Το γνωστό show...

 

«Ο Άδωνις Γεωργιάδης επισκέφτηκε, ως αρμόδιος υπουργός, δύο περιφερειακά νοσοκομεία το Σαββατοκύριακο. Εκεί στελέχη του ΚΚΕ μαζί με τις ιδεολογικές παραφυάδες του (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) έστησαν το γνωστό show για το Διαδίκτυο. Εκατό Κουκουέδες, από τοπικές οργανώσεις βάσης, συγκεντρώθηκαν έξω από τα νοσοκομεία για να προπηλακίσουν τον υπουργό και να μην του επιτρέψουν την είσοδο εντός των νοσοκομειακών χώρων.

Επειδή οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία που είχαν διάθεση να διαδηλώσουν ήταν βαριά-βαριά καμιά δεκαπενταριά άτομα, επιστρατεύθηκαν ενισχύσεις από το Κόμμα. Έτσι, παρουσιάστηκε η εικόνα ενός όχλου που κραύγαζε και αποδοκίμαζε κι ενός υπουργού που απτόητος βάδιζε προς το μέρος αυτού του όχλου. Άρα, το σχέδιο τους χάλασε από την πρώτη στιγμή, διότι η εικόνα κατέγραφε έναν άνθρωπο να πορεύεται χωρίς ΜΑΤ μόνος του, προς ένα πλήθος που διατεταγμένα τον αποδοκίμαζε.

Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη. Ο Άδωνις Γεωργιάδης άρχισε να συνομιλεί με μερικά άτομα τα οποία βρισκόταν σε υστερική κατάσταση -όπως δείχνουν τα σχετικά βίντεο- και τα οποία τον κατηγορούσαν μέχρι και για τη… Γάζα. Δεν διαμαρτυρόταν, έβγαζαν απωθημένα. Ήταν σε φάση ομαδικής ψυχοθεραπείας, όπως άλλωστε είναι οι περισσότερες διαδηλώσεις των Κουκουέδων και των συνοδοιπόρων του. Η εικόνα συνεχίζει να είναι αρνητική για τους διαδηλωτές. Ένας, δεν πορεύεται απλώς, συνομιλεί κιόλας με τους διαδηλωτές.

Κάποια στιγμή ακούγεται η φωνή ενός τραμπούκου να ρωτά τον υπουργό: «γιατί προκαλείς;» εδώ πλέον η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της ψηλά. Θα μου πείτε ότι η επιστήμη ούτως ή άλλως έχει σηκώσει τα χέρια της ψηλά με το γεγονός πως στην Ελλάδα του 2025 εξακολουθούν και υπάρχουν θαυμαστές του Στάλιν. Η λογική του ερυθροτραμπούκου λέει πως αυτός που προκαλεί είναι ο υπουργός που θέλει να επισκεφτεί τον χώρο ευθύνης του και όχι ο ίδιος που επιχειρεί με τη βία να του απαγορέψει την είσοδο.

Τελικά, ο Άδωνις εισέρχεται στο εσωτερικό του νοσοκομείου όπου τον περιμένουν αυτοί που πραγματικά εργάζονται σε αυτό, για να τον ακούσουν και να υποβάλουν, ως άνθρωποι κανονικοί, τα αιτήματά τους. Οι απέξω έμειναν με τις φωνές και τα συνθήματα τους για τον…Νετανιάχου».

(Απόσπασμα άρθρου του  Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)