Γιατί η Γαλλία;

«Οταν ο πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτηρίζει «πράξη πολέμου» τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και ταυτόχρονα δηλώνει ότι η απάντηση της χώρας του θα είναι ανελέητη, σημαίνει ότι την περασμένη Παρασκευή κηρύχθηκε επίσημα ένας πόλεμος. Ενας πόλεμος με έντονα χαρακτηριστικά σύγκρουσης πολιτισμών, που σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν διαμορφωθεί από διαφορετικές θρησκείες, τον χριστιανισμό από τη μία πλευρά, τον ισλαμισμό από την άλλη. Υπ’ αυτήν την έννοια, πρόκειται για θρησκευτικό πόλεμο, στον οποίο εμπλέκεται ήδη η Ευρώπη, αλλά και ολόκληρη η Δύση, που καλά θα κάνει να συμπεριλάβει στις δυνάμεις της και τη Ρωσία.

Η συγκεκριμένη άποψη δεν απέχει από την πραγματικότητα, αν και μια τέτοια παραδοχή από τις ηγεσίες της Δύσης θα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί θα «απελευθέρωνε» δικές της ακραίες δυνάμεις. Είναι πασιφανές, πάντως, ότι σε θρησκευτικό πόλεμο προσπαθεί να σύρει το ISIS τις δυτικές δημοκρατίες, αφού στη θρησκεία βασίζεται και η υπόστασή του. Ακόμη και η επιλογή της Παρασκευής –ημέρα προσευχής και αφιερωμένη στον Θεό για τους μουσουλμάνους, ημέρα χαλάρωσης, διασκέδασης και εξόδου για τους Ευρωπαίους μετά το πέρας της εργασίας– για το πολλαπλό κτύπημα στη γαλλική πρωτεύουσα φανερώνει την επιθυμία των τζιχαντιστών να προσδώσουν πολιτισμικό - θρησκευτικό χαρακτήρα στη σύγκρουση.

Ο ακραίος φανατισμός του ISIS συμβαδίζει με τη λογική κατατρομοκράτησης, πρόκλησης μαζικών απωλειών, χάους και καταστροφής του τρόπου ζωής τους. Το κτύπημα της περασμένης Παρασκευής δεν ήταν το πρώτο με σκοπό να προκαλέσει πολλά θύματα μεταξύ ανυποψίαστων και αθώων. Ολα τα προηγούμενα στη Νέα Υόρκη, στη Βοστώνη, στη Βομβάη, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στην Τουρκία, στη Μόσχα, στο ρωσικό αεροπλάνο, στη Βηρυτό ήταν ανάλογα. Ομως η Γαλλία, ειδικά το Παρίσι, φαίνεται ότι ήταν, είναι και θα παραμείνει στόχος άμεσης προτεραιότητας.

Στη Γαλλία και κυρίως στο Παρίσι ζουν εκατομμύρια μουσουλμάνων, καταγόμενων από αραβικές χώρες, τους οποίους το ISIS θεωρεί εν δυνάμει «πέμπτη φάλαγγα» και ήδη έχει καταφέρει να στρατολογήσει κάποιους από αυτούς. Ξέρουν τη χώρα και τη γλώσσα, μπορούν να κινηθούν με σχετική άνεση και νιώθουν μίσος. Αρα, στη Γαλλία τιμωρούν με θεαματικό και προβοκατόρικο τρόπο τον δυτικό τρόπο ζωής και αφετέρου κινητοποιούν ακραίες ευρωπαϊκές δυνάμεις –ακροδεξιούς και θρησκευόμενους εθνικιστές– που πρόθυμα θα εμπλακούν σε έναν ολοκληρωτικό θρησκευτικό πόλεμο, ο οποίος με τη σειρά του θα συσπειρώσει τους σουνίτες μουσουλμάνους γύρω από το ISIS.

Αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος και παγίδα ταυτόχρονα για όλη την Ευρώπη. Από τη μία πλευρά πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο ISIS και καμία δυτική χώρα δεν μπορεί να απέχει, από την άλλη να διατηρηθούν οι ατομικές ελευθερίες και να γίνει σαφές ότι δεν είναι εχθροί όλοι οι μουσουλμάνοι».

                              (Άρθρο του Αγγ.Στάγκου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)