Αυθαιρεσία και κυνισμός...

 

«Ας είμαστε ειλικρινείς. Πόσοι θεωρούν πράξη αδιανόητη την οδήγηση ύστερα από ένα-δυο ποτηράκια; Λίγοι. Πόσοι κάνουν τα στραβά μάτια στην αφεντιά τους και πιάνουν το τιμόνι στο τσακίρ κέφι; Πολλοί. Ολο και περισσότεροι. Μόνο στον Δήμο Αθηναίων, μέσα στο 2024 συνελήφθησαν 6.000 μεθυσμένοι οδηγοί από 1.890 το 2023 (Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, 7/1, ΣΚΑΪ). 

Είναι από τις διατάξεις του ΚΟΚ που παραβιάζονται μαζικά, ελαφρά τη καρδία, όπως και η ανταλλαγή sms με το πόδι στο γκάζι, η χρήση λεωφορειολωρίδων, το διπλοπαρκάρισμα, η μη ακύρωση εισιτηρίου στα μέσα μεταφοράς, το τσιγάρο στο μπαρ, το αυθαίρετο δώμα στην ταράτσα, το «λάδωμα» για την παραβίαση της σειράς ή το κουκούλωμα αντικανονικών πράξεων…

Μας είναι όλο και πιο εύκολο το ποδοπάτημα των κανόνων και η παρατυπία. Μόνο στον Δήμο Αθηναίων βεβαιώθηκαν 132.840 παρανομίες το 2024 έναντι 54.754 το 2023. Η λέξη «απαγόρευση» δεν είναι έννοια μονοσήμαντη, αλλά περικόπτεται, ανασκευάζεται, μεταποιείται ανάλογα με τις ανάγκες, τις παρορμήσεις και τις έξεις του καθενός. Και για εκείνους που μεσουρανούν υπεράνω νόμων, απλά δεν υφίσταται.

Λέμε –και είναι μία ακόμη πολυκαιρισμένη άχρηστη αλήθεια– ότι για την παραβίαση των κανόνων ζωής και των όρων συμβίωσης φταίει η χαλαρότητα της οριακά οργανωμένης κοινωνίας μας, που επιτρέπει τις ατασθαλίες και ξεχνάει την τιμωρία για συνήθη παραπτώματα. Οτι ευθύνεται το ξεθώριασμα της γραμμής ανάμεσα στο επιτρεπτό και στο επιλήψιμο, η υποκρισία των πολλών που αναμένουν από τους άλλους να τηρούν τους κοινούς κανόνες, τα ριζωμένα χούγια. Και όχι τόσο ο χαρακτήρας του καθενός, τα πνευματικά συστατικά του, ο κύκλος που τον ανέθρεψε. 

Και όσο διαχέονται εξακολουθητικά οι χωρίς συνέπειες κακές πρακτικές, όσο νομίζονται επιδέξιοι εκείνοι που παρανομούν, τα κοινά λάθη εγκαθίστανται στην κοινότητα ως κανονικότητα. Και σταδιακά η έννοια νόμος χάνει κάτι από την περιωπή του νοήματός του, ένα μέρος της αρετής του, συρρικνώνεται στη συνείδηση των ανθρώπων. 

Δεν είναι εύκολο να δοθεί ένα τέλος στην ατιμωρησία, παρά τις καλές προθέσεις, που μοίρα τους είναι να φθείρονται στα στόματα των ανθρώπων. Διότι η πειθαρχία δεν είναι στις παραδόσεις μας, όπως η αυθαιρεσία, η οποία σήμερα τρέφεται από τη μικρή εμπιστοσύνη στους θεσμούς, τη χαμηλή αποτελεσματικότητα του κοινωνικού ελέγχου, τον διαδεδομένο κυνισμό. Ο φόβος της τιμωρίας είναι μόνο ένα από τα χαρτιά στο δύσκολο εθνικό τραπέζι».

                               (Αρθρο της Τ. Καραϊσκάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)