Απόψεις...

 

«Την 300ή ημέρα του πολέμου με τους Ρώσους, ο πρόεδρος Ζελένσκι πήρε το τρένο για να μεταβεί στην Πολωνία. Εκεί, επιβιβάστηκε σε ένα αεροπλάνο της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας και με τη συνδρομή των γερμανικών και βρετανικών ενόπλων δυνάμεων έφτασε, ασφαλής, στις ΗΠΑ για συνομιλίες με τον πρόεδρο Μπάιντεν και για να μιλήσει στο Κογκρέσο. Στην Ευρώπη που υφίσταται κι αυτή τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής η επιλογή των ΗΠΑ θεωρήθηκε αυτονόητη γιατί όλοι αναγνωρίζουν ότι αυτές ηγούνται του πολέμου, άσχετα αν αυτός διεξάγεται στο ευρωπαϊκό έδαφος και είναι οι ΗΠΑ που έχουν ξοδέψει από την αρχή του $50 δισεκατομμύρια. 

Η Ουκρανία πρέπει να νικήσει. Αφενός, αυτό είναι το δίκαιο. Αφετέρου όμως η ήττα της Ρωσίας θα είναι και ήττα όλων των αναθεωρητικών δυνάμεων κάτι που είναι ζωτικό για την ασφάλειά μας που είναι ήδη φανερό σε όλους ποιος μπορεί να την εγγυηθεί.Η Ελλάδα στοιχήθηκε για άλλη μια φορά στη σωστή πλευρά της ιστορίας με κόστος, υπηρετώντας τόσο το Δίκαιο όσο και τα εθνικά της συμφέροντα. Η ενίσχυση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ είναι άλλη μια πτυχή του ιδίου ζητήματος που πρέπει να συνυπολογίζουμε όταν μιλάμε για τις Ελληνοτουρκικές Σχέσεις».

                                                                      (Β.Ευθυμιοπούλου- liberal.gr)

«Το 2019 είχε γιορτάσει αυτό που ο ίδιος θεωρούσε απόγειο μιας επιτυχημένης σταδιοδρομίας. «Μόλις κατέθεσα την 5.000ή μηνυτήρια αναφορά για ρατσιστικά εγκλήματα». Ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή Χριστόφορου Μπουτσικάκη, είχε πει ότι μεταξύ 2017 και 2019 ο κύριος αυτός είχε καταθέσει γύρω στις 409 μηνυτήριες αναφορές. Εξ αυτών οι 263 έως το τέλος της περασμένης χρονιάς είχαν απορριφθεί ως αβάσιμες. Ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Συνέχισε απρόσκοπτα το έργο του. Δεν τον ενδιέφερε η έκβαση των μηνυτήριων αναφορών. Στόχος του ήταν να κοινοποιεί τη δραστηριότητά του εκτός συνόρων στα κατάλληλα μέσα και να διατηρεί την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που καταπατά τα δικαιώματα των μεταναστών».

                                                            (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σε κάθε περίπτωση, παρά την κακή του φήμη, το lobbying είναι μία νόμιμη και χρήσιμη στη δημοκρατία μορφή πολιτικής συμμετοχής. Τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν από νωρίς στη νομοθετική διαδικασία και στη διαμόρφωση πολιτικών, ενημερώνουν τους νομοθέτες για την πραγματικότητα της αγοράς και την κοινωνίας και τους εφοδιάζουν με χρήσιμα δεδομένα. 

Είναι δουλειά της νομοθετικής εξουσίας να ζυγίσει τα συμφέροντα, να επιλέξει τους απαραίτητους συμβιβασμούς και να καταλήξει στις καλύτερες πολιτικές. Κι επίσης είναι δική της δουλειά να υπάρχουν και να λειτουργούν αποτελεσματικά οι δικλείδες ασφαλείας και διαφάνειας, οι οποίες θα πρέπει συνεχώς να εμπλουτίζονται.Γιατί το γεγονός παραμένει, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να χρηματίσουν και να χρηματιστούν, θα υπάρχει διαφθορά».

                                                                           (Γ.Πανοπούλου-protagon.gr)