Capital Controls...

Δεκέμβριος 2014: η Ελλάδα για το 2018 είχε υποχρέωση να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 4,2%. Η εκτίμηση για το ΑΕΠ του 2018 ήταν ότι θα διαμορφωθεί 14% υψηλότερα από το 2014.

Αύγουστος 2015: η Ελλάδα για το 2018 είχε υποχρέωση να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Η εκτίμηση για το ΑΕΠ του 2018 περιορίστηκε στο 2% υψηλότερα από το 2014. Η διαφορά στη εκτίμηση για το ΑΕΠ του 2018 είναι 12% του ΑΕΠ, περίπου 21 δισ.€.

Οταν αυξάνεται το ΑΕΠ, οι στόχοι των πλεονασμάτων επιτυγχάνονται ευκολότερα, ανώδυνα, με πολύ λιγότερα μέτρα. Δεδομένου ότι τα έσοδα του κράτους από φόρους και εισφορές ανέρχονται περίπου στο 40% του ΑΕΠ, 21 δις.€ περισσότερο ΑΕΠ, σημαίνει 8,5 δις.€ (5% του ΑΕΠ) περισσότερα έσοδα από φόρους, χωρίς καμιά αύξηση φορολογικών συντελεστών!

Σε περιβάλλον ανάπτυξης, μπορούν να δημιουργηθούν πλεονάσματα χωρίς μείωση μισθών και συντάξεων, χωρίς αύξηση φορολογικών συντελεστών. Επιτυγχάνονται με πάγωμα των δαπανών (μισθών και συντάξεων) και αύξηση των φορολογικών εσόδων χάρις στο αυξημένο ΑΕΠ.α capital controls, σκοτώνοντας την ανάπτυξη, φούσκωσαν τον λογαριασμό του mail Χαρδούβελη και φτάσαμε στο λογαριασμό του 3ου Mνημονίου.Και δεν κλείνει εδώ η λίστα των ζημιών.

Ακυρώνοντας την πορεία ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και παρατείνοντας τη μιζέρια και την ύφεση, δεν χάσαμε μόνο όσα από τα εισοδήματά μας δώσαμε ως παραπανίσιους φόρους. Χάσαμε και τα διαφυγόντα έσοδα της ανάπτυξης.

Ενα απλό παράδειγμα: Αν το 2014 είχαμε 100€ έσοδα, δώσαμε στο κράτος 40€ (40% των εσόδων) και κρατήσαμε 60€. Το 2018, τα έσοδά μας παρέμειναν στάσιμα αντί να αυξηθούν από 100 στα 110€. Το κράτος τώρα θα πάρει φόρους 45€ (45% των εσόδων ) και στην τσέπη θα μείνουν 55 αντί 60€. 

Αν τα εισοδήματά μας είχαν αυξηθεί στα 110€, θα δίναμε στο κράτος 45€ (40% των εσόδων) και θα κρατούσαμε 65€, δηλαδή πέντε περισσότερα από το 2014. Τώρα έμειναν πέντε ευρώ λιγότερα!

Διότι, τελικά, αυτό σημαίνει ανάπτυξη: περισσότερα εισοδήματα για τους πολίτες, περισσότερα κέρδη για τις επιχειρήσεις, περισσότερα φορολογικά έσοδα για το κράτος, περισσότερες νέες θέσεις εργασίας για τους άνεργους, λιγότερα κόκκινα δάνεια για τις τράπεζες κ.λ.π.Οι άνεργοι που δεν βρήκαν δουλειά επειδή δεν δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας από την ανάπτυξη που δεν ήρθε, είναι τα πιο ζημιωμένα και ανυποψίαστα θύματα των capital controls. Και είναι πάρα πολλά.

Ενα παράδειγμα για το πόσο ευνοϊκή ήταν η συγκυρία που χαράμισε ο Αλέξης Τσίπρας:

Το 2015 θα μπορούσε να κλείσει με 2% αύξηση του ΑΕΠ, μόνο και μόνο επειδή υποχώρησε η διεθνής τιμή του πετρελαίου.

Χάρις στην κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, η Ελλάδα τη διετία 2015-16 είχε όφελος (εξοικονόμησε) 3,5 δισ. ευρώ ετησίως ή 2% του ΑΕΠ από εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας.

Για την οικονομία, τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, η τιμή του πετρελαίου έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τους έμμεσους φόρους. Πρόκειται για τίμημα που καταβάλλουν προκειμένου να κινηθούν, να ζεσταθούν και να ηλεκτροδοτηθούν. Στην πραγματικότητα ο καταναλωτής δεν ξεχωρίζει ποιο τμήμα της τιμής της βενζίνης είναι φόρος και ποιο κόστος του σαουδάραβα παραγωγού. 

Για τον φορολογούμενο το να παράγει η χώρα μας πρωτογενές πλεόνασμα 2% με το πετρέλαιο στα 50$ το βαρέλι είναι περίπου ισοδύναμο με το να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα 0% και το πετρέλαιο στα 100$.

Γι’ αυτό είναι απολύτως θεμιτή η αναλογία ότι η μείωση της τιμής των ορυκτών καυσίμων έδωσε στη χώρα και στην οικονομία δημοσιονομικό χώρο 2%, όσο θα έδινε η μείωση των φόρων κατά 2% του ΑΕΠ.

                        (Aπόσπασμa άρθρου του Γ.Στρατόπουλου από το capital.gr)