Αλλάζει κάτι;

«Ο​​ι ευθύνες του πολιτικού μας κόσμου για τη σημερινή κατάσταση είναι πολλές και αναμφισβήτητες, αλλά λίγοι είναι οι πολιτικοί που έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται όπως πριν.

Αντιθέτως, και αυτή η προεκλογική εκστρατεία διεξάγεται με μεθόδους και λεξιλόγιο που θυμίζουν όλες τις προηγούμενες, με τους πρωταγωνιστές να αγνοούν, σε μεγάλο βαθμό, να συζητήσουν για τις πραγματικές επιλογές των πολιτών και τον αναγκαίο σχεδιασμό για να βγούμε, επιτέλους, από την κρίση. 

Τις τελευταίες μέρες, όμως, φαίνεται ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες αποφασίζουν ότι θέλουν μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού κι ας μη δείχνουν έτοιμοι οι ίδιοι οι πολιτικοί.

Αυτό διαφαίνεται στα ευρήματα της «Εκτίμησης Πολιτικών Τάσεων» της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που διεξήχθη μεταξύ 1ης και 3ης Σεπτεμβρίου για λογαριασμό του ΣΚΑΪ[...]

Εάν οι εκλογές επιβεβαιώσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. βρίσκονται πολύ κοντά (και στα ποσοστά που αναφέραμε), και ότι 7 ή 8 κόμματα μπαίνουν στη Βουλή, τότε αναπόφευκτα η πολιτική, οικονομική και κοινωνική αβεβαιότητα θα παραταθεί έως ότου το ασταθές μείγμα του θρυμματισμένου πολιτικού συστήματος καταλήξει σε λειτουργικό συνασπισμό. Διά της σαφέστατης προτίμησης για κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, ο μεγαλύτερος αριθμός των πολιτών δείχνει ότι, πέρα από ποιο κόμμα ψηφίζει, θέλει σταθερότητα και αποτελεσματικότητα από την επόμενη κυβέρνηση.

Το χαμηλό ποσοστό που συγκεντρώνει η Λαϊκή Ενότητα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ υποδεικνύει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την αναγκαιότητα της στροφής του Αλέξη Τσίπρα και δεν αναζητεί άλλες περιπέτειες στη σχέση μας με τους εταίρους και δανειστές.

Ο μεγαλύτερος αριθμός ψηφοφόρων φαίνεται να αποδέχεται ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε απαιτούν ευρύτερη συναίνεση, αποφασιστικότητα, ταχύτητα και αντοχή. Η πολιτική σκηνή ανανεώνεται σταδιακά, αλλά όσο περιμένουμε νέες ιδέες και ανθρώπους, ζητάμε από το παλιό υλικό να συμπεριφέρεται αλλιώς: αντί να καλλιεργεί τον διχασμό, να επενδύει στο ψέμα και την αλαζονεία, πρέπει να επιδιώξει τη συνεργασία, να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα, να αναλάβει με δέος και ταπεινότητα την ευθύνη να υπηρετήσει τον λαό. Οι πολίτες το βλέπουν. Οι πολιτικοί;

        (Απόσπασμα άρθρου του Ν. Κωνσταντάρα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

                                                                                   (Παρατηρητήριο)