Νιώθω για σε πατρίδα μου...

«Η οικονομία καταρρέει εξαιτίας μιας άθλιας διακυβέρνησης 10 μηνών. Γίνεται το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο στην ιστορία, χάνονται δισεκατομμύρια για το κράτος λόγω της απαξίωσης των τραπεζών και κανείς δεν μιλάει.

Σφάζονται στα γήπεδα, οι χούλιγκανς κάνουν ό,τι θέλουν και διαλύουν τα πάντα, αλλά όλοι ασχολούνται με το αν φταίει ο Αλαφούζος, ο Μαρινάκης ή ο διαιτητής.

Έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας αλλά την ανεχόμαστε.Η Αριστερά περνά τα χειρότερα μέτρα στην ιστορία των μνημονίων αλλά εμείς… καναπεδάτοι ή στο στρώμα, φυλάμε τα λεφτά που βγάλαμε από τις τράπεζες.

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει αλλά εμείς συνεχίζουμε να βρίζουμε τους πολιτικούς χωρίς να φταίμε σε τίποτε.Συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τους ακροδεξιούς δολοφόνους, όμως, λέμε «έλα μωρέ, οι άλλοι είναι καλύτεροι»;

Συνεχίζουμε να κλέβουμε το κράτος, να μην πληρώνουμε τη ΔΕΗ, τους φόρους, το νερό, τα διόδια, τα δάνεια που πήραμε για σπίτια, εξοχικά και διακοπές αλλά λέμε «δε βαριέσαι, όλο και κάποιος θα έρθει να μας τα διαγράψει όλα». Αλίμονο στα κορόιδα που πληρώνουν…

Δύο μήνες μετά από τις εκλογές και συζητάμε για… εκλογές αλλά το θεωρούμε φυσιολογικό. Πόσες φορές θα πάμε ακόμη στις κάλπες; Δεν μας φτάνει ότι από το 2012 και μετά η χώρα ζει μόνιμα σε προεκλογική περίοδο όταν όλα καταρρέουν;

Έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που δεν μπορεί να κάνει ούτε εσωκομματικές εκλογές αλλά ονειρεύεται εξουσία και δεν μας κάνει εντύπωση.

Αλλοιώνεται η Δημοκρατία από μια ανίκανη κυβέρνηση και μια ακόμη πιο ανίκανη αντιπολίτευση. Μας φτύνουν και νομίζουμε ότι βρέχει.

Αυτή είναι η Ελλάδα που ονειρευόμαστε; Αυτή τη χώρα θέλουμε; Αυτήν την πατρίδα παραλάβαμε;

Ακούγαμε κάποιον Νεοδημοκράτη που πήγε να ψηφίσει από τα άγρια χαράματα να λέει: «Ντροπή, εγώ αγωνίστηκα για την πατρίδα και να εξευτελίζομαι έτσι»; Ένας ηλικιωμένος Νεοδημοκράτης ήταν, ένας νοικοκύρης από αυτούς τους αγνούς Έλληνες που μόνο στην κεντροδεξιά παράταξη συναντάς και αυτόν τον άνθρωπο δεν τον σεβάστηκαν.

Όπως και οι Αριστεροί δεν σεβάστηκαν τους δικούς του ψηφοφόρους. Τους εξευτελίζουν καθημερινά. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Είναι δυνατόν να είμαστε ευχαριστημένοι με την εικόνα της πατρίδας μας την ίδια ώρα που γύρω μας συντελούνται οβιδιακές μεταμορφώσεις της ελληνικής κοινωνίας, της Ευρώπης, του κόσμου όλου;

Την ίδια στιγμή που ο πλανήτης βράζει, τρέμει για νέα τρομοκρατικά χτυπήματα ενώ το προσφυγικό έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ακυβέρνητη πολιτεία. Δεν έχει ο πολίτης κάπου να ακουμπήσει, κάτι να ακούσει για να πάρει θάρρος, κάποιον να τον καθοδηγήσει σε ένα πιο βατό δρόμο.

Πλήρης απογοήτευση, παραίτηση και ένα αίσθημα φυγής από την Ελλάδα. Κάποιοι θα πουν ότι όσοι σκέφτονται να φύγουν για πάντα είναι «ριψάσπιδες», δεν κάθονται να πολεμήσουν, να τα δώσουν όλα, να αγωνιστούν για την πατρίδα όπως είπε και ο ηλικιωμένος Νεοδημοκράτης με δάκρυα στα μάτια.

Ίσως να είναι έτσι, όμως, μια ματιά στην πανέμορφη αυτή χώρα με τα τόσα πολλά προβλήματα σε κάνει αυτή τη δεδομένη στιγμή να θέλεις να φύγεις μακριά.

Αυτά που συνέβησαν στη Νέα Δημοκρατία, και όσα θα συμβούν, είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στην Ελλάδα που όλοι αγαπάμε. Μια τελευταία ελπίδα για να υπάρξει ριζική πολιτική ανατροπή με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης χάνεται στις Συμπληγάδες της ανευθυνότητας συγκεκριμένων Νεοδημοκρατών. Πέρα από την αποτυχία να γίνουν οι εκλογές κατά τη γνώμη μας το χειρότερο είναι ότι η ΝΔ «κέρασε» απογοήτευση τους Νεοδημοκράτες κι όχι μόνο.

Και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: «Ποια η επόμενη ημέρα για την πατρίδα;» Θα έχουμε πραγματική ακυβερνησία; Θα έχουμε κυβερνήσεις δοτές; Θα έχουμε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατ’ απαίτηση των δανειστών; Θα μπορέσει η κυβερνώσα αριστερά και η σπαρασσόμενη δεξιά να δώσουν μια διέξοδο στην Ελλάδα;

Πολύ φοβούμαστε ότι τα τελευταία γεγονότα φέρνουν όλο και πιο κοντά την πατρίδα σε μια εθνική τραγωδία. Θα είναι οικονομική, πολιτική, κοινωνική ή κάτι άλλο δεν το ξέρουμε, όμως, ο κίνδυνος έχει γίνει πλέον άμεσος.

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης είχε γράψει κάποτε: «Νιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό». Αυτή η φράση που μόνο να την διαβάζεις σε συγκλονίζει πότε επιτέλους θα επιστρέψει στους Έλληνες;

Συνδέεται με τις εκκλήσεις για συναίνεση το νεοδημοκρατικό φιάσκο;»

                                                                                          (antinews.gr)