Απόψεις...

 

«Μέσα σε μια ημέρα είχαμε τις εξής κορυφαίες ειδήσεις:

1.Μπήκε το πρώτο πλοίο προς επισκευή στα ναυπηγεία Ελευσίνας και χαμογέλασε επιτέλους το χειλάκι των εργαζομένων. Ο εφοπλιστής Παπάς προτίμησε το συγκεκριμένο ναυπηγείο δίνοντας δουλειά και εισόδημα σε ελληνικά χέρια.

2.Εγκρίθηκε η β΄δόση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα. Το τι δεν ακούσαμε γι΄αυτή τη δόση, που οι μαινάδες της Αριστεράς διαλαλούσαν, δεξιά και αριστερά, πως δε θα εκταμιευθεί. Μέχρι και τις υποκλοπές ανέμειξαν σε αυτή την υπόθεση.

3.Δημιουργείται αμερικανική βάση drones στη Λάρισα που θα εποπτεύουν και θα ελέγχουν όλο το Αιγαίο. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης αυτές οι ευχάριστες ειδήσεις ήταν το αποτέλεσμα σχεδιασμών πολλών ανθρώπων, που δούλεψαν, ίδρωσαν ξεπέρασαν δυσκολίες και τελικά τα κατάφεραν. 

Ήταν μερικοί κρίκοι στην αλυσίδα των έργων αυτής της κυβέρνησης που βελτιώνουν τη ζωή εκατοντάδων Ελλήνων, θα προσφέρουν εργασία σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες - ήδη η ανεργία από το 17% που την παρέλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έπεσε κάτω από το 11,5%--και τέλος θα βοηθήσουν σημαντικά στον τομέα της εθνικής άμυνας. Συμπερασματικά, οι πολίτες βλέπουν και κρίνουν ποιος δουλεύει και ποιος τους δουλεύει και έτσι δεν είναι τυχαία η δημοσκοπική διαφορά των 7-10 μονάδων που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία».

                                                                          (Σ.Μουμτζής- liberal.gr)

«Τον Ιούλιο λόγω συντελουμένων αλλά και επικειμένων εξλίξεων έγραφα ένα κείμενο με τίτλο "Quo Vadis Δύση?". Λίγους μήνες μετά, χωρίς να έχουν μηδενισθεί οι κίνδυνοι στο χώρο της Δύσης, ζούμε κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο.

Στην Κίνα η πολιτική του μηδενικού COVID οδήγησε σε μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις με στόχο όχι μόνο τον Σι Τζι Πινγκ, ο οποίος προ μηνός εξελέγη για τρίτη θητεία αλλάζοντας τις μεταμαοϊκές ρυθμίσεις αλλά και το ίδιο το Κ.Κ.Κ..

Στο  Ιράν ο "θάνατος" της 22χρονης Μάχσα Αμινί, για μια τούφα των μαλλιών της που εξείχε από τη μαντίλα, πυροδότησε μια πολύμηνη εξέγερση γυναικών και νεολαίας που γρήγορα υπερέβη τη διεκδίκηση δικαιωμάτων για τις γυναίκες και έλαβε αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Και η εξέγερση δε λέει να σταματήσει παρά τη βίαιη και πολύνεκρη αντίδραση του θεοκρατικού καθεστώτος. Αν συνυπολογίσουμε και τις συνεχιζόμενες ανθρώπινες και εδαφικές απώλειες της Ρωσίας στον βάρβαρο και εγκληματικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας, το συμπέρασμα είναι προφανές.

Κάτι δεν πάει καλά με τα απολυταρχικά καθεστώτα, παρά την προπαγάνδα των ιδίων, των συμμάχων τους και λογής λογής πρόθυμων ηλιθίων πως τάχα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας λόγω της αποτελεσματικής διακυβέρνησης που τα χαρακτηρίζει. Δε σημαίνει αυτό πως όλα τα προηγούμενα θα έχουν αίσιο τέλος. Είναι πολύ δύσκολο άλλωστε. Όμως τα ρήγματα στην εικόνα που προσπαθούσαν να φιλοτεχνήσουν είναι παραπάνω από προφανή».

                                                            (Θ.Γεωργακόπουλος- protagon.gr)