Ας κάνει κάτι καλό, επιτέλους...

«Μόλις ενεπλάκησαν τα ονόματα των τριών υπουργών της Νέας Δημοκρατίας για την υπόθεση παραλαβής του C4I, όλως τυχαίως, ένας μάρτυρας καταδικασμένος σε δεκαεξαετή κάθειρξη σε πρώτο βαθμό, θυμήθηκε τι έγινε το 2003. Δεκαπέντε χρόνια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα. Ιδίως αν σε λίγες ημέρες διεξάγεται η δίκη σε δεύτερο βαθμό. 

Τι είπε λοιπόν ο αυτόκλητος μάρτυρας που αναπαρήγαγαν με θαυμαστή ομοιομορφία και τέλειο συγχρονισμό τα έντυπα που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και στο σύστημα Ρασπούτιν; Σταχυολογώ: « η εκτίμηση μου είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα ...δεν είμαι όμως σε θέση να γνωρίζω αν ο Σημίτης έχει δωροκηθεί για την συγκεκριμένη προμήθεια». Και συνεχίζει την ...πλήρως τεκμηριωμένη κατάθεση του ο μάρτυρας : « η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο Σημίτης γνωρίζει και γνώριζε για παράνομες πληρωμές στην προμήθεια του C4I…». 

Πώς αποδεικνύεται αυτός ο ισχυρισμός; Όχι με κάποια δικονομικού επιπέδου απόδειξη, αλλά με έναν υποθετικό συμπερασμό. « Είναι αφέλεια να θεωρεί κάποιος ότι οι πρωθυπουργοί της χώρας δεν γνωρίζουν αν δωροδοκούνται οι υπουργοί Αμύνης... όπως και όλοι οι κατοπινοί πρωθυπουργοί γνώριζαν».Δηλαδή εκτός από τον Σημίτη γνώριζε, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα, και ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου; Τότε τι κάνει η Δικαιοσύνη και δεν τους καλεί;

Ας είμαστε σοβαροί. Δικαστές που σέβονται τον εαυτό τους και το λειτούργημα τους θα έσκιζαν αμελλητί αυτήν την κατάθεση. Δεν θα ασχολούνταν μαζί της. Εικοτολογίες και πιθανολογήσεις δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες ή παραπέρα έρευνα της υπόθεσης, που κατευθείαν αρχειοθετείται. 

Στην Ελλάδα όμως που στον χώρο της Δικαιοσύνης κυριαρχεί ο Ρασπούτιν και το πνεύμα του, αυτά δεν λαμβάνονται υπ΄όψη. Εμφανίζονται από το επέκεινα μάρτυρες που ξαφνικά λένε πως θυμούνται, αλλά τελικά δεν θυμούνται. Απλώς καταθέτουν τους συλλογισμούς τους.Ο ρόλος τους είναι διατεταγμένος και υπηρετεί την σπίλωση όχι πλέον ενός πολιτικού προσώπου, αλλά ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, που τυχαία βέβαια συμφέρει στο κυβερνών κόμμα η αποδυνάμωση του. Πού θα οδηγηθούμε;

1.Στη απαξίωση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, αν βέβαια στηρίξει διώξεις που θα βασισθούν σε τέτοιου είδους μαρτυρίες. Ενώ οι δικαστές που θα έχουν παραβεί το καθήκον τους εννοείται πως θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Τους το έχουν διαμηνύσει και το γνωρίζουν.

2. Στην δημιουργία ενός κλίματος δικαστικών διώξεων, όταν μετά τις εκλογές θα έχει αλλάξει χέρια η εξουσία. Οι υποθέσεις για τις οποίες θα παραπεμφθούν ο πρωθυπουργός και υπουργοί της κυβέρνησης του είναι πάνω από δέκα. Και σχεδόν κάθε εβδομάδα προκύπτει και μια καινούργια.

3. Είναι γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να δυναμιτίσει το κλίμα πριν από τις εκλογές μήπως και μειώσει την διαφορά από την Νέα Δημοκρατία. Αν επιχειρήσει την Μαδουροποίηση της πολιτικής ζωής με τις ποινικές διώξεις πολιτικών του αντιπάλων, ξεπερνά και τα ακρότατα ακόμα όρια του Συντάγματος στα οποία κινείται. Οι ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας αυταπόδεικτες. Αντί να εκφωνεί δεκάρικους, ας συμμαζέψει τον Ρασπούτιν του και ας φροντίσει η χώρα να οδηγηθεί ομαλά στις εκλογές. Ας κάνει κάτι καλό, επιτέλους!»

                               (Απόσπασμα άρθρου του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)