«Πάμε ξανά: η αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κατ’ αρχήν καμία από τις προτάσεις δεν τα προκρίνει. Ολοι μιλούν για μη
κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα. Το Σύνταγμα, που αναφέρει μέχρι και ότι οι
«καθηγητές αποχωρούν αυτοδικαίως μόλις (...) συμπληρώνουν το 67ο έτος της
ηλικίας τους», είναι τροχοπέδη για τα δημόσια πανεπιστήμια. Αυτά δεν μπορούν να
προκόψουν αφού λειτουργούν σε ασφυκτικό πλαίσιο εποπτείας.
Κατά δεύτερον τα
ιδιωτικά ΑΕΙ δεν έχουν πέραση ούτε στις πλέον καπιταλιστικές χώρες. Μη κρατικά,
μη κερδοσκοπικά είναι όλα τα πανεπιστήμια της αλλοδαπής που θαυμάζουμε και στα
οποία πολλοί στέλνουν τα παιδιά τους.
Είναι προπαγανδιστικώς «έξυπνο» να
επικεντρωνόμαστε στα «ιδιωτικά πανεπιστήμια», για τα οποία η Αριστερά λέει ότι
θα έχουν δύο προβλήματα: 1) θα είναι πολύ κακά, λες και τώρα έχουμε το αγλάισμα
της Ανώτατης Παιδείας, 2) θα είναι πολύ καλά και συνεπώς θα είναι για την ελίτ,
κάτι που κρύβει και μια υποδόρια περιφρόνηση· ό,τι είναι πολύ καλό δεν είναι
για το πόπολο[...]
Ο δημοσιογράφος Γουίλ Μακάρθι έγραψε ότι «το ιδανικό κράτος προσφέρει
στους πολίτες τα εργαλεία για να πετύχουν και την ελευθερία να
αποτύχουν». Δυστυχώς το ελληνικό κράτος το κάνει ανάποδα: προσφέρει κακή
δημόσια παιδεία για να αποτύχουν οι πολίτες, αλλά δεν τους παρέχει την
ελευθερία να επιτύχουν ιδιωτικώς.».
(Π.Μανδραβέλης –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου