Τρίτη 29 Μαρτίου 2016
Σταθερά... τελευταίοι
«Στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης παραμένει η χώρα σε
κρίσιμους τομείς για την επιχειρηματικότητα, παρά το μπαράζ νομοθετημάτων.Το λάθος μίγμα των εξαγωγών η αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων
και τα τεράστια προσχώματα για τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις.
Την αποτυχία της χώρας έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης
και παρά τα τρία μνημόνια που ακολούθησαν αποδεικνύει με τον πλέον καθαρό τρόπο
μια σειρά από γραφήματα που παρουσιάζονται στην έκθεση του ΟΟΣΑ για τη χώρα που
παραδόθηκε πρόσφατα στον πρωθυπουργό.
Τι και αν έγιναν σκληρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Τι και αν κατατέθηκαν δεκάδες νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια τα οποία αφορούσαν
σε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη λειτουργία του κράτους (σ.σ. η Ελλάδα
κατατάσσεται στην πρώτη θέση σε εφαρμογή μεταρρυθμίσεων με βάση τα στοιχεία του
Οργανισμού), οι επιδόσεις σε κρίσιμους τομείς είναι τουλάχιστον θλιβερή.
Ολοι παραδέχονται, για παράδειγμα, ότι η μόνη διέξοδος για την
χώρα είναι να προσελκύσει ξένες επενδύσεις. Αλλωστε η Ελλάδα ήταν το 2008 προ
τελευταία στην κατάταξη είκοσι χωρών με κριτήριο τις άμεσες ξένες επενδύσεις ως
ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας.
Που βρέθηκε με βάση τα στοιχεία για το 2014; Πάλι
προτελευταία…
Άλλος ένας δηλωμένος στόχος από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν
τα τελευταία χρόνια ήταν η εξωστρέφεια. Η ζήτηση στην Ελλάδα μειώθηκε
κατακόρυφα εξαιτίας της μείωσης εισοδημάτων και μοναδική διέξοδος για τα
προϊόντα ήταν το εξωτερικό.
Τι εξάγουμε όμως; Οσο και αν φαίνεται παράξενο σχεδόν το 40%
των εξαγωγών την περίοδο 2012-2014 αφορούσε σε πετρέλαιο και παράγωγά του. Το
αντίστοιχο ποσοστό στις αρχές της δεκαετίας του 90 (1990-1992) ήταν
υποπολλαπλάσιο.
Από την άλλη η συμμετοχή στις εξαγωγές των βιομηχανικών
προϊόντων έχει υποχωρήσει σχεδόν στο μισό τις τελευταίες δυο δεκαετίες
αφήνοντας μακρινό όνειρο τη «βιομηχανική επανάσταση» για την οποία πολλοί
μίλησαν τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και ο αγροτικός τομέας που θεωρείται το
«ισχυρό χαρτί» έχει απολέσει μερίδιο στο εξαγωγικό μείγμα της χώρας.
Εξίσου φαίνεται πως διαψεύδεται και ο διακηρυγμένος στόχος για
«υψηλής προστιθέμενης αξίας εξαγωγές». Με βάση πάντα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ η
Ελλάδα κατατάσσεται τέταρτη από το τέλος με κριτήριο την τεχνολογία που
εμπεριέχουν οι εξαγωγές της. Σχεδόν απόλυτη η απουσία υψηλής τεχνολογίας,
περίπου στο 10% του συνόλου περιορίζεται το ποσοστό των προϊόντων που ο
Οργανισμός κατατάσσει ως «μεσαίας-υψηλής».
Οταν μιλούν οι αριθμοί...
«Υπήρχε μια αθώα και ανέμελη εποχή, κατά την οποία κανείς δεν
είχε την παραμικρή ιδέα, σχετικά με τον συνολικό αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων
που απασχολούσε το ελληνικό κράτος και πλήρωνε ο Έλλην φορολογούμενος.
To 2009 όμως, έγινε η πρώτη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων στη
χώρα μας, ενώ από το 2013 και μετά, υπάρχει το Μητρώο Ανθρώπινου Ελληνικού
Δημοσίου (Απογραφή), το οποίο καταγράφει σε πραγματικό χρόνο όλες τις μεταβολές
του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης, ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών και
Διοικητικής Ανασυγκρότησης, δημοσίευσε πολύ πρόσφατα, μελέτη στην οποία
παρουσιάζονται οι μεταβολές που πραγματοποιήθηκαν κατά το έτος 2015 στο τακτικό
προσωπικό, ενώ γίνεται και μια ποιοτική ανάλυση και κατηγοριοποίηση του συνόλου
του τακτικού προσωπικού, των αποχωρήσεων και των προσλήψεων για τα έτη 2012-15.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE
Greece
Μια πρόχειρη ματιά στη συγκεκριμένη μελέτη, είναι υπεραρκετή
για να γίνουν κατανοητά ορισμένα πράγματα για το ελληνικό παράδοξο: Όπως
φαίνεται λοιπόν στον πίνακα 2.2, με τίτλο «Σύνολο τακτικού προσωπικού ανά
κατηγορία προσωπικού», ο Έλλην φορολογούμενος πληρώνει τους μισθούς 9298
παπάδων, 7271 γιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας και 2827 δικαστών[...]
Επίσης, για λόγους που δύσκολα μπορούν να γίνουν κατανοητοί
στη χώρα που το 90% του πληθυσμού ακούει αποκλειστικά και μόνο σκυλό-ποπ
μουσική, το ελληνικό κράτος απασχολεί περισσότερους μουσικούς (434), απ' ότι
ερευνητές/ειδικούς λειτουργικούς επιστήμονες (405), ενώ υπάρχουν και όχι ένας,
ούτε δυο, άλλα δεκατρείς χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι εμπίπτουν στην
πολύ βολική κατηγορία «Δεν έχει οριστεί κατηγορία προσωπικού».
Εργατική, αντιμνημονιακή... χλιδή
«Η σημαντικότερη απορία μου και ένσταση ταυτόχρονα, είναι για
ποιο λόγο να γίνει το συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Ρόδο; Από που και ως που εκεί, από
την στιγμή που τα 2/3 των συνέδρων προέρχονται από την Αθήνα; Παλιότερα είχαν
πραγματοποιηθεί συνέδρια στην Αλεξανδρούπολη, στην Χαλκιδική, καθώς και σε άλλα
μέρη. Το ξενοδοχείο στο οποίο διαμείναμε ήταν 5 αστέρων και σίγουρα κόστισε
πολλά λεφτά. Από ανεπίσημη πηγή έμαθα ότι το κόστος αποκλειστικά του
ξενοδοχείου, έφτασε περίπου τις 350.000 ευρώ. Λεφτά της ΓΣΕΕ εννοείται.
Είδα
πράγματα που δεν περίμενα να δω. Όπως εσωτερική πισίνα με θόλο, δύο μεγάλες
εξωτερικές πισίνες, μέχρι και τεχνητό ποταμάκι γύρω από το ξενοδοχείο. Ορισμένα
μεγαλοστελέχη παρατάξεων μάλιστα, που κατέφθασαν νωρίτερα από τους υπόλοιπους
συνέδρους, είχαν στην διάθεση τους…μονόκλινα μπανγκαλόους με πισίνα. Όταν την
πρώτη μέρα, ήρθε η ώρα του φαγητού, αντίκρισα το μεγαλύτερο τραπέζι που είχα
δει ως τότε στην ζωή μου. Όσον αφορά την ποικιλία τι να πω; 4 είδη ψωμιών, 5-6
κύρια πιάτα, καμιά 20αριά γλυκά και πάει λέγοντας. Άνα τέσσερις συνέδρους
αντιστοιχούσε και ένα γκαρσόνι. Διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους, να τους φέρνει
ότι του ζητούσαν. Στην συνέχεια, ακολούθησε η διαδικασία έναρξης στην οποία
συμμετείχαμε οι σύνεδροι».
«Στην διαδικασία
έναρξης έγινα μάρτυρας ενός…πανηγυριού. Ήταν αφιερωμένη στους πρόσφυγες.
Τραγουδούσε μια χορωδία από παιδιά. Έξω από την αίθουσα υπήρχε μια μεγάλη αφίσα
και μια βάρκα, φόρος τιμής στους ανθρώπους που πέθαναν ή επέζησαν. Προσωπικά
βρήκα την όλη φιέστα υπερβολικά χλιδάτη και υποκριτική. Αντί να διοργάνωναν το
συνέδριο στην Αθήνα όπου και θα προέκυπτε σημαντικότατη εξοικονομήση χρημάτων,
τα οποία θα μπορούσαν να διαθέσουν στις προσφυγικές οικογένειες, επέλεξαν Ρόδο
και ξενοδοχείο 5 αστέρων. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι η ΓΣΕΕ έπραξε και ένα
καλό, καθώς θα στείλει με δικά της έξοδα τα παιδάκια αυτά στο Ναύπλιο, για
εκπαιδευτικούς λόγους αν δεν κάνω λάθος».
«Την δεύτερη ημέρα το συνέδριο θα ξεκινούσε κανονικά στις
09:00 το πρωϊ. Κατεβήκαμε ορισμένοι σύνεδροι στην ώρα μας, για να διαπιστώσουμε
ότι είμαστε…μόνοι. Η διαδικασία τελικά ξεκίνησε στις 11:30. Έγιναν μερικές
τοποθετήσεις, αλλά αναγκάστηκαμε να σταματήσουμε στις 13:00, καθώς είχε έρθει η
ώρα του μεσημεριανού. Γυρίσαμε στις θέσεις μας κοντά στις 16:00, αλλά είμασταν
πάλι…μόνοι. Η διαδικασία για την νομιμοποίηση των συνέδρων ξεκίνησε τελικά στις
18:30. Την τρίτη ημέρα, αν και η προσέλευση είχε οριστεί για τις 09:00, οι
ομιλίες ξεκίνησαν….στις 12:30. Η αίθουσα παρέμεινε απελπιστικά άδεια. Η αλήθεια
είναι ότι οι σύνεδροι γυρνούσαν συνέχεια στην Ρόδο.
Ορισμένοι έφεραν και τις
γυναίκες τους. Τις έβλεπες καλοντυμένες, να παρευρίσκονται στα δείπνα που
διοργάνωνε η ΓΣΕΕ, χωρίς να έχουν καμιά δουλειά εκεί. Πήγαιναν και κάθονταν
δίπλα στους συνέδρους. Κυκλοφορούσε η φήμη ότι προέρχονταν από την ΠΑΣΚΕ. Είναι
αστείο αν σκεφτεί κανείς ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, ήταν πάντοτε παρόντες
στις ψηφοφορίες, αλλά οι περισσότεροι εξ’ αυτών την κοπανούσαν στις υπόλοιπες
εργασίες του συνεδρίου. Πραγματοποίησαν επίσης επισκέψεις στα αρχαία αξιοθέατα,
στο Aquarium, κάποιοι πετάχτηκαν και για ταξιδάκια στην Τουρκία».
«Το πιο…εντυπωσιακό από όλα όμως, έλαβε χώρα το Σάββατο, την
προτελευταία ημέρα του Συνεδρίου όταν η αίθουσα συνεδριάσων… «διαλύθηκε» και
ξεκίνησε ένα τρελό γλέντι με μπουζούκια. Αυτό που είδα δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Συντριβάνια σοκολάτας, χαβιάρι, προσούτο, γαρίδες, κρέατα. Την Κυριακή ήμουν
από τους πρώτους που έφυγαν. Και κάπου εκεί τελείωσε ένα ακόμη…συνέδριο της
ΓΣΕΕ».
(Άρθρο του Α.Βαλσαμίδη από το bangladeshnews.gr)
Ο μεγάλος ασθενής...
«Ο μεγάλος ασθενής της χώρας μας είναι ο δημόσιος τομέας. Έχει
φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο που είναι παρεμβατικός, γραφειοκρατικός, όχι μόνο δεν
λύνει προβλήματα των πολιτών, αλλά τους δημιουργεί και άλλα και το κυριότερο το
υψηλότατο κόστος λειτουργίας του επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας
και την ανάπτυξη της χώρας συνολικότερα.
Αποτελεί δε το κυριότερο εμπόδιο για δημιουργία νέων θέσεων
εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.Έχει χυθεί πολύ μελάνι για να περιγραφούν
βαρύγδουπες προθέσεις, μεγάλα σχέδια, σκέψεις και ιδέες σχετικά με την
"ανασυγκρότηση" του δημοσίου. Όμως είμαστε περίπου στο ίδιο σημείο.
Με εξαίρεση ελάχιστα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, το δημόσιο
εξακολουθεί να είναι το ίδιο, με την ίδια νοοτροπία που είναι και πριν από 100
χρόνια. Λάφυρο στα χέρια των διοικούντων που πρόσφεραν τα "οφέλη"
του, ως κερασάκι στο λαό. Και ο φαύλος κύκλος συνεχιζόταν.
Δομική αλλαγή στο δημόσιο θα γίνει όταν υπάρξει τόλμη,
βούληση, σχέδιο και σκληρή δουλειά για ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ δομών, φορέων, διαδικασιών.
Για ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ρόλου που επιθυμεί μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου να έχει
το δημόσιο, ώστε να εκμαυλίζει συνειδήσεις, ώστε την αυτονόητη δουλειά του, να
την νιώθει ο πολίτης ως υποχρέωση στην πολιτικό.
Αν αυτό δεν γίνει, τότε θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό, θα
έχουμε κάνει στροφή γύρω από τον άξονά μας και θα βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο.Κατάργηση
λοιπόν, αφαίρεση αρμοδιοτήτων και παρέμβασης είναι το μυστικό.
Εύκολο το ξεκίνημα με κατάργηση Γεν. Γραμματειών. Τουλάχιστον
15 Γενικές Γραμματείες πρέπει να καταργηθούν. Είναι μικρές, με λίγες
αρμοδιότητες, που όμως έχουν ένα κόστος όχι ευκαταφρόνητο. Μέρος των
αρμοδιοτήτων τους πρέπει να καταργηθεί, μέρος τους να μεταβιβαστεί σε διευθύνσεις,
μέρος τους να περάσει στην αυτοδιοίκηση.
Κατάργηση του θεσμού των αποκεντρωμένων διοικήσεων, με
παράλληλη κατάργηση των διπλών και τριπλών καμιά φορά, ελέγχων των αποφάσεων
των περιφερειακών και τοπικών αυτοδιοικήσεων. Κάποιες από τις αρμοδιότητές τους
δεν έχουν νόημα ύπαρξης, κάποιες πρέπει να μεταφερθούν στη δευτεροβάθμια
αυτοδιοίκηση.
Στο επίπεδο δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, μπορεί να γίνει
πολλή δουλειά. Από τις 315!! Αρμοδιότητες που έχει σήμερα, τουλάχιστον το 1/3
πρέπει να καταργηθεί, πολλές να συμπτυχθούν, άλλες να μεταφερθούν στην
πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, ενώ στη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση μπορεί να
μεταφερθεί μέρος των αρμοδιοτήτων των αποκεντρωμένων διοικήσεων, αλλά και
αρμοδιότητες από το κεντρικό κράτος.
Ομοίως και στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης. Μια
σειρά από αρμοδιότητες που την επιβαρύνουν (π.χ. έλεγχος λειτουργίας
ανελκυστήρων κα.), μπορούν πλέον με τα σύγχρονα μέσα, να αντιμετωπίζονται
ηλεκτρονικά και όχι να αποτελούν αρμοδιότητα των Δήμων, άρα να καταργηθούν.
Κατάργηση δομών και επιπέδων διοίκησης λοιπόν είναι το
ζητούμενο. Λιγότερες βαθμίδες διοίκησης, λιγότερες διευθύνσεις, λιγότερα
τμήματα, λιγότερες αρμοδιότητες είναι τα συστατικά να το νέο δημόσιο.Έτσι
μειώνεται η γραφειοκρατεία, περιορίζεται το κόστος, αυξάνεται ο έλεγχος.
Έτσι όλα θα μπορούν να γίνουν πιο απλά, πιο γρήγορα και με
λιγότερο κόστος. Έτσι ο πολίτης θα αισθάνεται ότι τα όποια χρήματα δίνει στο
κράτος, στην περιφέρεια, στο δήμο, πιάνουν τόπο.Όλα τα άλλα, θα είναι λόγια
κενού περιεχομένου.
Πρέπει λοιπόν να επικρατήσει η λογική και ο διοικητικός
ορθολογισμός, σε βάρος του ισχυρότατου αιτήματος μέρους του πολιτικού κόσμου,
αλλά και όσων ευνοούνται από το σημερινό δημόσιο, που δεν επιθυμούν να αλλάξουν
τα πράγματα.
(Άρθρο του Μ.Γραφάκου από το capital.gr)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
