επικεφαλής του
Δημιουργία Ξανά έσπευσε να καταδικάσει την επιλογή δασκάλας να ανεβεί
από την τάξη της θεατρικό του σπουδαίου γερμανού δραματουργού. Πολλοί
μάλιστα τον χειροκρότησαν. Μια ισοπεδωτική και επικίνδυνη λογική που
θέτει την τέχνη υπό την έγκριση του κάθε αυτόκλητου λογοκριτή
Λίλα Σταμπούλογλου
Λίλα Σταμπούλογλου Πηγή: Protagon.gr
ικεφαλής του
Δημιουργία Ξανά έσπευσε να καταδικάσει την επιλογή δασκάλας να ανεβεί
από την τάξη της θεατρικό του σπουδαίου γερμανού δραματουργού. Πολλοί
μάλιστα τον χειροκρότησαν. Μια ισοπεδωτική και επικίνδυνη λογική που
θέτει την τέχνη υπό την έγκριση του κάθε αυτόκλητου λογοκριτή
Λίλα Σταμπούλογλου
Λίλα Σταμπούλογλου Πηγή: Protagon.gr
«Μήπως
μπορείτε να μας ενημερώσετε, κα Σταμπούλογλου, από ποιο έργο του Μπρεχτ (ναι,
του γνωστού) είναι το συγκεκριμένο απόσπασμα; Διότι όσοι γνωρίζουν, στοιχειωδώς
έστω, το ύφος του Μπρεχτ δυσκολεύονται πολύ να αποδώσουν τέτοιες γελοιότητες
στη γραφίδα ενός κομμουνιστή μεν, μάστορα του λόγου δε. Έχω διαβάσει κι έχω
παρακολουθήσει αρκετά θεατρικά του Μπρεχτ. Και μου είναι πολύ δύσκολο να
ταυτίσω το ποιητικοφιλοσοφικό του ύφος με τους χοντροκομμένους γκροτέσκ
διαλόγους του εν λόγω θεατρικού.
Ένα γκουγκλάρισμα μερικών δευτερολέπτων πάντως
οδηγεί σε κάποιον δάσκαλο Ηλία Θερμίδη (φαντάζομαι ότι δεν είναι ψευδώνυμο του
Μπρεχτ, ε;) ο οποίος υπογράφει ως συγγραφέας του συγκεκριμένου έργου [...]
Είναι χαρακτηριστικό (και βλακώδες) παράδειγμα της προπαγάνδας της
αριστεράς να παρουσιάσει το επιχειρείν ως απάτη, προτιμώντας φυσικά τον
διορισμό στο Δημόσιο και την αργομισθία με τα χρήματα των φορολογουμένων.
Όταν
τα παιδιά του Δημοτικού μαθαίνουν ότι οι επιχειρηματίες είναι οι απάνθρωποι
απατεώνες που μόλις έκαναν έξωση σε κάποιον, προφανώς παιδί του λαού (και
γλύτωσαν τα λεφτά τους! – πώς γίνεται αυτό;) και καμαρώνουν που πούλησαν
μισοσάπια κρέατα, τότε, ναι, τους δημιουργείται μια εσφαλμένη αντίληψη για τον
ρόλο του επιχειρείν.
Βεβαίως η αριστερά δεν έχει κανένα πρόβλημα (όπως και η
δεξιά επίσης) να νταραβερίζεται με τέτοιους απατεώνες και να μοιράζονται
κρατικές δουλειές και μίζες. Αν με παρακολουθούσατε στοιχειωδώς θα διαπιστώνατε
ότι αυτού του είδους την κρατικοδίαιτη “επιχειρηματικότητα” την έχω καταγγείλει
πλειστάκις. Όμως δεν διώκεται από την αριστερά (και από τη δεξιά επίσης) αυτή η
συμπεριφορά.
Διώκεται, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η ελευθερία κάθε ανθρώπου να
ακολουθήσει το άστρο του και, ναι, να γίνει πλούσιος αν το αξίζει, με τις ιδέες
και την εργατικότητά του. Ο κρατισμός (αριστερός και δεξιός) μισεί την επιτυχία
και τον επιτυχημένο. Προσπαθεί να επιβάλει την ισότητα της φτώχειας.
Εγώ
αγωνίζομαι για έναν κόσμο στον οποίο οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και
οι φτωχοί πλούσιοι. Αυτόν τον κόσμο μόνο η ελεύθερη οικονομία τον εξασφάλισε
και τον εξασφαλίζει. Ο σοσιαλιστικός κρατισμός οδηγεί στην εξαθλίωση των
πάντων. Γι’ αυτό κατέρρευσε όπου εφαρμόστηκε.
Και για να ξαναθυμηθούμε τον (πραγματικό)
Μπρεχτ, που δεν πρόφτασε να δει την, με πάταγο, κατάρρευση της κοσμοθεωρίας
του: “Σε κάθε ιδέα, πρέπει να ψάξει κανείς από πού έρχεται και πού πάει. Μόνο
έτσι μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι καλή ή όχι.”
Τι είχε γράψει η Λίλα Σταμπούλογου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου