Η "Ιφιγένεια" των αμερικανικοτουρκικών σχέσεων...

«Την μοίρα του Α. Οτσαλάν φαίνεται ότι ακολουθεί ο ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος αφού συνέβαλε στην επιβολή του Ερντογάν επί του στρατιωτικοπολιτικού κεμαλικού κατεστημένου, μετατράπηκε τελικά στον θανάσιμο εχθρό του Τούρκου ηγέτη που πλέον έχει θέσει ως ύψιστο στόχο της πολιτικής του, την παράδοση επί πίνακι της κεφαλής του ιμάμη που ζει αυτοεξόριστος στην Πενσιλβανία των ΗΠΑ. 

Ο Φ. Γκιουλέν έχει αναδειχθεί σε «εχθρό» όχι μόνο του Ερντογάν αλλά και του τουρκικού έθνους και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν φυλακισθεί επειδή ήταν συμπαθούντες του κοινωνικού δικτύου του Γκιουλέν ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι ενορχήστρωσε το πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν το 2016.Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον δεν θα θυσίαζε την Τουρκία και τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις για τα «μάτια» του Γκιουλέν, όπως ήταν επίσης σαφές ότι ο Ερντογάν θα έπαιζε το σκληρό χαρτί προκειμένου να επιτύχει να σύρει στην εσωτερική «αρένα» τον Γκιουλέν υποταγμένο και συνθηκολογημένο. 

Σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ η τουρκική κυβέρνηση πιέζει τον Λευκό Οίκο να ανταλλάξει τον Φ. Γκιουλέν, προκειμένου να κάνει τα στραβά μάτια και να διευκολύνει την προσπάθεια της Ουάσιγκτον και του προέδρου Τραμπ να απαλλάξει τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, από τα ενοχοποιητικά στοιχεία για την φρικιαστική δολοφονία του δημοσιογράφου Κασάγκι στο Σαουδαραβικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης. 

Και η ειρωνεία: στην διάρκεια των διαβουλεύσεων μεταξύ Λευκού Οίκου FBI ,Υπουργείου Δικαιοσύνης, Άγκυρας, ως εναλλακτική της έκδοσης του Γκιουλέν στην Τουρκία προτάθηκε η μετακίνηση του στην Νότια Αφρική. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, όπου είχε μεταφερθεί για την δική του... ασφάλεια ο Οτσαλάν.

Ο Γκιουλέν με το δίκτυο του σε Δικαιοσύνη, Στρατό, Αστυνομία συνέβαλε τα μέγιστα για να διευκολύνει τον Ερντογάν να κερδίσει τος εκλογές το 2002 και να εξουδετερώσει το κεφαλικό στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο. Όμως από το 2015 όταν το δίκτυο Γκιουλέν επιχείρησε να τον χαλιναγωγήσει αποκαλύπτοντας μια σειρά σκάνδαλα στενών συνεργατών ακόμη και μελών του οικογενειακού περίγυρου του, άρχισε μια αδυσώπητη σύγκρουση που κατέληξε στην απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Ερντογάν, η οποία αυτομάτως αποδόθηκε και χρεώθηκε στον Γκουλέν. 

Από τότε ο Ερντογάν στοχοποιώντας και αναβαθμίζοντας ως πρώτη απειλή εθνικής ασφάλειας το κίνημα Γκιουλέν, εξουδετέρωσε όλους τους πολιτικού αντίπαλους του και συγχρόνως ασκώντας πιέσεις σε δεκάδες χώρες που ο Γκιουλέν διατηρούσε εκπαιδευτικά ιδρύματα (που άλλοτε αποτελούσαν τον πολιορκητικό κριό του τουρκισμού και το όχημα του Ερντογάν για επέκταση της τουρκικής επιρροής) κατόρθωσε να πάρει υπό τον ελέγχο του όλα αυτά τα ιδρύματα που λειτουργούσαν με χρηματοδότηση και εντολές από την Πενσιλβανία των ΗΠΑ.

Τα δημοσιεύματα προφανώς ασκούν πίεση στον Φ. Γκιουλέν καθώς ο κλοιός σφίγγει γύρω από τον παλιό μέντορα και πάτρωνα του Τ.Ερντογάν.Κυρίως όμως δείχνουν την πολυπλοκότητα και την ευελιξία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Την ώρα που η Ουάσιγκτον απειλεί με κυρώσεις την Άγκυρα για την αγορά των S-400 ,όταν η Άγκυρα ξιφουλκεί εναντίον της Ουάσιγκτον για το γεγονός ότι επικηρύσσει με μερικά εκατομμύρια δολάρια τα τρία κορυφαία στελέχη του PΚΚ και την ίδια στιγμή βάζει αξιωματικούς της να περιπολούν Ανατολικά του Ευφράτη με τους Kούρδους του YPG που για την Τουρκία είναι τρομοκράτες, ο κ. Τραμπ συζητά την παράδοση της κεφαλής του Φ. Γκιουλέν στα πόδια του Τ. Ερντογάν. 

Από το 1999, όταν ο Οτσαλάν παραδόθηκε στους Τούρκους μετά την «φιλοξενία» στην ελληνική πρεσβεία το Ναϊρόμπι έχει περάσει πολύς καιρός. Και η ΜΙΤ και ο Γκιουλέν ξέρουν τις παγίδες αλλά και το πως παίζεται το παιχνίδι. Ίσως είναι η μπλόφα των Αμερικάνων για να πείσουν την Τουρκία ότι κάνουν ότι μπορούν για να απαλλαγούν από τον επικίνδυνο Ιμάμη. Ίσως όμως τελικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεθόδευση της θυσίας ενός όχι τόσο ισχυρού πια παράγοντα, ως άλλης Ιφιγένειας στον βωμό των αμερικανοτουρκικών σχέσεων».

                                                     (Αρθρο του Ν.Μελέτη από το liberal.gr )