Σαν κακοπαιγμένο σίριαλ...

«Κάθε χρόνο τα ίδια. Σαν κακοπαιγμένο σίριαλ με τους ίδιους πρωταγωνιστές, γνωρίζουμε ακριβώς τι θα γίνει, ποιες εικόνες θα παίξουν στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες, ποιοι δρόμοι θα γίνουν πεδία μάχης με φωτιές, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και μολότοφ, ξέρουμε πώς θα είναι η περιοχή εντός και πέριξ των Εξαρχείων όταν θα ξημερώσει η 18η Νοεμβρίου. 

Θα μετράμε ξηλωμένα πεζοδρόμια, σπασμένα μάρμαρα, διαλυμένους φωτεινούς σηματοδότες και πινακίδες σήμανσης, κατεβασμένες τζαμαρίες, καμένα τραπεζοκαθίσματα και αυτοκίνητα, θα μυρίζουμε καμένο πλαστικό και σκουπίδια μαζί με χημικά από τα δακρυγόνα – ευτυχώς η ΕΜΥ έχει προβλέψει για το Σαββατοκύριακο βοριαδάκι, οπότε ίσως καθαρίσει πιο γρήγορα η ατμόσφαιρα. 

Θα περιμένουμε να μάθουμε κάτω από πόσους τόνους σκουπίδια θα θαφτεί η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου και αν θα καταρριφθεί το περυσινό ρεκόρ των δύο τόνων που μάζεψαν οι υπηρεσίες καθαρισμού του δήμου. Θα διαβάσουμε και πάλι στις εφημερίδες πόσο θα στοιχίσει στην πολιτεία ο ασυνήθιστος αυτός εορτασμός.

Κάθε χρόνο το ίδιο μπάχαλο από τους γνωστούς -αγνώστους που έχουν γίνει πιο συστημικοί και από το σύστημα το οποίο προβάλλουν ως τον απόλυτο εχθρό. Ανόητοι και ανεγκέφαλοι, επικίνδυνοι και επιζήμιοι για την πόλη και τους κατοίκους της, δήθεν εξεγερμένοι απέναντι στην εξουσία, ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι τα πραγματικά «θύματά» τους είναι όλοι όσοι έχουν επιλέξει να ζουν και να εργάζονται στην περιοχή.

Ανθρωποι με καθημερινές αγωνίες και άγχη, με ανελαστικές υποχρεώσεις, με βάρη και αγωνίες, που παλεύουν να ορθοποδήσουν, να δουλέψουν, να επιβιώσουν, εξουθενωμένοι από τη δεκαετή κρίση, μέσα σε ένα περιβάλλον σκληρό, ανελέητο, αποκαρδιωτικό. 

Ανθρωποι που βάζουν σε παύση τη ζωή τους για δυο - τρεις μέρες, όσο χρειάζεται για να εορταστεί η «επέτειος» και να ξεθυμάνουν τα οργισμένα νιάτα. Ομηροι μπαχαλάκηδων αλλά και πολιτείας, που χρόνια τώρα σε ρόλο παρατηρητή δεν μπορεί και δεν θέλει να τους προσφέρει στοιχειώδη ασφάλεια και προστασία.Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες οι ίδιες εικόνες, η ίδια παρακμή. Βία σε επανάληψη σε μια «επέτειο» που μόνο θλίψη και φόβο προκαλεί πια».

                         

                                       (Αρθρο της Γ.Επτακοίλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)