« Ο τρόπος δράσης του Ρουβίκωνα είναι ο κλασικός
παρακρατικός.
Πρώτον, ετεροπροσδιορίζεται. Ο «αντί», αντικαπιταλιστικός,
antifa, antiestablishment χαρακτήρας του είναι το πιο σαφές στοιχείο στην
πολιτική του ιδεολογία.
Δεύτερον, κάνει την βρώμικη δουλειά της κυβέρνησης. Από το
ΣτΕ, μέχρι το Πρώτο Θέμα ο Ρουβίκωνας επιτίθεται ΣΕ αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Αν
το κάνει στο υπουργείο Οικονομικών, είναι για να υπενθυμίσει στους τσακαλώτους
την γραμμή. Και οι τσακαλώτοι ξέρουν με ποιους είναι καλό και με ποιους δεν
είναι καλό να τα βάζουν.
Τρίτον, έχει άκρες. Κάποιες όπως του Βούτση που στο ντου στην
Βουλή τους κάλυψε φανερές, κάποιες στην αστυνομία προφανείς και κάποιες όπως
στην Κουμουνδούρου άγνωστες.
Τέταρτον για στήριξη μπορεί να βασίζεται σε Μέσα και social
media που θα στείλουν την μπάλα στην κερκίδα «Δηλαδή ποιοι κάνανε μεγαλύτερη
ζημιά; Ο Ρουβίκωνας ή οι σαμαροβενιζέλοι ;».
Ομως έχει και ασθενή σημεία. Πρώτον μετά από τόσες συλλήψεις τα μέλη του είναι γνωστά.
Δεύτερον, είναι οργάνωση τοπικού χαρακτήρα. Στην Αθήνα που την ξέρει μπορεί να
την πέφτει άφοβα σε Μέσα, συμβολαιογράφους, επιχειρήσεις και δικαστήρια. Όταν
όμως δοκίμασε να δράσει εκτός Αθήνας, όπως στην περίπτωση του δήμου Τήνου
υπέστη πανωλεθρία. Και τρίτον και κυριότερο δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει λαϊκό
ρεύμα. Είναι βέβαιο ότι ο Ρουβίκωνας πολύ θα ήθελε να γίνει 17 Νοέμβρη της
πρώτης περιόδου.
Η οργάνωση που αποδίδει την λαϊκή δικαιοσύνη που τα δικαστήρια
με τους αργούς ρυθμούς τους δεν μπορούν να αποδώσουν. Είτε γιατί δεν υπάρχουν
αυθεντικοί λαϊκοί εχθροί όπως οι βασανιστές της χούντας, είτε επειδή ο κόσμος
με τον ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε αρκετούς Ρόμπιν Χουντ, είτε επειδή μπούχτισε την βία ο
Ρουβίκωνας δεν κατόρθωσε να περάσει το μήνυμα του κρανοφόρου εκδικητή.
Ο παρακρατικός χαρακτήρας του Ρουβίκωνα
φάνηκε από τις αντιδράσεις του κράτους. Στην επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη όταν
οι δράστες συνελήφθησαν σε ώρες.Στην επίθεση στο ΣτΕ όταν οι δικαστές ακόμα
περιμένουν την επέμβαση.Το μήνυμα «αν δεν φοβάστε το κράτος υπάρχει ένα
παρακράτος για να το φοβηθείτε». Και η συνέχεια, όπως διδάσκει η ιστορία,
καθόλου ευοίωνη».
(Απόσπασμα άρθρου του Αντ.Πανούτσου από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου