Ναι στην Ελλάδα...

«Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, που έχω ανησυχήσει πραγματικά. Μία λέξη μου έρχεται στο μυαλό και τρέμω μη τη ζήσω, μη τη νιώσω ξανά. ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ.

Μέχρι τα 17 έζησα σε ένα χωριό της Αλβανίας, ένιωσα τη φτώχεια στο πετσί μου. Δεν είχαμε φαγητό. Τρώγαμε μόνο όσα μπορούσαμε να παράγουμε σπίτι μας. Ντομάτες, ρύζι, χυλοπίτες, τραχανά. Ό,τι είχε ο καθένας σπίτι του. Δύο φορές το χρόνο είχαμε το δικαίωμα να αγοράσουμε κρέας. Γάλα; Μία φορά την εβδομάδα. Σοκολάτα για τα παιδιά, μία φορά το μήνα.

Δεν είχαμε επαφή με τον έξω κόσμο. Ζούσαμε κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, προσπαθώντας να επιβιώσουμε. Καμία επαφή με την Ευρώπη, καμία επαφή με τις άλλες χώρες. Φτώχεια και απομόνωση. Αυτό θυμάμαι και αυτό ακριβώς μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας κόσμο να λέει πως θα ψηφίσει όχι στο δημοψήφισμα.

Δεν ξέρουν όμως πώς είναι να ζεις σε τέτοιες συνθήκες. Το φαντάζονται. Δεν το έχουν ζήσει. Απέχει πολύ το ένα από το άλλο. Δεν ξέρουν τι πάει να πει να μην έχεις να φας, να νερώνεις τη φασολάδα για να έχει η οικογένεια φαγητό όλη την εβδομάδα, να έχεις ένα μολύβι για όλο το χρόνο το οποίο το σπας για να το μοιραστείς με τον διπλανό σου στο σχολείο.

Με το που άνοιξαν τα σύνορα το ‘90 φύγαμε όλοι τρέχοντας. Ήρθα στην Ελλάδα και από την πρώτη στιγμή έγινα μέρος της. Έχω μεγάλη αγάπη για αυτή τη χώρα, γι’ αυτό το λαό. Δούλεψα, έκανα οικογένεια εδώ, έκανα τα παιδιά μου. Και από τη γέννηση τους και μετά πείσμωσα σκεπτόμενη πως θα κάνω τα πάντα για να μη ζήσουν τη ζωή που έζησα εγώ στην Αλβανία.

Δουλειά, οικονομία και αποταμίευση. Όχι για εμένα για εκείνα. Γιατί όταν έρθει η ώρα και μου ζητήσουν να σπουδάσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, εγώ θέλω να μπορώ να τα βοηθήσω. Θέλω να μπορούν να κάνουν όνειρα, να είναι πολίτες της Ελλάδας, της Ευρώπης, να έχουν μέλλον όπως και παρόν. Και αυτή τη στιγμή το παρόν είναι δύσκολο, και γω θυμώνω. Θυμώνω γιατί δε θέλω να μάθουν πως είναι να ζεις απομονωμένα, φτωχά, χωρίς ελπίδα.

Ένα φόβο είχα πάντα να μη ζήσουν τα παιδιά μου όσα έζησα εγώ. Δε θέλω να γυρίσουμε πίσω. Αγαπώ την Ελλάδα, αγαπώ τον ελληνικό λαό και ό,τι λέω, το λέω από καρδιάς.

Γι’αυτό και ψηφίζω το ΝΑΙ στην Ευρώπη. ΝΑΙ στην Ελλάδα».

(Ανοιχτή επιστολή της Juli Pacili στο https://el-gr.facebook.com/Thanos.Tzimeros.Page)