπια, στον παγκόσμιο δείκτη οικονομικής ελευθερίας βρίσκονται στην 33η θέση κι εμείς στην 115η! 

Και για να ξαναρθούμε στο θέμα μας, ακόμα και η διαδικασία για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν έχει καμμιά σχέση με την χρονοβόρα, περίπλοκη και προσφερόμενη σε κάθε είδους πολιτικό αλισβερίσι δική μας. Αν δηλαδή τα Σκόπια, για να μας κάνουν το χατίρι, δίνοντας στην πραγματικότητα κάτι που το έχουν ήδη δώσει, (αλλά εμείς είμαστε τόσο ανόητοι που το ξαναζητάμε!) αποφασίσουν να αλλάξουν αυτά τα δύο άρθρα, δεν χρειάζονται νέες εκλογές για συντακτική Βουλή. Μπορούν να το κάνουν εδώ και τώρα, με τρεις τρόπους:

α) με πρόταση του προέδρου της χώρας,

β) με πρόταση υπογεγραμμένη από 30 βουλευτές και

γ) με τη συγκέντρωση 150.000 υπογραφών πολιτών

Αν η πρόταση αναθεώρησης φτάσει στο κοινοβούλιο, χρειάζεται τις ψήφους των 80 από τους 120 βουλευτές της ΠΓΔΜ για να εκριθεί. Δεν είναι και τόσο δύσκολο.

 

Ας πούμε λοιπόν ότι γίνεται η αναθεώρηση. Ποια η ουσιαστική χρησιμότητα; Καμμία! Δεν νομίζω να φοβάται κανείς ότι θα μας επιτεθούν στρατιωτικά τα Σκόπια. Αλλού είναι το ζουμί. Κανένα Σύνταγμα καμμίας χώρας δεν μπορεί να την εμποδίσει από το να κάνει προπαγάνδα ή διαφήμιση π.χ. στους Καναδούς να επισκεφθούν την πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Ούτε αποκλείει τη χρήση του προσδιορισμού “Μακεδονικό” για κάθε προϊόν που θα παράγουν οι γείτονες.

Αποδεχόμενη το όνομα Μακεδονία από όποιον προσδιορισμό και αν συνοδεύεται, η Ελλάδα παύει να είναι κληρονόμος της ιστορίας της Μακεδονίας. (Το νέο φρούτο, η “Μακεδονία του Ίλιντεν” είναι χειρότερο από τα προηγούμενα, αλλά ο αμόρφωτος Τσίπρας, με τους ακόμα πιο αμόρφωτους συμβούλους το είδε ως ευκαιρία! Το να αναγνωρίσει η Ελλάδα τα Σκόπια ως Μακεδονία του Ίλιντεν είναι σαν να αναγνωρίζει η Τουρκία την Ελλάδα ως “Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών”.) 

Η ελληνική Μακεδονία, ως περιφέρεια που είναι και όχι κράτος θα έχει πολύ μικρότερο ειδικό βάρος στον διεθνή στίβο. Σχεδόν δεν θα ακούγεται καθόλου. Πλέον, οτιδήποτε σκοπιανό, από τα τυριά και τα κρασιά τους, μέχρι τη γλώσσα τους και τις εθνικές τους ομάδες θα κυκλοφορεί ως μακεδονικό κι εμείς θα τα κοιτάμε και θα τους κοιτάμε σαν φτωχοί κι ανήμποροι μακρινοί, παρακατιανοί συγγενείς. Μήπως, τελικά, με αυτούς που εκλέγουμε, αυτό μας αξίζει;»

                                                                (Θ.Τζήμερος -"Δημιουργία ξανά")