«Ο Ζελένσκι ανακηρύχθηκε από το περιοδικό ΤΙΜΕ άνθρωπος της
χρονιάς. Και δικαιολογημένα. Πήρε έναν λαό στις πλάτες του και του έδωσε εθνική
αυτοπεποίθηση και περηφάνια. Ηταν τόσο συντριπτικά εις βάρος του ο συσχετισμός
των δυνάμεων στην αφετηρία της εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων, που ουδείς θα
τον έψεγε αν υπέκυπτε από τις πρώτες ημέρες στον εισβολέα. Το κατόρθωμά του δεν
είναι μόνον ότι άντεξε. Το κατόρθωμά του είναι πως χάρη στη σθεναρή στάση του
οι Ουκρανοί ανασυγκρότησαν την εθνική ταυτότητά τους, διαψεύδοντας τον
Βλαντιμίρ Πούτιν που τους την αμφισβήτησε.
Ο ηρωισμός του Ζελένσκι γίνεται ακόμη πιο μεγάλος αν αναλογιστούμε πως στο παρελθόν ήταν ένας ηθοποιός, χωρίς περγαμηνές στην πολιτική και χωρίς στρατιωτικές γνώσεις. Γι’ αυτό και είχε άγνοια κινδύνου. Στη στιγμή του μεγάλου «ναι» ή του μεγάλου «όχι», δεν μέτρησε ο συσχετισμός των δυνάμεων ούτε υπολόγισε το κόστος του πολέμου. Ακουσε τη φωνή που ερχόταν από την ίδια την Ιστορία της πατρίδας του, τη φωνή που ακούνε στις κρίσιμες στιγμές, σε οριακές καταστάσεις, όλοι οι μεγάλοι ηγέτες. Γιατί αυτές ακριβώς οι στιγμές ξεχωρίζουν την ήρα από το σιτάρι.
Οι ήρωες όμως γίνονται δέσμιοι του ηρωισμού τους. Είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν τον δρόμο που διάλεξαν μέχρι τέλους, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, χωρίς δεύτερες σκέψεις και εναλλακτικές λύσεις. Για έναν ήρωα αυτό είναι μονόδρομος. Εναν πολιτικό όμως μπορεί να τον οδηγήσει στην καταστροφή.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Ζελένσκι, αν θελήσει να συμβιβαστεί, αποδεχόμενος απώλεια εθνικού εδάφους, αυτομάτως θα ακυρώσει την εικόνα που έχτισε από τις 24 Φεβρουαρίου και μετά. Ο ασυμβίβαστος ηγέτης με το κοντομάνικο μπλουζάκι δεν μπορεί στα μάτια του λαού του να μετατραπεί στον πολιτικό ο οποίος με το κοστούμι του θα υπογράψει μια συνθήκη που θα παραχωρεί ουκρανικά εδάφη για να λήξει ο πόλεμος. Ο Ζελένσκι το γνωρίζει αυτό.
Δεν ξέρω αν γνωρίζει πως κάποια κέντρα εξουσίας που σήμερα τον βοηθούν, αύριο
ουδόλως θα ενδιαφερθούν για το ηρωικό προφίλ του και θα απαιτήσουν να
συμβιβαστεί. Ούτως ή άλλως, «οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά».
(Αρθρο του Σ.Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου