Απόψεις...

 

«Οι ΗΠΑ τα τελευταία 80 χρόνια ήταν το κέντρο του κόσμου, η ουσιαστική πρωτεύουσα της ανθρωπότητας. Η χώρα που παράγει τα περισσότερα από τα πράγματα που βλέπουμε και τα περισσότερα από όσα ακούμε. Που έβγαλε το ίντερνετ, το αεροπλάνο, τα τρανζίστορ, τους πυραύλους που πάνε στο διάστημα, τις ατομικές βόμβες, το GPS, τα διαστημικά τηλεσκόπια και το ίντερνετ.Κι άλλες χώρες του κόσμου είχαν και έχουν μεγάλο πολιτισμικό αποτύπωμα στον κόσμο, αλλά καμία μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ τα τελευταία 100 χρόνια. Από εκεί μέσα βγήκαν οι περισσότερες από τις τεχνολογικές επαναστάσεις που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ζωή, όλες οι σύγχρονες τάσεις που επηρέασαν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν επιχειρήσεις, δομές και κράτη παντού μεταπολεμικά.

Δεν βγήκαν από το Άινταχο όλα αυτά, φυσικά. Βγήκαν από μια πλευρά της Αμερικής, την πιο δυναμική, προοδευτική και ανοιχτή. Από τη Νέα Υόρκη, τη Βοστόνη και το Λος Άντζελες. Μέρη με συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά όπου συγκεντρώνονταν άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους ήταν ανοιχτόμυαλοι, μορφωμένοι φιλελεύθεροι δημοκράτες. 

Παράλληλα όμως μέσα στη χώρα συνυπύρχε και μια άλλη πλευρά. Με ρίζες διαχρονικές στη σκοτεινή ιστορία του πώς γεννήθηκε αυτή η χώρα, μια ιστορία γεμάτη βία, μια γέννεση που ήταν, βασικά, ένα θεμελιώδες έγκλημα. Εκείνη η πλευρά είναι που έχασε στον εμφύλιο, που κρατά μέσα της από πάντα τα ένστικτα τα πιο ταπεινά, που κληροδοτεί τους φόβους τους πιο αρχέγονους. 

Με την έλευση των social media η άλλη Αμερική βγήκε απ’ το καβούκι της, ξεσπάθωσε. Οι νόρμες κατέρρευσαν, οι εθιμικοί κανόνες μπήκαν στο ράφι. Αυτά που ως τότε έλεγαν από μέσα τους άρχισαν να τα λένε δυνατά. Και κέρδισαν. Αποδείχτηκαν πολλοί. Από τη Δευτέρα, στη “δεύτερη φορά ακροδεξιά”, αναλαμβάνουν αυτοί τον έλεγχο».

                                                          (Θ. Γεωργακόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Η επιλογή Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας δείχνει για μια ακόμη φορά ότι ο Μητσοτάκης σπάνια οδηγείται σε αποφάσεις που άλλοι του υποδεικνύουν ή προσπαθούν να επιβάλουν. Άλλοτε τον εκβιάζουν πώς να κινηθεί στα ελληνοτουρκικά και ποιον να έχει υπουργό Εξωτερικών - ο τελευταίος που το έπραξε πήρε την κατάλληλη απάντηση. Άλλοτε τον πιέζουν να αλλάξει τον εκλογικό νόμο ή να στρίψει δεξιότερα το τιμόνι της παράταξης. Τελευταία, τον ωθούσαν να ορίσει ξανά κεντροαριστερό Πρόεδρο Δημοκρατίας, με το άκρως πολωτικό επιχείρημα ότι μόνο ένας αριστερός είναι συναινετικός και άξιος, όλοι οι άλλοι είναι διχαστικοί και ακατάλληλοι.

Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται σταθερά εδώ και έξι χρόνια, ο Μητσοτάκης έχει ξεπεράσει τα ενοχικά σύνδρομα της «γαλάζιας» παράταξης. Και το κάνει επιτυχώς αν κρίνουμε από τις συνεχείς εκλογικές νίκες της ΝΔ και την πολιτική κυριαρχία του ιδίου στο Κέντρο. 

Με άλλα λόγια, αν το κρίνει σωστό, δεν διστάζει να παραστεί στην κηδεία του Σημίτη και να εκφωνήσει αποθεωτικό επικήδειο για τον εκσυγχρονισμό. Ή να τοποθετήσει στο υπουργικό συμβούλιο τον Χρυσοχοΐδη, τον Φλωρίδη, τον Πιερρακάκη και τη Μενδώνη. Ή να νομοθετήσει τον πολιτικό γάμο ομοφύλων. Και, παράλληλα, να ενισχύσει όσο κανείς τον στρατό, να απορρίψει το woke και να υψώσει φράχτη στον Έβρο. Και εν τέλει να σηματοδοτήσει, εντός και εκτός ΝΔ, ότι δεν αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως να είναι κάποιος μετριοπαθής συντηρητικός πολιτικός σε αυτή τη χώρα, ορίζοντας τον Κώστα Τασούλα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

                                                                       (Σ. Γιαννακά-iefimerida.gr)