Πελατειακό κράτος... αλά Σύριζα

«Ο νόμος που ψήφισε η ελληνική κυβέρνηση -μαζί με την αντιπολίτευση- στα μέσα Αυγούστου, αναφέρει ότι προτεραιότητά της είναι «να εκσυγχρονίσει και να ενδυναμώσει σημαντικά την ελληνική διοίκηση και να βάλει σε εφαρμογή το πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των ικανοτήτων και την απο-πολιτικοποίηση της ελληνικής διοίκησης» (η υπογράμμιση του protagon).

Φυσικά, η εικόνα από υπουργείο σε υπουργείο διαφέρει αλλά κατά κανόνα έσπευσαν οι απόκληροι υπάλληλοι των παλαιότερων πολιτικών ηγεσιών, οι συνταξιούχοι, αρκετοί από τους οποίους δεν ήταν σε θέση να δέσουν τα κορδόνια τους, να παράσχουν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους δηλώνοντας ότι «είναι ΣΥΡΙΖΑ».

«Έχουν αναλάβει υπάλληλοι που ούτε γνωρίζουν τι συζητούσαμε τα τελευταία χρόνια ούτε και έχουν όρεξη να μάθουν», μου είπε ένας Ρώσος αξιωματούχος με εμπλοκή στις συζητήσεις με την (παλιά) ηγεσία του υπουργείου παραγωγικής ανασυγκρότησης,  όταν τον ρώτησα με ποιον συζητάνε.

Είναι το ίδιο υπουργείο στο οποίο ο κ. Σπίρτζης απομάκρυνε από τη θέση του στέλεχος της διεύθυνσης που απλά εφάρμοσε την διπλή απόφαση του ΣτΕ, με την οποία απαγορευόταν να κοπεί η μπάρα στο περίφημο 90ό χιλιόμετρο για φίλο εστιάτορα «που απασχολεί 60 άτομα».

Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έκανε 1800 αποσπάσεις εκπαιδευτικών, αριθμό ρεκόρ σε σχέση με τους προκατόχους της τους οποίους κατηγορεί για παλαιοκομματισμό. Οι αποσπάσεις έχουν γίνει από ειδικότητες απολύτως απαραίτητες στην εκπαίδευση (δασκάλους, φιλολόγους, φυσικούς) και για πρώτη φορά χωρίς τη νόμιμη μοριοδότηση αλλά με απευθείας προσωπική επιλογή της ηγεσίας του υπουργείου. Ο κ. Μπαλτάς τις τελευταίες μέρες της θητείας του διόρισε νέα διοικούσα επιτροπή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π), με πολλά από τα νέα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη να είναι γνωστοί υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο σημαντικότερο υπουργείο για την εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό, το υπουργείο Εξωτερικών, ο υπουργός Νίκος Κοτζιάς εφάρμοσε τον διαχωρισμό -ακόμα και στους πρέσβεις- σε φίλους του ή φίλους του ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλους. Ο διαχωρισμός είχε περίεργα αποτελέσματα: Γυναίκα διπλωμάτης που είχε παρουσιασθεί στις σουηδικές αρχές, εξαναγκάσθηκε σε μετάθεση στον Καναδά διότι ένας «δικός τους» έπρεπε να μετατεθεί στις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα ο υπηρετών στις Βρυξέλλες να βρεθεί από καραμπόλα στη Στοκχόλμη, όπου έπρεπε να αδειάσει η θέση. Αν το περιστατικό ήταν μεμονωμένο θα μπορούσε να πει κανείς πως ηταν τυχαίο. Δεν ήταν όμως. Ο πρέσβης στο Βερολίνο άλλαξε για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο -βρέθηκε στην Ινδία- διότι έπρεπε να πάει ένας, καθόλα αξιόλογος, διπλωμάτης (δικός τους) εκεί. Ο πρέσβης στο Στρασβούργο μετατέθηκε σε μία χώρα της Βαλτικής ενώ του έμενε ένας χρόνος ως την σύνταξη, για να πάει στο Στρασβούργο καθόλα αξιος καθηγητής, φίλος του υπουργού.

Στο υπουργείο Οικονομικών, ο Γιάνης Βαρουφάκης απομάκρυνε τους υπαλλήλους χρησιμοποιώντας κυρίως συμβούλους -ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που εγραφε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ- ενώ στη φορολογική διοίκηση τα πράγματα ήταν λίγο πιο αποστειρωμένα μιας και η Γενική Γραμματεία είναι ημιαυτόνομη. Για το ΔΝΤ προτάθηκε η κ. Παναρίτη με τη γνωστή λογική, ήταν «φίλη», ενώ έτσι τοποθετήθηκε και ο κ. Θεοχαράκης. Οι υπάλληλοι του υπουργείου που προωθήθηκαν στην οικονομική μονάδα της αντιπροσωπείας μας στις Βρυξέλλες ήταν όσοι δήλωσαν «πρόθυμοι», αν και είχαν κριθεί ακατάλληλοι από σειρά διοικήσεων του υπουργείου. Είχαν όμως παρουσιασθεί -και πιθανόν να ήταν- αντιμνημονιακοί.

Ο κ. Νικολούδης που δεν ηταν επαγγελματίας πολιτικός, επέλεξε απλά τις «γάτες που πιάνουν τα ποντίκια», καλώντας τους καλύτερους υπαλλήλους από το ΣΔΟΕ ή και την αρχή για το ξέπλυμμα του χρήματος κοντά σε κάποιους συμβούλους, που ειδικεύονται στο… μειωμένο ωράριο (πολλά στελέχη αυτής της κυβέρνησης αγαπούν το…μειωμένο ωράριο).

Αν έτσι αντιλαμβάνεται η Αριστερά την απο-πολιτικοποίηση της διοίκησης, είναι φανερό πώς θα επιχειρήσει να την εφαρμόσει. Όπως εκείνοι που επί 40 χρόνια διέλυσαν καταχρεώνοντας το κράτος. Και λίγο χειρότερα από αυτούς».

                                       (Άρθρο του Τ.Τέλλογλου από το protagon.gr)