Ενήλικες στο κελί 33...

«Είναι βέβαια βολικό, για τον Κώστα Γαβρά, να κάνει ταινίες για τις ταπεινές κοινωνιολογικές φαντασιώσεις του ημιμαθούς πλήθους που ερεθίζεται από τις αντισυστημικές φιγούρες. Όπως αυτή του Βαρουφάκη σε «ιντελεκτουέλ» επίπεδο ή του Τσίπρα εν μέσω λαϊκότροπων αφηγήσεων.Η περήφανη διαπραγμάτευση Τσίπρα - Βαρουφάκη - Καμμένου, μας κόστισε τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ. 

Μέσα σε έναν χρόνο (Σεπτέμβριος 2016 - Σεπτέμβριος 2017), το χρέος μας - παρά τα εξοντωτικά υπερπλεονάσματα - αυξήθηκε 27,3 δισ. ευρώ, ενώ το κόστος μισθοδοσίας στο Δημόσιο το πρώτο εννιάμηνο του 2018, σε σύγκριση με το αντίστοιχο του 2017, αυξήθηκε 528 εκ. ευρώ. Ανέκαθεν όμως, οι θαυμαστές του Μαρξ μεταλαμπάδευαν στη στερημένη ελληνική κοινωνία μία λανθάνουσα πνευματικότητα άνευ πολιτικού περιεχομένου. Επικράτησαν όμως, των αγγλοσαξώνων συμφοιτητών τους και άλωσαν το πολιτικό σύστημα.

Ο Γαβράς βέβαια δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα αλλά, χωρίς αμφιβολία, ανήκει στην κατηγορία των διακεκριμένων καλλιτεχνών που μπορούν με περισπούδαστο ύφος να λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα με έναν σχεδόν αναλφάβητο συνταξιούχο.

Το μόνο που αλλάζει είναι το ύφος και η σημειολογία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ίδια: το διεθνές κεφάλαιο που χειραγωγεί κυβερνήσεις, τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, οι κακοί Γερμανοί, ενίοτε ο σιωνισμός, οι διεφθαρμένοι παπάδες και βεβαίως ο διαβρωτικός «νεοφιλελευθερισμός».

Αντί να ηρωοποιεί ο Γαβράς καρικατούρες της νιότης του στο Παρίσι, θα ήταν πιο ωφέλιμο, να γυρίζει μία ταινία με τίτλο "Ενήλικες στο κελί 33". Έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι την ανάγκη της δικής μας "κάθαρσης" για όσα συνέβησαν το 2015. Και επειδή δεν πρόκειται, όπως φαίνεται, να δούμε τους δαιμόνιους διαπραγματευτές στη φυλακή, τουλάχιστον ας εκτονωθούμε με κάποια ταινία. Κι εμείς αγαπάμε τη τέχνη κ. Γαβρά, όχι μόνο οι αριστεροί...»

                          (Απόσπασμά άρθρου του Α.Ζαμπούκα από το Liberal.gr)