Mε δυσκολία, όπως διαβάζουμε, δόθηκε τελικά η άδεια από την Εφορεία Αρχαιοτήτων και άνοιξε η Πύλη από τη νότια πλευρά του κάστρου προς το Μουσείο Αργυροτεχνίας. Και η άλλη πύλη όμως, από την πλευρά της Δ.Φιλοσόφου, θα
μπορούσε να ανοίξει επίσης ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να ανέρχονται από τη σκάλα
στον χώρο του Δημοτικού Μουσείου. Όπως θα μπορούσε και να ανοίξει επιτέλους για
το κοινό η πυριτιδαποθήκη, ένας ιδιαίτερος χώρος που θα ενδιέφερε σίγουρα πλήθος
επισκεπτών.
Για να λειτουργήσουν όμως σωστά όλα αυτά πρέπει να υπάρχει και φύλαξη, τουλάχιστον κατά τις ώρες που ο χώρος είναι ανοιχτός για να μην καταντήσει χώρος μάζωξης και χαβαλέ, όπως γίνεται ήδη σε διάφορα σημεία του με τα γνωστά αποτελέσματα (σπασμένα μπουκάλια, μουτζούρες στα τείχη κτλ.)
Για να λειτουργήσουν όμως σωστά όλα αυτά πρέπει να υπάρχει και φύλαξη, τουλάχιστον κατά τις ώρες που ο χώρος είναι ανοιχτός για να μην καταντήσει χώρος μάζωξης και χαβαλέ, όπως γίνεται ήδη σε διάφορα σημεία του με τα γνωστά αποτελέσματα (σπασμένα μπουκάλια, μουτζούρες στα τείχη κτλ.)
Τι να περιμένει, όμως, κανείς όταν η δίφυλλη μεταλλική πόρτα απέναντι από το άγαλμα του Θ.Παπαγιάννη (που έπεσε εδώ και μήνες θύμα βανδαλισμού και κείτεται σπασμένη, αφήνοντας ορθάνοιχτο το εσωτερικό της με τις κατακόμβες στις διαθέσεις κάθε νεοβάνδαλου) παραμένει ορθάνοιχτη ενώ η Εφορεία αρχαιοτήτων με τη Δημοτική Αρχή αδιαφορούν παντελώς να δώσουν λύση... αποκαθιστώντας και σφραγίζοντας, απλώς, την πόρτα.
Σε άλλες χώρες, περιοχές σαν το Ιτς Καλέ θα ήταν
ζώντες ιστορικοί χώροι που θα φυλάσσονταν, θα επιτηρούνταν από κάμερες και θα
είχαν όλα τα αξιοθέατά τους ανοιχτά.
Το κάστρο της πόλης μας είναι ένα εμβληματικό μνημείο
που πέρασε από πολλές φάσεις για να φτάσει σήμερα, εν έτει 2019, να έχει αρκετά
προβλήματα τα οποία δεν φαίνεται να βρίσκουν λύση. Και ενώ θα περίμενε κανείς
τα πράγματα να είναι όλο και καλύτερα δυστυχώς επικρατεί στασιμότητα και
σχετική αδιαφορία. Η επισκεψιμότητα είναι όλο και πιο μεγάλη αλλά πράγματα που
θα έδιναν μια διαφορετική προοπτική, δεν φαίνεται να βρίσκουν τον δρόμο τους.
Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές:
Χωρίς σχόλια... εντός της ακρόπολης του Κάστρου
Μέχρι και δέντρα φυτρώνουν πια μέσα στα ερείπια του
σεραγιού του Αλή πασά...
Αυτό λέγεται Ακρόπολη του κάστρου... χωρίς ντροπή
Ο απαρχαιωμένος κάδος με τα ξεχειλεισμένα σκουπίδια
αποτελούν μόνιμο πια σκηνικό
Δημόσιο αποχωρητήριο έχει καταντήσει ο χώρος μπροστά στον προμαχώνα που δεν έχει ποτέ καθαριστεί
Μπροστά στην Πύλη μόνιμος χώρος εναπόθεσης πάσης φύσεως απορριμμάτων (στρωμάτων, ηλεκτρικών συσκευών, και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί)
Εξαφανισμένο το διαφημιστικό πανό, πεταμένο παραπέρα...
Μια μπασκέτα έτσι, χωρίς λόγο, στο εσωτερικό
Δημόσια ουρητήρια που εξυπηρετούν θαμώνες των μαγαζιών οι καμάρες ζέχνουν και βρωμοκοπούν... κάποιος πολίτης άφησε ένα μήνυμα για σεβασμό του χώρου
Όποια "συλλογικότητα" θέλει να κρεμάσει πανό... ξέρει που θα βρει τον χώρο
Η σπασμένη μεταλλική πύλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου