Η απλοϊκή αλήθεια...

«Έγραψαν και γράφουν οι αναλυτές των αποτελεσμάτων για τους λόγους που επικράτησαν τα ποσοστά των κομμάτων, για λάθη, αστοχίες και σωστή επικοινωνία, για τακτικές και μεθόδους, πολιτικά μηνύματα, διακυβεύματα, διλήμματα και πώς όλα αυτά επέδρασαν στους ψηφοφόρους.

Προηγουμένως οι τρύπιοι ντενεκέδες δημοσκόποι και οι ακριβοπληρωμένες εταιρείες τους μάς φλόμωσαν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εκλογικού σώματος και στις επιστημονικές μεθόδους αναλύσεων που όλες παταγωδώς απέτυχαν. Αφού η δουλειά τους είναι η στατιστική και εφόσον τους χαρίσουμε το 1,5% του στατιστικού λάθους, στα ποσοστά διαφοράς του πρώτου κόμματος έπεσαν κατά 500 - 600% εκτός προβλέψεων. (Έλεγαν για μισή μονάδα διαφορά και αυτές ήταν επτάμισι.) Και διάβασα άρθρα καθηγητάδων και πολιτικών επιστημόνων που, διυλίζοντας τον τρόπο που εκλαμβάνουν τα πολιτικά μηνύματα οι πολίτες, ερμηνεύουν το νέο πολιτικό τοπίο.

Μια αλήθεια δεν ακούγεται, τόσο απλή και μπροστά μας, που κινδυνεύω να χαρακτηριστώ απλοϊκός, αλλά θα τη διατυπώσω. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν ακούει ούτε μηνύματα ούτε παρακολουθεί προγράμματα ούτε ψηφίζει κόμματα αξιολογώντας στελέχη και εξαγγελίες. Βλέπει την εικόνα στην τηλεόραση του πολιτικού αρχηγού και τοποθετείται με βάση το αν αυτός είναι συμπαθητικός. Και ο Τσίπρας είναι. Γιατί είναι νέος, όμορφος, δροσερός, έχει επικοινωνιακό χάρισμα, στέκεται ως ρήτορας, έχει λαμπερό τηλεοπτικό πρόσωπο και γίνεται συμπαθητικός. Υπάρχουν σπουδαιότεροι λόγοι για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός; Πώς είπατε; Ικανότητες, κυβερνητικά προσόντα, πολιτικό όραμα, οργανωτικές δυνατότητες, επιλογές στελεχών, αποφασιστικότητα κ.λπ. Όχι, αυτά δεν τα έχει ο Τσίπρας αλλά δεν χρειάζονται, είναι επουσιώδη και δευτερεύοντα στην προσέλκυση οπαδών. Οι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν με βάση τη συμπάθεια που προκύπτει από την εικόνα, την προσωπική γοητεία, την έμπνευση, το ζωικό μαγνητισμό και το θυμικό τους.

Η ΝΔ ετοιμάζεται σε ελάχιστες ημέρες να εκλέξει νέο αρχηγό. Τους είπε κανείς ότι όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι που ξεκίνησαν να λανσάρονται είναι είτε γερασμένοι μπαρμπάδες είτε σκουριασμένες εικόνες που δεν έχουν καμία πιθανότητα να ανταγωνιστούν τον Τσίπρα; Ότι είναι τόσο δυνατή η γοητεία που ασκεί η εικόνα και η συμπάθεια του ηγέτη, ώστε ο λαός συγχωρεί και λάθη και διαφθορά και αποτυχίες και ανεπάρκεια, ακόμη και την κυνική και δόλια εξαπάτηση; Όλα τα συγχωρούν και θα εξακολουθήσουν να τα συγχωρούν στον Τσίπρα. Τη μία μέρα θα ψηφίζουν ΟΧΙ γιατί τους το πρότεινε και την άλλη μέρα αυτός θα το μετατρέπει σε ΝΑΙ και δεν θα τους πειράξει καθόλου, και θα τον επευφημούν κιόλας. Η κυβέρνησή του θα είναι γεμάτη σκάνδαλα, ανεπάρκειες και ανίκανους υπουργούς, αλλά η εικόνα του ίδιου θα μένει ατσαλάκωτη και λαμπερή[...]

Ο λαός λοιπόν εμπνέεται από τον Τσίπρα, τουλάχιστον σε ποσοστό που του δίνει τη δυνατότητα να μας κυβερνήσει, και αυτό από μόνο του δεν είναι καθόλου κακό. Ίσα-ίσα μακάρι να υπάρχουν άνθρωποι να συγκεντρώνουν αποδοχή, ενέργεια και έμπνευση, και να τα μετατρέπουν σε χίμαιρες και οράματα. Το πρόβλημα είναι πως ο Τσίπρας δεν ξέρει να διοικεί και να κυβερνά, ούτε να επιλέγει ανθρώπους σε κυβερνητικές θέσεις, που αυτό είναι το κατ’ εξοχήν έργο του πρωθυπουργού, ήδη η οικονομία πλήρωσε και πληρώνει αστρονομικά ποσά για τα δίδακτρά του με αμφισβητούμενα αποτελέσματα επίτευξης μάθησης, ενώ θα μας κυβερνούν ο Κατρούγκαλος, ο Σκουρλέτης, ο Δρίτσας και ο Τέρενς Κουίκ».

                  (Απόσπασμα άρθρου του Ν.Κτιστάκη από την Athens Voice)

                                      (του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)