«Προσπαθώ να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν ακροδεξιές ομάδες
έκαναν «ακτιβισμό» και επισκεπτόντουσαν καθημερινά πρεσβείες, Δικαστήρια,
αστυνομικά τμήματα, την Βουλή των Ελλήνων, εφημερίδες και σπίτια επώνυμων και
ανώνυμων. Η Αυγή θα ούρλιαζε για τα τάγματα εφόδου και διάφοροι πρακτορίσκοι θα
ζητούσαν προστασία και θα απαιτούσαν να τους φυλάνε κλούβες των ΜΑΤ. Διότι
είναι άλλη η Αριστερή και άλλη η Δεξιά βία.
Ο Ρουβίκωνας; Τι ο Ρουβίκωνας; Ο Ρουβίκωνας δεν είναι μία ομάδα που
εκφράζει ακραίες θέσεις. Οι άνθρωποι είναι ακτιβιστές και έχουν ισχυρή
προστασία. Τον πρόεδρο της Βουλής Βούτση, τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην
υπουργό και δημοσιογράφο Φίλη και άλλες δημοκρατικές φωνές. Επειδή είναι πολύ
δημοκρατικό να εισβάλλεις σε πρεσβείες, σε Δικαστήρια και σε συμβολαιογραφεία. Είναι
ακτιβισμός να απειλείς κάποιον επειδή πάει να κάνει την δουλειά του και να
εφαρμόσει τον Νόμο.
Εκείνο που δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω είναι τι ακριβώς συνέβη
το 2008 και κάηκε η Αθήνα.Γιατί το πανίσχυρο κράτος φέρθηκε με τόσο ελαφρύ
τρόπο. Εκτός κι αν υπογράφτηκαν πολιτικά γραμμάτια, από αυτά που την ύπαρξή
τους μαθαίνουμε έπειτα από πολλά χρόνια. Ομοίως μας κάνει εντύπωση η ανοικτή
τρομοκρατία που «επιτρέπεται» σε βάρος δικαστών. Τι ακριβώς επιδιώκουν όσοι
επιτρέπουν στα τάγματα εφόδου να δρουν ανενόχλητα;
Δικαιούμαστε να πιστέψουμε
ότι από την στιγμή που κάποιος μπορεί να κάνει όσα κάνει ο Ρουβίκωνας, έχει την
πολιτική κάλυψη της κυβέρνησης. Κι όχι μόνο!Η κοινή γνώμη πιστεύει, κύριε
Τσίπρα, ότι ο Ρουβίκωνας είναι το μακρύ χέρι της Αριστεράς. Είναι το δικό σας
μακρύ χέρι. Μπορείτε να τους ακουμπήσετε;»
(Θ. Μαυρίδης - liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου