Μετά τον εμφύλιο...

«Μετά τον εμφύλιο η Δεξιά αισθάνθηκε όπως κάθε νικητής πολέμου: εγώ τα παίρνω όλα κι ο ηττημένος τίποτα. Το κράτος είναι δικό μου. Φέουδό μου. Το διοικώ και το εκμεταλλεύομαι ελέω Θεού! Σ΄αυτή την αντίληψη έχει τις ρίζες της η συμπεριφορά της μέχρι και σήμερα. Χρησιμοποίησε τη Δημόσια Διοίκηση ως εργαλείο των δικών της συμφερόντων. Ακόμα και την ιδιωτική οικονομία την έβαλε στο δικό της αυλάκι. Δεν ήταν οι επιχειρηματίες που προσέγγισαν το κράτος στα μεταπολεμικά χρόνια αλλά το κράτος της Δεξιάς που φόρεσε έναν στενό κορσέ εθνικοφροσύνης στην επιχειρηματική πρωτοβουλία για να είναι σίγουρο ότι δεν θα αποκτούσε οικονομική δύναμη η “άλλη πλευρά”. Έτσι ξεκίνησε η διαπλοκή.

Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ το 1981 ήταν σοκ για το σύνδρομο της παντοκρατορίας της Δεξιάς. Ήταν πολλοί και τότε που πίστευαν στη “σοσιαλιστική παρένθεση”. Κι όταν το ΠΑΣΟΚ έριχνε γερές ρίζες στον κρατικό μηχανισμό με τους πρασινοφρουρούς που διόριζε κατά μυριάδες, η Δεξιά ποτέ δεν κατάλαβε ότι αυτή ήταν που είχε φέρει τον αριβίστα Αντρέα στην εξουσία κι ότι το σύνθημα “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” είχε ουσιαστικότατο νοηματικό περιεχόμενο. Απλώς ο λαός δεν είχε μάθει ακόμα τι σημαίνει αριστερά. Και γιατί να μάθει; Τουλάχιστον τρεις γενιές έζησαν πλουσιοπάροχα με τα δανεικά. Το ότι έκλεβαν τα παιδιά τους δεν τους απασχόλησε ποτέ.

Θα περίμενε κανένας ότι η Δεξιά θα καταλάβαινε ότι ο κόσμος είχε αλλάξει, άρα έπρεπε να αλλάξει και η ίδια. Το κατάλαβε, και άλλαξε. Προς την λάθος, όμως, κατεύθυνση. Εγινε ένα μπλε ΠΑΣΟΚ. Λαϊκιστικό, κρατικιστικό, κοσμοφοβικό. Έδιωξε ή περιθωριοποίησε τα πιο υγιή και καινοτόμα μυαλά που είχε στους κόλπους της ή στον ευρύτερο χώρο της. Και άρχισε να κυνηγάει ψήφους. Με κάθε τρόπο. Με κάθε αντάλλαγμα. Οπότε λαϊκή δεξιά και λαϊκή αριστερά ξεκίνησαν ένα γαϊτανάκι υποβάθμισης του πολιτικού βίου, των θεσμών, των αρχών και του ίδιου του πολιτικού προσωπικού. Η πρόσφατη Βουλή – τσίρκο, η Βουλή των σούργελων, είναι η νομοτελειακή κατάληξη αυτής της προϊούσας έκπτωσης.

Κατάλαβε κάτι από όλη αυτή την ιστορία η σημερινή Δεξιά; Συνήγαγε κανένα χρήσιμο συμπέρασμα; Τίποτε απολύτως! Ξέχασε ότι αυτή έφερε ένα κόμμα επαναστατικής γυμναστικής στην εξουσία. Αυτή ανέδειξε σε ηγέτη ένα θλιβερό κακέκτυπο της πιο θλιβερής εκδοχής του Αντρέα. Κι αυτή έκανε τους πολίτες να μην θέλουν ούτε να τη μυρίσουν, παρά το κατακλυσμιαίο στραπάτσο που έφαγαν αυτούς τους 7 μήνες. Ακόμα και αυτή ταύτη η θεωρία της αριστερής παρένθεσης δείχνει την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει η Δεξιά για την εξουσία. Όσο αδιαφόρησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τους πολίτες και τη χώρα παίζοντας τα δικά του (εσωκομματικά) παιχνίδια εξουσίας, άλλο τόσο αδιαφόρησε η Δεξιά επιτρέποντας στο κόμμα των κωμικών γκρουπούσκουλων να διαλύσει τη χώρα.

Θα έπρεπε ΠΡΙΝ την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, να έχει καταλάβει ότι η φοροεπιδρομή τσακίζει τη χώρα. Προφανώς διώχνει και ψηφοφόρους αλλά το μείζον πρόβλημα είναι ότι στραγγαλίζει την ιδιωτική οικονομία. Θα έπρεπε να μην είχε καν επιβάλει ΕΝΦΙΑ. Θα έπρεπε να τον είχε καταργήσει άρον – άρον, μόλις διαπίστωσε την κατρακύλα της κτηματαγοράς. Θα έπρεπε να το είχε εξαγγείλει ο Μεϊμαράκης, ως πρώτη και κύρια δέσμευση για την κυβέρνηση της Δευτέρας. Τίποτε δεν έκανε. Περιμένει το σάπισμα του ΣΥΡΙΖΑ για να πέσει η εξουσία σαν ώριμο φρούτο στα χέρια της. Μόνο που κι αυτά είναι σάπια».

                      (Άρθρο του Θ.Τζήμερου,προέδρου της "Δημιουργίας Ξανά")