«Μια επαμφοτερίζουσα σχέση που από τη μια έχει βαθιές ρίζες στα στερεότυπα που αναπτύχθηκαν στα χρόνια της δικτατορίας και στα αφηγήματα της Αριστεράς και από την άλλη στηρίζεται στην καθημερινή ανάγκη για την ασφάλεια των πολιτών. Έτσι, από το ερώτημα απελπισίας: «που είναι η αστυνομία;» μέχρι το αφοριστικό σύνθημα: «μπάτσοι - γουρούνια – δολοφόνοι» η απόσταση είναι ελάχιστη.
Δυστυχώς, όπως βλέπουμε, ο πολιτικός χώρος που βρίσκεται αριστερά του κέντρου, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά από την πτώση της δικτατορίας, με την πρώτη ευκαιρία προσπαθεί να υποδαυλίσει ότι έχει απομείνει στη μνήμη και στο θυμικό των πολιτών από το αστυνομικό κράτος εκείνης της περιόδου.
Με απλοϊκό και βαθιά λαϊκίστικο τρόπο κτίζει δίπολα, όπως καλός διαδηλωτής – κακός αστυνομικός, δυστυχής μετανάστης – ρατσιστής αστυνομικός, κοινωνικά αποκλεισμένος παραβατικός – κατασταλτικός αστυνομικός, ευάλωτος διαμαρτυρόμενος - ανάλγητος αστυνομικός και άλλα πολλά.
Και έτσι προσπαθεί να διατηρήσει το συγκρουσιακό στοιχείο στο μυαλό και στη συνείδηση των πολιτών. Λησμονώντας ωστόσο πως στις φιλελεύθερες Δημοκρατίες μόνο το κράτος έχει το δικαίωμα στην άσκηση έννομης βίας, για την προστασία του κοινωνικού συνόλου.
Λησμονώντας πως η αυτοδικία,
την οποία θωπεύει μέσω της στάσης του ο χώρος της κεντροαριστεράς, δεν έχει την
παραμικρή σχέση με το νομικό πολιτισμό. Και πως η αποδοχή της αυτοδικίας θα
ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου».
(Απόσπασμα άρθρου του Κ.Χαροκόπου από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου