Eδώ ...γελάμε

Έπρεπε να κατεβάσουν τα ρολά!

«Από την στιγμή που οι τέσσερις μεγάλοι του ποδοσφαίρου δεν τα βρήκαν στην συνάντησή τους, ούτε με την διαμεσολάβηση της UEFA, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπρεπε να ακολουθήσει τακτική Θάτσερ και να προχωρήσει σε Grexit. Μία μεταρρυθμιστική κυβέρνηση δεν σέρνεται πίσω από σώβρακα και φανέλες. Δεν προσπαθείς να βάλεις τάξη σε έναν καυγά ελεφάντων κρατώντας ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Θα σε ποδοπατήσουν… 

Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί εδώ και δεκαετίες. Σύμπτωμα κι αυτό μιας ολόκληρης κοινωνίας που ανέχεται φαινόμενα παραβατικότητας, αρκεί να κερδίζει η ομάδα του. Είναι ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει με το κόμμα μας, όταν αυτό βρίσκεται στην εξουσία: Ας καταστρέφει την χώρα, αρκεί να διορίσει τα παιδιά μας στο δημόσιο! Όλος ο καυγάς γίνεται για ένα πέτσινο πρωτάθλημα. Και το ξέρουμε όλοι ότι είναι πέτσινο, αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς να κερδάμε και όλοι οι άλλοι… 

Είναι θέμα χρόνου αυτό το πράγμα κάπου να σκάσει. Στην αρχή έφυγε ο κόσμος από τα γήπεδα. Έπειτα σταμάτησε να ασχολείται ακόμη και εξ αποστάσεως. Το ποδόσφαιρο έπαψε να είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα των ανθρώπων στις καθημερινές συζητήσεις τους. Τουλάχιστον, όχι όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στα στοιχηματικά παιγνίδια ελάχιστοι ποδοσφαιρόφιλοι ασχολούνται με το ελληνικό πρωτάθλημα. 

Οι περισσότερο, σε ποσοστό άνω του 85%, εμπιστεύονται τα χρήματά τους στα ξένα πρωταθλήματα. Με άλλα λόγια, αν σταματούσε τα ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα έχανε η Βενετιά βελόνι. Είχε δύο δρόμους να διαλέξει η κυβέρνηση: Ο πρώτος ήταν να αφήσει το Νομικό σύστημα να αποφανθεί για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Υπήρξε μία Επιτροπή που σύμφωνα με τον Νόμο αποφάσισε ότι υπήρξε καραμπινάτη υπόθεση διπλοϊδιοκησίας. Ας άφηναν το νομικό σύστημα να αποφανθεί. 

Ο δεύτερος δρόμος για την κυβέρνηση ήταν  να κατεβάσει τα ρολά. Επέλεξε έναν τρίτο δρόμο, αυτόν της διευθέτησης. Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Το μόνο που κατάφερε ήταν να έχουν όλοι τους κάτι να της προσάψουν: Οι ΠΑΟΚτσήδες την πιθανή απώλεια του πρωταθλήματος, οι αντίπαλοι του κ. Σαββίδη ότι δεν τηρούνται οι κανόνες του παιγνιδιού και οι μεταρρυθμιστές για το γεγονός ότι έτσι δεν πρόκειται να φτιαχτεί ένα κράτος δικαίου. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Κι όπως έλεγε η γιαγιά μου σε τέτοιες περιπτώσεις, καλά ξεμπερδέματα!» 

                                               (Αρθρο του Θ.Μαυρίδη από το Liberal.gr)

Εύθυμα και... σοβαρά

Γενικευμένη ατιμωρησία...

«Αστυνομικοί στέλνονται να επιχειρήσουν κοντά σε καταυλισμό Ρομά, όπου πρόσφατα εξαρθρώθηκε κύκλωμα λαθρεμπορίας ναρκωτικών (κοκαΐνης).Στην περιοχή ανθεί η εγκληματικότητα εδώ και χρόνια. Και συμμετέχουν νεαροί, ενίοτε και ανήλικοι. Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Ένας αστυνομικός βιντεοσκοπείται προχθές να χαστουκίζει ένα ανήλικο Ρομά. Την ώρα των επιχειρήσεων. Δεν μάθαμε τι έγινε, τι προηγήθηκε. 

Ξαφνικά το περιστατικό γίνεται πρώτο θέμα, «αγανακτισμένοι» πάσης φύσεως ζητούν την «παραδειγματική τιμωρία» του αστυνομικού – δηλαδή ουσιαστικά ζητούν το κεφάλι του επί πίνακι – και το πετυχαίνουν! Όλη η Ομάδα Δίας που βρισκόταν εκεί τίθεται σε αργία, μέχρι να διαπιστωθεί τι ακριβώς έγινε. Συμπέρασμα: τέλειωσε η προσπάθεια επιβολής της τάξης σε μια από τις πιο «παραβατικές» περιοχές! Οι αστυνομικοί δεν πρόκειται να εμπλακούν ξανά σε τέτοιες «περιπέτειες»! Στο μεταξύ την ίδια μέρα έπηξε το διαδίκτυο με βίντεοσκοπημένα στιγμιότυπα, όπου:

–Δύο παιδιά Ρομά (ίσως και μικρότερα από αυτόν που έφαγε το χαστούκι) προπηλακίζουν 85χρονη σε χωριό της Λακωνίας, μέσα στην αυλή της, την τραβάνε, τη ρίχνουν κάτω και της παίρνουν την τσάντα.

–Τρείς άλλοι Ρομά επίσης ανήλικοι, βεβηλώνουν νεκροταφείο, ανοίγουν τάφους για να κλέψουν τιμαλφή, παίρνουν το πτώμα μιας νεκρής σε προχωρημένη σήψη και το βάζουν να…κάθεται μπροστά στην είσοδο του κοιμητηρίου!

–Ένας νεαρός μαθητής σε ΕΠΑΛ (όχι Ρομά αυτός) τραμπουκίζει την καθηγήτρια του ζητώντας της να του σβήσει απουσίες. Του το αρνείται κι εκείνος συνεχίζει να τη βρίζει και να την απειλεί – με τους υπόλοιπους συμμαθητές του να χαχανίζουν ή να συμμετέχουν στο μπούλινγκ κατά της καθηγήτριας.

–Παντού αλλού, οι γονείς παιδιών με παραβατική συμπεριφορά είναι υπόλογοι για τις πράξεις των ανήλικων παιδιών τους. Έχουν αστικές ΚΑΙ ποινικές ευθύνες (παραμέληση ανηλίκου κλπ.) Εδώ τυπικά η νομοθεσία παραμένει. Αλλά έχει πάψει να εφαρμόζεται.Εδώ που καταντήσαμε, δεν φταίει κανείς μεμονωμένα πια.Φταίμε όλοι!  Ως γονείς που, αν κάποιος δάσκαλος στενοχωρήσει το «καμάρι» μας, πάμε να του ζητήσουμε το λόγο. 

Αποτέλεσμα: οι δάσκαλοι παύουν να ασχολούνται.Παίρνουν όλα «άριστα» και βγαίνουν πιο «στούρνοι» απ’ ό,τι μπαίνουν.Μέχρι που καταργήσαμε, εδώ και χρόνια, τις διορθώσεις στα τετράδια των μαθητών. Μη τους δείχνουμε τα λάθη τους με «κόκκινο», λέει, για να μην τους δημιουργούμε… «τραύματα»!Μα αν δεν δει τα λάθη του ένα παιδί, ΠΩΣ θα μάθει; Και πως θα ελέγξει ο καθηγητής την πρόοδό του, για να το βοηθήσει εκεί που κολλάει;

Έγινε αποδεκτό το σύνδρομο του «παιδιού-χιονονιφάδα» (snowflake), που είναι τόσο «εύθραυστο» και τόσο «ευαίσθητο», ώστε η παραμικρή παρατήρηση κι η πιο στοιχειώδης υπόδειξη λάθους, μπορεί τάχα να το «συντρίψει»!Και τα μεγαλώνουμε σε ένα περιβάλλον όπου οι γονείς δεν τα μαλώνουν, οι δάσκαλοι δεν τα πειθαρχούν μέσα στην τάξη και δεν τα διορθώνουν, αλλά γύρω τους άλλα παιδιά – απειθάρχητα κι αυτά – τα ταράζουν στο μπούλινγκ.

Γιατί όταν χαθεί η πειθαρχία μέσα στην τάξη, τότε βρίσκεται σε έξαρση η βία μεταξύ των παιδιών!Και τα ίδια τα παιδιά το εισπράττουν αυτό ως αδιαφορία των «μεγάλων» απέναντί τους!Κι αυτό τους προκαλεί πραγματικά τραύματα. Πολύ περισσότερα, πιο οδυνηρά και πιο ανεξίτηλα από ένα παιδαγωγικό μάλωμα ή μια δίκαιη τιμωρία όταν κάπου ατακτήσουν.Κι ύστερα τα παιδιά μεγαλώνουν κι ωριμάζουν ενστικτωδώς αναζητώντας όρια να παραβιάσουν. Έτσι αποκτούν αίσθηση ατομικότητας.

Όταν τα όρια είναι ασφυκτικά, αυτό τα πνίγει!Αλλά όταν τα όρια δεν υπάρχουν καθόλου, αυτό τα τρελαίνει!Γιατί δεν μαθαίνουν ούτε τη Ευθύνη ούτε τη Δικαιοσύνη.Σε «ζούγκλα» τα μεγαλώνουμε, απροστάτευτα.Κι αυτό νομίζουμε ότι τους κάνει καλό.Ενώ είναι ολέθριο για τα ίδια.Κανείς στα συγκαλά του δεν είναι υπέρ της βίας.Το αντίθετο: αν υπήρχαν σαφείς κανόνες μέσα κι έξω από τα σχολεία, δεν θα χρειαζόταν βία.

Η γενικευμένη ατιμωρησία καθιστά μερικά παιδιά βίαια και κάνουν τη ζωή όλων των άλλων αβίωτη.Η αδιαφορία των γονέων – και των δασκάλων τελικά, που έχουν βολευτεί – καθιστά αδύνατο να επιβληθεί η πειθαρχία στα σχολεία.Και η ατιμωρησία στην κοινωνία σπρώχνει κάποια παιδιά στην εύκολη παραβατικότητα, που αποδίδει πολλά και δεν κοστίζει τίποτε πια.Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αν πας να βάλεις τάξη, είναι βέβαιο ότι θα αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις βία. Γιατί απέναντί σου έχει πια «θρασίμια».

                          (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από το lastpoint.gr)

Εδώ... γελάμε

                                                                                    (Δ.Χαντζόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Φταίει ο καπιταλισμός... που αγαπάμε

«Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στον καπιταλισμό, αλλά χρησιμοποιούμε τα μέσα που διαθέτει και αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε τα αγαθά που προσφέρει. Οπως ακριβώς το διατύπωσε ο Λένιν, όταν ταξίδευε πρώτη θέση στο τραίνο: «Αγωνιζόμαστε, ώστε όλοι να ταξιδεύουν πρώτη θέση». Φαίνεται ότι μάλλον απέτυχε γιατί στην πατρίδα του μόνο οι ολιγάρχες ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και το μοντέλο του κατέρρευσε με πάταγο το 1991.

Είναι αναμφισβήτητο ότι σήμερα ζούμε στην καλύτερη στιγμή της ανθρωπότητας. Οπως πολύ εύστοχα το διατύπωσε στην καταπληκτική ομιλία του ο Barak Obama, στην επίσκεψή του στην Αθήνα (16 Νοεμβρίου 2016): 

«…αν κάποιος ήθελε να διαλέξει στα τυφλά μια εποχή για να γεννηθεί, θα διάλεγε τη σημερινή. Γιατί ο κόσμος δεν ήταν ποτέ, συλλογικά, πλουσιότερος, καλύτερα εκπαιδευμένος, υγιέστερος και με λιγότερη βία. Είναι δύσκολο να το φανταστούμε παρακολουθώντας αυτά που βλέπουμε στις ειδήσεις, αλλά είναι αλήθεια. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης παγκόσμιας οικονομίας».

Κάντε μια πρόχειρη σύγκριση με τη σημερινή εποχή και θα διαπιστώσετε ότι μάλλον άδικα γκρινιάζουμε. Οι άνθρωποι ζούνε πολύ περισσότερο, είναι πολύ ομορφότεροι και υγιέστεροι. Τα σπίτια έχουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Αν θέλετε ένα συγκλονιστικό μέτρο, στην Ελλάδα το 81% των κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιούμε είναι τα ακριβά smart phones. Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω ότι είναι παγκόσμια πρωτιά!

Ας αφήσουμε κατά μέρος τους ρομαντισμούς και τις γκρίνιες. Είδαμε τις αλλαγές που έγιναν τα τελευταία εκατό χρόνια. Ενα είναι βέβαιο: Στα επόμενα 100 χρόνια οι αλλαγές που θα δουν οι άνθρωποι δεν μπορούμε να τις φανταστούμε. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Η ψηφιακή εποχή θα αλλάξει τα πάντα. Ο μεγάλος διαχωρισμός θα είναι μεταξύ των ψηφιακά προοδευμένων χωρών και των ψηφιακά υπανάπτυκτων χωρών. 

Θα σας κάνω μια πρόβλεψη που είμαι βέβαιος ότι δεν θα ζω για να τη δω να επαληθεύεται ή να διαψεύδεται. Ο άνθρωπος που θα ζήσει 150 χρόνια καλά, έχει ήδη γεννηθεί και βρίσκεται μεταξύ μας!»

                 (Απόσπασμα άρθρου του Α.Δρυμιώτη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)