Απόψεις...

«Η διαδικασία η ίδια αποκάλυψε ότι η σκευωρία της Novartis ήταν αδύνατον να φέρει το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Επειδή ήταν εντελώς πρόχειρη και ερασιτεχνικά δομημένη. Λες και την είχαν σκεφτεί απελπισμένοι άνθρωποι του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για να τον γλυτώσουν από το αδιέξοδο του Μακεδονικού. Και ο Ρασπούτιν δέχτηκε να παίξει αυτόν τον ρόλο; Χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες για το μέλλον; Λες και ήταν ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε εντεταλμένη υπηρεσία;

Πόσοι από τους δικαστές θα είχαν την νομική και συνταγματική κατοχύρωση προκειμένου να ανταποκριθούν στο σχέδιο εξόντωσης των αντιπάλων ή τουλάχιστον του επιδιωκόμενου αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης;

Λυπάμαι για την άδοξη λάμψη του δικού μας «Ρασπούτιν» αλλά ουδεμία σχέση έχει με τον ευφυή γνήσιο της Ρωσίας. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι μάλλον ατυχής η σύλληψη του ονόματος, αφού δεν ανταποκρίνεται και τόσο στην προσαρμοστικότητα του αυθεντικού Ρασπούτιν.

Δυστυχώς για την αριστερή ραδιουργία, τίποτα δεν πήγε καλά. Ίσως γιατί οι καρικατούρες των παλιών Σοβιετικών δεν είχαν κάτι από τον «σατανικό» τους οίστρο. Ίσως γιατί έκαναν το λάθος να επιλέξουν ως ενορχηστρωτή έναν παλιοκομματικό Δεξιό, ο οποίος δεν διέθετε τη συντροφική δεξιότητα στην δολοπλοκία. Πάντως, αυτός ο Ρασπούτιν δεν είναι για δράμα, περισσότερο κατάλληλος, για παρωδία μου φαίνεται…»

                            (Απόσπασμα άρθρου του Α. Ζαμπούκα από το liberal.gr)

 

«Eναν, επιεικώς, ανορθόδοξο τρόπο έχει εφεύρει ο εκδότης του Documento κ. Κώστας Βαξεβάνης για να λύνει τις δικαστικές του διαφορές με εκατοντάδες πολίτες τους οποίους έχει κατά καιρούς διασύρει, προσβάλει, συκοφαντήσει και ούτω καθεξής.  Όταν οι αποφάσεις των δικαστηρίων τον ευνοούν, αποθεώνει τους δικαστές, τους απονέμει επαίνους για την δημοκρατική τους ευαισθησία εξαίροντας το «ηθικό τους ανάστημα». Αντιθέτως όταν δεν τον ευνοούν και τον καταδικάζουν, δεν διστάζει να τους επιτεθεί κάνοντας τους bullying».

                                                                         (Χρ.Ράπτης- iefimerida)  

«Μαζί με τον αέρα του πρωθυπουργού, η φωνή του Τσίπρα έχασε και τον «Αντρέα» της. Είναι το πρώτο που σκέφτηκα ακούγοντάς τον προχθές στη συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ. Ηταν η ένρινη φωνή του σκέτου Τσίπρα. Αυτά έχει η δημοκρατία. Κοιμάσαι «Αντρέας» και ξυπνάς Τσίπρας. Πίστευε πως η φωνή του «Αντρέα» θα τον σώσει απ’ την αδυναμία του να δημιουργήσει ο ίδιος πολιτική, απ’ την ανικανότητά του να αντιληφθεί τα δεδομένα της οικονομίας, κυρίως δε τη θέση της χώρας στον χάρτη. Κι όταν διεπίστωσε πως η φωνή του «Αντρέα» δεν έκανε το θαύμα της, την ξόρκισε από μέσα του κι έγινε σκέτος Τσίπρας».                         

                                                        (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)