Συγκρίσεις...

«Στη Γερμανία η Aγκελα Μέρκελ είναι καγκελάριος από τις 22 Νοεμβρίου 2005, σχεδόν 10 χρόνια. Στη μακρά θητεία της, στην αντίστοιχη θέση στην Ελλάδα έχουν καθίσει οι Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμος, Π. Πικραμμένος, Α. Σαμαράς, Αλ. Τσίπρας και Βασιλική Θάνου. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, διατηρεί τη θέση του από τις 28 Οκτωβρίου 2009, λίγο δηλαδή μετά την τοποθέτηση στο αντίστοιχο πόστο της Ελληνικής Δημοκρατίας του Γ. Παπακωνσταντίνου. Τον ακολούθησαν οι Ευάγ. Βενιζέλος, Φ. Σαχινίδης, Γ. Ζανιάς, Ι. Στουρνάρας, Γκ. Χαρδούβελης, Γιάνης Βαρουφάκης, Ευκλ. Τσακαλώτος και Γ. Χουλιαράκης.

Η κ. Μέρκελ (για 10 χρόνια) και ο κ. Σόιμπλε (για έξι)  αντιστοιχούν σε επτά Ελληνες πρωθυπουργούς και εννέα υπουργούς Οικονομικών. Εκ πρώτης όψεως, η πληροφορία μοιάζει απλά εντυπωσιακή ή ενδεικτική, όπως θα έλεγαν αρκετοί στη χώρα μας, της πολιτικής παρεμβατικότητας των «αδηφάγων» μνημονίων. Παρά τις προφανείς διαφορές μεγεθών μεταξύ των δύο κρατών, ανάμεσα στην πλέον επιτυχημένη και την πλέον προβληματική χώρα της Ευρωζώνης, είναι δυνατόν να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα από αυτή την ευρύτερη εικόνα.

Πρώτον, για την ποιότητα των διαπραγματεύσεων που πραγματοποιούνται από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών με τους Γερμανούς ομολόγους τους. Αυτοί γνωρίζουν εκ προοιμίου ότι συνομιλούν με πρόσωπα με περιορισμένο πολιτικό ορίζοντα, ως εκ τούτου αντιλαμβάνονται πως η ισχύς όσων συμφωνούνται σπάνια είναι δεσμευτική. Και τούτο διότι, βεβαίως, γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα η αλλαγή της κυβέρνησης συμπαρασύρει και τον κρατικό μηχανισμό. 

Δεύτερον, για την ποιότητα της Δημοκρατίας που έχουμε. Από το 2005 και έπειτα έχουν καταρρεύσει οι κυβερνήσεις επτά πρωθυπουργών (πλην των υπηρεσιακών), κυρίως διότι ο εν αναμονή διάδοχός τους δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Και τούτο παρότι, ιδιαίτερα στις τελευταίες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (Μάιος, Ιούνιος 2012 και Ιανουάριος 2015), έχει καταδειχθεί ότι η έννοια της μονοκομματικής κυβέρνησης ανήκει οριστικά στο παρελθόν. 

Τρίτον, για τη δυνατότητα ενός πολιτικού συστήματος να είναι αποτελεσματικό. Πριν από λίγες ημέρες, με την απόφασή της να ανοίξει τις πύλες της Γερμανίας για τους Σύρους πρόσφυγες, η κ. Μέρκελ «κουρέλιασε» με μια κίνηση την πιθανότητα πολιτικής αξιοποίησης αυτού του ευαίσθητου θέματος. Οι συγκινητικές εικόνες Βαυαρών πολιτών να υποδέχονται χθες τους πρόσφυγες στο Μόναχο είναι ενδεικτικές της επιτυχίας της κ. Μέρκελ. Στην Ελλάδα το μεταναστευτικό παραδίδεται από τον έναν πρωθυπουργό στον επόμενο, δίχως ούτε μισή ουσιαστική απόφαση.

Προφανώς η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει Γερμανία. Ολοι όμως αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη σημασία έχει για την πρόοδο μιας χώρας η πολιτική σταθερότητα, την οποία διασάλευσαν όλοι οι πρωθυπουργοί των 

τελευταίων 10 χρόνων.

                          (Άρθρο του Β.Νέδου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)