«Ετσι όπως βρέθηκε η χώρα στο τέλος του 2009, η κηδεμονία του
ΔΝΤ δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Ανεξαρτήτως των χειρισμών της νεοεκλεγμένης
τότε κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, η καταστροφή είχε συντελεσθεί και η είσοδος
στην εποχή των Μνημονίων ήταν αναπότρεπτη. Oμως…
Η κατάληξη αυτή δεν (θα)
ήταν μοιραία, αν δεν είχαν προηγηθεί όσα έπραξαν ή δεν έπραξαν οι κυβερνήσεις
που προηγήθηκαν. Το τι έπραξαν είναι γνωστό. Εκτίναξαν το έλλειμμα του Προϋπολογισμού
στο σημείο χωρίς επιστροφή (εδώ), αφού προηγουμένως κατάφερναν να το «κρύβουν»
από τους κουτόφραγκους των Βρυξελλών, οι οποίοι έκαναν τα στραβά μάτια. Οι
αγορές έκλεισαν, η χώρα δεν μπορούσε να δανειστεί, η χρεοκοπία πλησίαζε. Και
μετά ήρθαν τα Μνημόνια. Αυτό που δεν έπραξαν ειδικά οι κυβερνήσεις Κώστα
Καραμανλή της περιόδου 2007-2009, το περιγράφει με ακρίβεια μια φράση ενός κατ’
εξοχήν αρμοδίου: Αστα γι’ αργότερα.
Η υπενθύμιση όλων αυτών, μια δεκαετία
και πλέον μετά δεν είναι καθόλου αδιάφορη, για δύο λόγους. Διότι επιχειρείται η
«αθώωση» εκείνης της περιόδου. Και στην επιχείρηση αυτή δεν συμμετέχουν
παράγοντες του κόμματος (της ΝΔ) που ενέχεται, αν και η σημερινή ηγεσία του
δείχνει ότι αισθάνεται άβολα κάθε φορά που ανακινείται το θέμα. Συμμετέχουν, ως
μη όφειλαν, σημερινά κυβερνητικά στελέχη (ένα παράδειγμα εδώ), στο πλαίσιο της
συμπόρευσης του ΣΥΡΙΖΑ με κάποιους αποκαλούμενους «καραμανλικούς».
Αν, λοιπόν,
έχει κάποια αξία η υπενθύμιση όλων αυτών είναι για να σταματήσει το παιχνίδι
των αποσιωπήσεων και των συμψηφισμών που εξακολουθεί να παίζουν ορισμένοι. Αν
νομίζουν ότι το 2019 θα επαναληφθεί το 2015, με την αριστεροδεξιά συμμαχία που
τους έφερε στην εξουσία, είναι μακριά νυχτωμένοι».
(Απόσπασμα άρθρου του Γ.Καρελιά –protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου