Zητούνται απαντήσεις...

«Όταν τον Γενάρη ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούσε στις εκλογές, ο Τσίπρας και η παρέα του φαντασίωναν τους εαυτούς τους ως τους μεγάλους rock πολιτικούς stars που θα έφερναν την επανάσταση στην Ευρώπη, κάτι ανάμεσα σε Tσε Γκεβάρα και Rolling Stones που θα έσπαγαν τα τσιμέντα, θα έκλειναν στη φορμόλη τους φιλελέδες και τους συντηρητικούς, και θα έκαναν χιλιάδες αφιονισμένες θαυμάστριες να τους ζητούν να υπογράψουν αυτόγραφα στα γυμνά στήθη τους. 

Αντί για αυτό υπέγραψαν ένα ακόμη μνημόνιο. Το χειρότερο από τα 3, με τα σκληρότερα υφεσιακά μέτρα με 95% φόρους. Τουλάχιστον πρόλαβαν να διόρισουν στο δημόσιο μερικούς συγγενείς τους. 


Επειδή δεν μπορούσε να υπογράψει τη διαγραφή Βαρούφ, Λαφάζ, Ζωή και να σουτάρει τα υπόλοιπα γραφικά βαρίδια από το κόμμα του, προτίμησε να μη ματώσει ο ίδιος, επέλεξε και υπέγραψε την παραίτησή του, ο πρώτος πρωθυπουργός με 7μηνη σύμβαση stage. Μετά ήρθαν οι μέλισσες των εκλογών. 
Ήδη οι «ψαγμένες» κομματικές γραφίδες του αριστερού θεωρητικού μπλα μπλα μπλα αναρωτιούνται πόσο δύσκολα για τη χώρα ο Τσίπρας θα καταφέρει μέσα στο ’16 και ’17 να δανειστεί και να αποπληρώσει 10 και 14 δις ευρώ αντίστοιχα από το χρέος. Οι ίδιοι μαθητευόμενοι μάγοι που εύκολα κατηγορούσαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, όταν για το 2010 έπρεπε να βρει 30 δις ευρώ για το χρέος (τα 23,5 δις στο δίμηνο του «Καστελόριζου» Απρίλιος-Μάιος) και να βρει επιπλέον 24 δις για το πρωτογενές έλλειμμα που είχε αφήσει προίκα ο Καραμανλής ο ανέμελος. Άλλα μέτρα, άλλα σταθμά; Ή απλά κατανοούν την ανικανότητά τους;

Οι εκλογές μεθαύριο είναι η απάντηση σε ένα ερώτημα που δεν υπήρξε ποτέ. Αντί να πάμε στο προφανές από τον Ιούνιο, το μεγάλο σχηματισμό των 5 κομμάτων με πρωθυπουργό π.χ. τον Νίκο Διαμαντούρο, ο Τσίπρας επέλεξε να το παίξει Βενεζουέλα Μαντούρο και να κάνει εκλογές πρώτα και μετά κυβέρνηση των 5 κομμάτων με Διαμαντούρο, με την ελπίδα να μην μπουν στη Βουλή τα λαφαζάνια και του πετούν πέτρες. 

Ο πρώην πρωθυπουργός, «κουρασμένος» μετά από τις 19 ώρες διαπραγμάτευσης του τελευταίου 7μήνου, απέδειξε αφενός πόσο καλός τακτικιστής κομματικός αρχηγός είναι και αφετέρου πόσο ανίκανος και ακατάλληλος ηγέτης πρωθυπουργός.

Από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα μόνο δύο λένε την αλήθεια, ότι θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και να ματώσουμε για να διορθώσουμε τις ανισότητες μεταξύ των πολιτών και ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν χωρίς τη δική μας συμμετοχή στο κοινό ταμείο[...]

            (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Δημακόπουλου από την Athens Voice)